تجلیل از سال نو و نوروز یک عنعنه تاریخی در افغانستان است که ریشه آن به ۶۰۰۰ سال پیش بر می گردد.
به گزارش خبرگزاری آوا، از دیر زمانی، نوروز در روز اول حمل سال خورشیدی، از سوی مردم آریانای قدیم تجلیل می شده و آنرا روز بازگشت به خویشتن و اصل فطرت انسانی میدانستند.
هر چند امروز عده ی تجلیل از نوروز را بدعت و منافی با دستورات اسلام دانسته و آنرا به زردشتیان و آتش پرستان نسبت می دهند، اما آنچه مسلم است این است که اگر عمداً بدعت گذاری صورت نگیرد، گرامیداشت از این روز به عنوان زنده شدن طبیعت و آمدن فصل بهار هیچ تقابلی با اسلام ندارد.
آگاهان امور فرهنگی نیز می گویند: جشن نوروز افزون بر اینکه ریشه طولانی در تاریخ افغانستان دارد، سر فصل بهار و زنده شدن طبیعت است و باید از آن تجلیل شود.
به باور آنان، جشن نوروز در افغانستان تنها مشتمل بر رسومات عرفی، بازی و تفریح های عنعنوی نیست، بلکه این روز در آموزه های دینی و اعتقادی نیز از جایگاه ویژه برخوردار است و دارای آداب و اعمال خاصی می باشد.
معروف ترین و مشهورترین اعمال این روز، دعای تحویل سال است که به صورت فردی و یا جمعی انجام می شود و همزمان با زنده شدن طبیعت مسلمانان از خداوند می خواهند که تغییرات عمیق در حالت های زندگی شان در عرصه های مختلف رونما شود.
در همین حال داکتر محمد نصیر، یکتن از باشندگان شهرکابل در گفتگو با آوا گفت: جشن نوروز در افغانستان از ارزشهای ملی و فرهنگی شمرده می شود و مردم به گونه های مختلف از این روز استقبال می کنند.
او با اشاره به رسم و رواج های نورز در شهر کابل گفت: مردم در این روز به تفریحگاه های مانند کارته سخی، تپه مرنجان، چمن حضوری، باغ زنانه، دامنه خواجه صفا، ورزشگاه غازی، استالف، کاریزمیر، گل غندی، پغمان، چاریکار و دیگر جاها به استقبال سال نو می روند.
به گفته نصیر، تهیه خوردنیها و انواع شرینی ها، هفت سین، سمنک و انواع بازیهای چون بز کشی، اسب دوانی، کشتی گیری کاغذ پرانی از دیگر رسم و رواجها درسال نو می باشد.
به گفته داکتر نصیر احمد، گذشته از رسم و رواج ها در هر ولایت، رسم دیگر نوروزی بردن لباس، میوه، ماهی و جلبی از سوی نامزد پسر به نامزد دختر است.، یک یا چند روز پیش از نوروز، فامیل پسر با گرفتن تحفه و میوه به خانه عروس شان می روند، اما شماری از پسرانی هم هستند که با یک شاخه گل نزد نامزدشان می روند.
ایوب آخوند زاده از دیگر شهروندان کابل گفت: با وجود اینکه سالها است افغانستان در آتش جنگ و نفاق و ناهنجاریهای اجتماعی و سیاسی می سوزد، اما مردم در هر شرایط سال جدید خورشیدی را جشن می گیرند.
او گفت: مردم کابل معمولاً با خانه تکانی، پوشیدن لباس نو، تهیه کردن انواع خوردنیها و شیرنیها و سرانجام بالا کردن جهنده سخی از سال نو استقبال می کنند.
به گفته ایوب زاده رسم دیگر نوروز، جشن دهقان و نهال شانی است، این رسم در افغانستان معمولاً یک آیین رسمی و دولتی است، مردم در این روز نهال تازه می نشانند، و بدینسان سال نو را خرم و سرسبز می خواهند.
از سویی هم به گفته وی، در این روز دهقانان بهترین نسل های گاو، گوسفند، اسب، شتر و مرغ را با رنگ های مختلف می آرایند و از مقابل چشم تماشاچیان می گذرانند.
وی که سالهای سال درکابل بوده و نیاکانش نیز در این شهر زندگی کرده است می گوید: بلا گردانی(کوزه شکستن) دور چراغ گندم پاشیدن، سرمه کشیدن، گرفتن عید کودکان و دختران، از دیگر رسم و رواجهای نوروز است که از گذشته ها تا به امروز ادامه داشته است، اما به باور او، اکثر این رسمها شبیه خرافات است و پیام سازنده ی ندارد.
قابل ذکراست که جشن نوروز پس از آمدن دین مقدس اسلام در افغانستان نیز در محور معتقدات و باورهای دینی برگزار شده است.
مردم افغانستان در این روز افزون بر اجرای مراسمهای مختلف، تفریح و شادیانه، به عبادت و دعا می پردازند و به زیارت اهل قبور رفته و درحق گذشتگان خود نیز دعا می کنند.
به گزارش خبرگزاری آوا، از دیر زمانی، نوروز در روز اول حمل سال خورشیدی، از سوی مردم آریانای قدیم تجلیل می شده و آنرا روز بازگشت به خویشتن و اصل فطرت انسانی میدانستند.
هر چند امروز عده ی تجلیل از نوروز را بدعت و منافی با دستورات اسلام دانسته و آنرا به زردشتیان و آتش پرستان نسبت می دهند، اما آنچه مسلم است این است که اگر عمداً بدعت گذاری صورت نگیرد، گرامیداشت از این روز به عنوان زنده شدن طبیعت و آمدن فصل بهار هیچ تقابلی با اسلام ندارد.
آگاهان امور فرهنگی نیز می گویند: جشن نوروز افزون بر اینکه ریشه طولانی در تاریخ افغانستان دارد، سر فصل بهار و زنده شدن طبیعت است و باید از آن تجلیل شود.
به باور آنان، جشن نوروز در افغانستان تنها مشتمل بر رسومات عرفی، بازی و تفریح های عنعنوی نیست، بلکه این روز در آموزه های دینی و اعتقادی نیز از جایگاه ویژه برخوردار است و دارای آداب و اعمال خاصی می باشد.
معروف ترین و مشهورترین اعمال این روز، دعای تحویل سال است که به صورت فردی و یا جمعی انجام می شود و همزمان با زنده شدن طبیعت مسلمانان از خداوند می خواهند که تغییرات عمیق در حالت های زندگی شان در عرصه های مختلف رونما شود.
در همین حال داکتر محمد نصیر، یکتن از باشندگان شهرکابل در گفتگو با آوا گفت: جشن نوروز در افغانستان از ارزشهای ملی و فرهنگی شمرده می شود و مردم به گونه های مختلف از این روز استقبال می کنند.
او با اشاره به رسم و رواج های نورز در شهر کابل گفت: مردم در این روز به تفریحگاه های مانند کارته سخی، تپه مرنجان، چمن حضوری، باغ زنانه، دامنه خواجه صفا، ورزشگاه غازی، استالف، کاریزمیر، گل غندی، پغمان، چاریکار و دیگر جاها به استقبال سال نو می روند.
به گفته نصیر، تهیه خوردنیها و انواع شرینی ها، هفت سین، سمنک و انواع بازیهای چون بز کشی، اسب دوانی، کشتی گیری کاغذ پرانی از دیگر رسم و رواجها درسال نو می باشد.
به گفته داکتر نصیر احمد، گذشته از رسم و رواج ها در هر ولایت، رسم دیگر نوروزی بردن لباس، میوه، ماهی و جلبی از سوی نامزد پسر به نامزد دختر است.، یک یا چند روز پیش از نوروز، فامیل پسر با گرفتن تحفه و میوه به خانه عروس شان می روند، اما شماری از پسرانی هم هستند که با یک شاخه گل نزد نامزدشان می روند.
ایوب آخوند زاده از دیگر شهروندان کابل گفت: با وجود اینکه سالها است افغانستان در آتش جنگ و نفاق و ناهنجاریهای اجتماعی و سیاسی می سوزد، اما مردم در هر شرایط سال جدید خورشیدی را جشن می گیرند.
او گفت: مردم کابل معمولاً با خانه تکانی، پوشیدن لباس نو، تهیه کردن انواع خوردنیها و شیرنیها و سرانجام بالا کردن جهنده سخی از سال نو استقبال می کنند.
به گفته ایوب زاده رسم دیگر نوروز، جشن دهقان و نهال شانی است، این رسم در افغانستان معمولاً یک آیین رسمی و دولتی است، مردم در این روز نهال تازه می نشانند، و بدینسان سال نو را خرم و سرسبز می خواهند.
از سویی هم به گفته وی، در این روز دهقانان بهترین نسل های گاو، گوسفند، اسب، شتر و مرغ را با رنگ های مختلف می آرایند و از مقابل چشم تماشاچیان می گذرانند.
وی که سالهای سال درکابل بوده و نیاکانش نیز در این شهر زندگی کرده است می گوید: بلا گردانی(کوزه شکستن) دور چراغ گندم پاشیدن، سرمه کشیدن، گرفتن عید کودکان و دختران، از دیگر رسم و رواجهای نوروز است که از گذشته ها تا به امروز ادامه داشته است، اما به باور او، اکثر این رسمها شبیه خرافات است و پیام سازنده ی ندارد.
قابل ذکراست که جشن نوروز پس از آمدن دین مقدس اسلام در افغانستان نیز در محور معتقدات و باورهای دینی برگزار شده است.
مردم افغانستان در این روز افزون بر اجرای مراسمهای مختلف، تفریح و شادیانه، به عبادت و دعا می پردازند و به زیارت اهل قبور رفته و درحق گذشتگان خود نیز دعا می کنند.
