وزیر خارجه بحرین، ایران را مانند داعش، تهدیدی برای منطقه خواند!
شیخ خالد بن احمد آل‌خلیفه؛ وزیر خارجه بحرین، حمایت ایران از "خرابکاری" در کشورهای عربی را مشابه تهدید گروه داعش برای منطقه دانسته است.
وزیر خارجه بحرین همچنین ایران را به قاچاق اسلحه به بحرین متهم کرده است.
ایران چنین اتهام‌هایی را رد می‌کند.
روابط ایران و بحرین طی چند سال اخیر به شدت متشنج بوده است.
این روابط عمدتا از سال ۲۰۱۱ و به دنبال سرکوب انقلابیون اصلاح طلب بحرینی تیره شد. در آن سال نیروهای امنیتی عربستان سعودی در سرکوب اعتراضات به نیروهای بحرینی کمک کردند.
بحرین در ماه میزان سال جاری، کاردار ایران در منامه را "عنصر نامطلوب" خواند و ٧٢ ساعت به او فرصت داد که خاک این کشور را ترک کند.
ایران نیز در واکنش، کاردار بحرین در تهران را "عنصر نامطلوب" خواند و او را اخراج کرد.
کارشناسان مسایل خاور میانه می گویند که برای ارزیابی اظهارات و ادعاهای تازه وزیر خارجه بحرین، لازم است به ادبیات این اظهارات نگاه شود.
این ادبیات، خاصه رژيم های خودکامه عربی است که به تبعیت از سیاست خارجی رژيم سعودی در خاور میانه و جهان اسلام، شهرت دارند.
بدیهی است که رژيم حد اقلی بحرین که مردم اش را سرکوب می کند، آنها را به بهانه های واهی به زندان می افکند، از برگزاری انتخابات، امتناع می ورزد، دموکراسی را مردود می داند، با تحکم، ستم و حمایت های نظامی مستقیم رژیم سعودی، بر گرده مردم اش سوار شده و آرای اکثریت قریب به اتفاق مردم بحرین را نادیده گرفته است تا به سلطه غیر قانونی، غیر دموکراتیک و غیر مشروع یک خاندان حدا اقلی بر اکثریتی بزرگ، ادامه دهد، وجود مستقل خارجی ندارد.
این رژيم در ذیل دربار سلطنتی عربستان سعودی قابل تعریف است و هیچ ناظر منصفی نمی تواند برای رژيم آل خلیفه، وجود و اعتباری منفک و مجزا از عربستان در نظر بگیرد.
آل خلیقه در جریان انقلاب های تغییرطلبانه و دموکراسی خواهانه عربی نشان داد که هیچ ریشه ای در میان مردم اش ندارد و اساسا حاکمیت این رژيم، غیر مشروع است.
این رژيم آشکارا برای سرکوب مردم اش، از نیروهای نظامی رژيم سعودی، کمک خواست و با مداخله خارجی، سعی کرد آتش انقلاب را خاموش کند و حرکت های دموکراسی خواهانه، مسالمت آمیز و مدنی مردم اش را سرکوب نماید.
این در حالی بود که انقلاب بحرین، یکی از مترقی ترین و پیشروترین انقلاب های خاور میانه ای محسوب می شود. انقلابی که در آن، مردم به کشور شان عشق می ورزند، پرچم کشور شان را دوست دارند، به آبادانی، رفاه و پیشرفت مملکت شان می کوشند و به همین دلیل، هرگز در طول انقلاب، به اقدامات و حرکت های خرابکارانه، تروریستی و خشونت آمیز متوسل نشده اند.
آنها به رغم آنکه رژیم مسلط بر آنها از نیروهای نظامی بیگانه کمک خواست تا مردم اش را سرکوب کند؛ اما همچنان وفادار به قاعده عدم خشونت، باقی ماندند و در دام توطئه های دیکتاتورمآبانه آل خلیفه نیفتادند.
اکنون اما مدتی است که این رژيم، تحت تاثیر سیاست خارجی هجومی رژيم عربستان، تلاش می کند با نشر پروپاگندا و موضع گیری های کین توزانه و بی بنیاد علیه قدرت منطقه ای ایران، بهانه های تازه ای برای سرکوب جنبش دموکراسی خواهی بحرین پیدا کند و رهبران آن را با عناوین و اتهامات مضحکی چون وابستگی به ایران و یا اقدام به بمب گذاری و واردات سلاح به کشور، مورد مجازات قرار دهد.
اما همانگونه که در بالا نیز اشاره شد، این اتهامات و ادعاهای واهی و بی بنیاد، راه به جایی نخواهد برد. در نهایت این مردم انقلابی بحرین هستند که بساط استبداد و دیکتاتوری سرسپرده به عربستان سعودی را برخواهند چید و نظامی نو مبتنی بر خواسته ها و حقوق قانونی و مشروع خود پایه گذاری خواهند کرد.
در این میان، آنچه رژيم بحرین و رژيم های مشابه آن مانند امارات و مصر و عربستان و... را به اتخاذ این موضع گیری ها برمی انگیزد، ترس آنها از افزایش قدرت روزافزون ایران در منطقه، حل صلح آمیز و مقتدرانه برنامه اتمی این کشور، بازشدن دروازه های دیپلماسی ایران و جهان به روی همدیگر، نقش بر آب شدن نقشه های دشمنان برای تحمیل جنگی دیگر بر منطقه و در نهایت، اذعان امریکا و شرکایش به نقش آفرینی ایران برای حل بحران های منطقه ای مانند سوریه است.
این رویدادها برای اعراب پیرو سعودی، قابل تحمل نیست و آنها را به واکنش های مضحک و نابخردانه ای مانند موضع اخیر وزیر خارجه بحرین وامی دارد.
نکته جالب توجه این است که این اظهارات وزیر خارجه رژيم بحرین، درست همان چیزی است که چند ماه پیش از سوی بنیامین نتانیاهو؛ نخست وزیر رژیم اسراییل در کنگره امریکا بیان شد: مقایسه ایران و داعش!
با این حساب، روشن است که انگیزه یگانه ای در پشت این دو اظهارات همسان، وجود دارد که اعراب و اسراییل این دو دشمن قدیمی را در کنار هم قرار داده است!
شیخ خالد بن احمد آل‌خلیفه؛ وزیر خارجه بحرین، حمایت ایران از "خرابکاری" در کشورهای عربی را مشابه تهدید گروه داعش برای منطقه دانسته است.
وزیر خارجه بحرین همچنین ایران را به قاچاق اسلحه به بحرین متهم کرده است.
ایران چنین اتهام‌هایی را رد می‌کند.
روابط ایران و بحرین طی چند سال اخیر به شدت متشنج بوده است.
این روابط عمدتا از سال ۲۰۱۱ و به دنبال سرکوب انقلابیون اصلاح طلب بحرینی تیره شد. در آن سال نیروهای امنیتی عربستان سعودی در سرکوب اعتراضات به نیروهای بحرینی کمک کردند.
بحرین در ماه میزان سال جاری، کاردار ایران در منامه را "عنصر نامطلوب" خواند و ٧٢ ساعت به او فرصت داد که خاک این کشور را ترک کند.
ایران نیز در واکنش، کاردار بحرین در تهران را "عنصر نامطلوب" خواند و او را اخراج کرد.
کارشناسان مسایل خاور میانه می گویند که برای ارزیابی اظهارات و ادعاهای تازه وزیر خارجه بحرین، لازم است به ادبیات این اظهارات نگاه شود.
این ادبیات، خاصه رژيم های خودکامه عربی است که به تبعیت از سیاست خارجی رژيم سعودی در خاور میانه و جهان اسلام، شهرت دارند.
بدیهی است که رژيم حد اقلی بحرین که مردم اش را سرکوب می کند، آنها را به بهانه های واهی به زندان می افکند، از برگزاری انتخابات، امتناع می ورزد، دموکراسی را مردود می داند، با تحکم، ستم و حمایت های نظامی مستقیم رژیم سعودی، بر گرده مردم اش سوار شده و آرای اکثریت قریب به اتفاق مردم بحرین را نادیده گرفته است تا به سلطه غیر قانونی، غیر دموکراتیک و غیر مشروع یک خاندان حدا اقلی بر اکثریتی بزرگ، ادامه دهد، وجود مستقل خارجی ندارد.
این رژيم در ذیل دربار سلطنتی عربستان سعودی قابل تعریف است و هیچ ناظر منصفی نمی تواند برای رژيم آل خلیفه، وجود و اعتباری منفک و مجزا از عربستان در نظر بگیرد.
آل خلیقه در جریان انقلاب های تغییرطلبانه و دموکراسی خواهانه عربی نشان داد که هیچ ریشه ای در میان مردم اش ندارد و اساسا حاکمیت این رژيم، غیر مشروع است.
این رژيم آشکارا برای سرکوب مردم اش، از نیروهای نظامی رژيم سعودی، کمک خواست و با مداخله خارجی، سعی کرد آتش انقلاب را خاموش کند و حرکت های دموکراسی خواهانه، مسالمت آمیز و مدنی مردم اش را سرکوب نماید.
این در حالی بود که انقلاب بحرین، یکی از مترقی ترین و پیشروترین انقلاب های خاور میانه ای محسوب می شود. انقلابی که در آن، مردم به کشور شان عشق می ورزند، پرچم کشور شان را دوست دارند، به آبادانی، رفاه و پیشرفت مملکت شان می کوشند و به همین دلیل، هرگز در طول انقلاب، به اقدامات و حرکت های خرابکارانه، تروریستی و خشونت آمیز متوسل نشده اند.
آنها به رغم آنکه رژیم مسلط بر آنها از نیروهای نظامی بیگانه کمک خواست تا مردم اش را سرکوب کند؛ اما همچنان وفادار به قاعده عدم خشونت، باقی ماندند و در دام توطئه های دیکتاتورمآبانه آل خلیفه نیفتادند.
اکنون اما مدتی است که این رژيم، تحت تاثیر سیاست خارجی هجومی رژيم عربستان، تلاش می کند با نشر پروپاگندا و موضع گیری های کین توزانه و بی بنیاد علیه قدرت منطقه ای ایران، بهانه های تازه ای برای سرکوب جنبش دموکراسی خواهی بحرین پیدا کند و رهبران آن را با عناوین و اتهامات مضحکی چون وابستگی به ایران و یا اقدام به بمب گذاری و واردات سلاح به کشور، مورد مجازات قرار دهد.
اما همانگونه که در بالا نیز اشاره شد، این اتهامات و ادعاهای واهی و بی بنیاد، راه به جایی نخواهد برد. در نهایت این مردم انقلابی بحرین هستند که بساط استبداد و دیکتاتوری سرسپرده به عربستان سعودی را برخواهند چید و نظامی نو مبتنی بر خواسته ها و حقوق قانونی و مشروع خود پایه گذاری خواهند کرد.
در این میان، آنچه رژيم بحرین و رژيم های مشابه آن مانند امارات و مصر و عربستان و... را به اتخاذ این موضع گیری ها برمی انگیزد، ترس آنها از افزایش قدرت روزافزون ایران در منطقه، حل صلح آمیز و مقتدرانه برنامه اتمی این کشور، بازشدن دروازه های دیپلماسی ایران و جهان به روی همدیگر، نقش بر آب شدن نقشه های دشمنان برای تحمیل جنگی دیگر بر منطقه و در نهایت، اذعان امریکا و شرکایش به نقش آفرینی ایران برای حل بحران های منطقه ای مانند سوریه است.
این رویدادها برای اعراب پیرو سعودی، قابل تحمل نیست و آنها را به واکنش های مضحک و نابخردانه ای مانند موضع اخیر وزیر خارجه بحرین وامی دارد.
نکته جالب توجه این است که این اظهارات وزیر خارجه رژيم بحرین، درست همان چیزی است که چند ماه پیش از سوی بنیامین نتانیاهو؛ نخست وزیر رژیم اسراییل در کنگره امریکا بیان شد: مقایسه ایران و داعش!
با این حساب، روشن است که انگیزه یگانه ای در پشت این دو اظهارات همسان، وجود دارد که اعراب و اسراییل این دو دشمن قدیمی را در کنار هم قرار داده است!
