سخنگوی وزارت خارجه از رابطه خوب بین ایران و افغانستان یاد کرده گفت:"کشور ما و جمهوری اسلامی ایران براساس منافع مشترکی که دارد و بر طبیق اینکه فرهنگ، زبان و رسوم مشترکی داریم، همیشه دارای روابط خوبی بوده ایم".
جانان موسی زی تاکید کرد که مراسم تحلیف رییس جمهور جدید ایران با حضور هیات بلندپایه کشور از جمله رئیس جمهور، وزیر خارجه و مشاور امنیت ملی تدویر یافت که این خود نشان دهنده اهمیت جمهوری اسلامی ایران برای افغانستان می باشد.
او همچنین از ملاقات ویژه رئیس جمهور کشور با حسن روحانی خبر داده گفت:"معمولا در مراسم تحلیف رییسان جمهور هیچ ملاقاتی صورت نمی گیرد؛ اما حامد کرزی بعد از این مراسم، جلسه خصوصی با رییس جمهور جدید کشور ایران خواهد داشت".
آقای موسی زی از نقش مثبت ایران در سطوح دوجانبه و منطقه ای اظهار سپاس کرده اظهار داشت که ایران در تمام نشست های منطقه ای و بین المللی که در مورد افغانستان طی یک دهه گذشته صورت گرفته، اشتراک داشته و از موقف دولت افغانستان حمایت کرده است.
واقعیت روابط دو کشور همسایه، همزبان، همکیش و هم فرهنگ، همان چیزی است که سخنگوی وزارت امور خارجه آن را تبیین کرد.
ایران همواره برای افغانستان همسایه مفیدی بوده است. طی ده سال اخیر، دو کشور، یکی از گرم ترین و مستحکم ترین سطوح روابط تاریخ دو کشور را شاهد بوده اند.
به رغم سنگ اندازی ها و دخالت های آشکار و نهان کشورهای مخالف رابطه محکم و تاریخی دو کشور، دولت های آقایان کرزی و احمدی نژاد طی ۸ سال اخیر مخصوصا سعی کردند جانب دوستی، همکاری، احترام، حسن نیت و تعامل وسیع و همه جانبه در همه سطوح را در دستور کار خویش قرار دهند و به آن عمل کنند.
آقای احمدی نژاد در طول دوران ۸ ساله ریاست جمهوری اش، دوبار به افغانستان سفر کرد. رییس جمهور کرزی نیز در طول دوران زمامداری خود، چندین بار به ایران سفر کرد.
روابط دیپلماتیک دو کشور نیز طی این مدت، همواره در سطح سفیر کبیر بوده و هیچگاه به کاردار و... کاهش نیافته است.
شماری از تحلیلگران می گویند که سیاست خارجی دولت آقای کرزی در قبال ایران، یکی از موفق ترین و مستقل ترین الگوهای سیاست خارجی دولت وی در تعامل با کشورهای همسایه بوده است که عمده ترین دلیل آن، پیوندهای دیرینه و پایدار میان دو کشور و همچنین پرهیز از مداخله در امور همدیگر و رعایت احترام و منافع متقابل بوده است.
ایران و افغانستان افزون بر آنکه دو کشور دوست به حساب می آیند، دو کشور برادر نیز هستند و این چیزی است که دولت های دو کشور و سخنگویان دستگاه دیپلماسی دوطرف بارها بر آن تاکید کرده اند.
دو کشور اشتراکات ژرف تاریخی دارند که مانع از جدایی دو ملت و دولت و سبب تحکیم هرچه بیشتر روابط آنان می شود.
شماری از تحلیلگران همسو با غرب اما بارها ایران را به باد انتقاد و اتهام مضحک «تهاجم فرهنگی» بر افغانستان می گیرند و مدعی می شوند که ایران سعی می کند محصولات و ایده های فرهنگی خود را به افغانستان صادر کند و این کشور را تحت تاثیر و نفوذ خویش درآورد!
این اتهام پیش از آنکه نیاز به استدلال مبنی بر رد و انکار داشته باشد، بیشتر مضحک به نظر می رسد؛ زیرا وجود تهاجم فرهنگی در مقامی پذیرفته است و موضوعیت دارد که دو کشور دارای تفاوت های فرهنگی عمیق و غیرقابل پیوندی باشند؛ این در حالی است که ایران و افغانستان، دو سرزمین سیاسی با یک سابقه فرهنگی اند. این مرزهای سیاسی است که سبب جدایی و تقسیم بندی دو کشور یکی به نام ایران و دیگری به نام افغانستان شده است.
البته روشن است که این جدایی اکنون براساس حقوق معاهدات بین المللی، محترم و معتبر است؛ اما این دلیل نمی شود که قایل به دوگانگی فرهنگی میان دو کشور و بدتر از آن، زدن برچسپ های مضحکی چون تهاجم فرهنگی باشیم.
این اتهامات بیشتر تلاش مذبوحانه ای در راستای دور کردن ملت ها، ایجاد گسست فرهنگی و ترویج بیگانگی و کین توزی است؛ در حالی که دوستی و برادری دو کشور، تضمین های تاریخی دارد که رد و انکار آن، نه ممکن است و نه معقول.
جانان موسی زی تاکید کرد که مراسم تحلیف رییس جمهور جدید ایران با حضور هیات بلندپایه کشور از جمله رئیس جمهور، وزیر خارجه و مشاور امنیت ملی تدویر یافت که این خود نشان دهنده اهمیت جمهوری اسلامی ایران برای افغانستان می باشد.
او همچنین از ملاقات ویژه رئیس جمهور کشور با حسن روحانی خبر داده گفت:"معمولا در مراسم تحلیف رییسان جمهور هیچ ملاقاتی صورت نمی گیرد؛ اما حامد کرزی بعد از این مراسم، جلسه خصوصی با رییس جمهور جدید کشور ایران خواهد داشت".
آقای موسی زی از نقش مثبت ایران در سطوح دوجانبه و منطقه ای اظهار سپاس کرده اظهار داشت که ایران در تمام نشست های منطقه ای و بین المللی که در مورد افغانستان طی یک دهه گذشته صورت گرفته، اشتراک داشته و از موقف دولت افغانستان حمایت کرده است.
واقعیت روابط دو کشور همسایه، همزبان، همکیش و هم فرهنگ، همان چیزی است که سخنگوی وزارت امور خارجه آن را تبیین کرد.
ایران همواره برای افغانستان همسایه مفیدی بوده است. طی ده سال اخیر، دو کشور، یکی از گرم ترین و مستحکم ترین سطوح روابط تاریخ دو کشور را شاهد بوده اند.
به رغم سنگ اندازی ها و دخالت های آشکار و نهان کشورهای مخالف رابطه محکم و تاریخی دو کشور، دولت های آقایان کرزی و احمدی نژاد طی ۸ سال اخیر مخصوصا سعی کردند جانب دوستی، همکاری، احترام، حسن نیت و تعامل وسیع و همه جانبه در همه سطوح را در دستور کار خویش قرار دهند و به آن عمل کنند.
آقای احمدی نژاد در طول دوران ۸ ساله ریاست جمهوری اش، دوبار به افغانستان سفر کرد. رییس جمهور کرزی نیز در طول دوران زمامداری خود، چندین بار به ایران سفر کرد.
روابط دیپلماتیک دو کشور نیز طی این مدت، همواره در سطح سفیر کبیر بوده و هیچگاه به کاردار و... کاهش نیافته است.
شماری از تحلیلگران می گویند که سیاست خارجی دولت آقای کرزی در قبال ایران، یکی از موفق ترین و مستقل ترین الگوهای سیاست خارجی دولت وی در تعامل با کشورهای همسایه بوده است که عمده ترین دلیل آن، پیوندهای دیرینه و پایدار میان دو کشور و همچنین پرهیز از مداخله در امور همدیگر و رعایت احترام و منافع متقابل بوده است.
ایران و افغانستان افزون بر آنکه دو کشور دوست به حساب می آیند، دو کشور برادر نیز هستند و این چیزی است که دولت های دو کشور و سخنگویان دستگاه دیپلماسی دوطرف بارها بر آن تاکید کرده اند.
دو کشور اشتراکات ژرف تاریخی دارند که مانع از جدایی دو ملت و دولت و سبب تحکیم هرچه بیشتر روابط آنان می شود.
شماری از تحلیلگران همسو با غرب اما بارها ایران را به باد انتقاد و اتهام مضحک «تهاجم فرهنگی» بر افغانستان می گیرند و مدعی می شوند که ایران سعی می کند محصولات و ایده های فرهنگی خود را به افغانستان صادر کند و این کشور را تحت تاثیر و نفوذ خویش درآورد!
این اتهام پیش از آنکه نیاز به استدلال مبنی بر رد و انکار داشته باشد، بیشتر مضحک به نظر می رسد؛ زیرا وجود تهاجم فرهنگی در مقامی پذیرفته است و موضوعیت دارد که دو کشور دارای تفاوت های فرهنگی عمیق و غیرقابل پیوندی باشند؛ این در حالی است که ایران و افغانستان، دو سرزمین سیاسی با یک سابقه فرهنگی اند. این مرزهای سیاسی است که سبب جدایی و تقسیم بندی دو کشور یکی به نام ایران و دیگری به نام افغانستان شده است.
البته روشن است که این جدایی اکنون براساس حقوق معاهدات بین المللی، محترم و معتبر است؛ اما این دلیل نمی شود که قایل به دوگانگی فرهنگی میان دو کشور و بدتر از آن، زدن برچسپ های مضحکی چون تهاجم فرهنگی باشیم.
این اتهامات بیشتر تلاش مذبوحانه ای در راستای دور کردن ملت ها، ایجاد گسست فرهنگی و ترویج بیگانگی و کین توزی است؛ در حالی که دوستی و برادری دو کشور، تضمین های تاریخی دارد که رد و انکار آن، نه ممکن است و نه معقول.
