پس از تایید فعالیت داعش در ولایات نورستان و کنر گزارش ها حاکی است که این گروه فعالیت هایش را در غزنی و زابل نیز آغاز کرده است.
عارف رحمانی؛ نماینده غزنی در مجلس، روز شنبه گفت:"ما می فهمیم که عملاً در ولایت غزنی که ولایتی استراتژیک است تلاش کرده‌اند که پایگاه داشته باشند، سربازگیری بکنند و ظاهراً در بعضی جای ها هم موفق شده‌اند. معلوماتی که ما داریم در مرز ولسوالی جاغوری، ولسوالی گیلان، ولسوالی خاک افغان و در برخی از مناطق ولسوالی اندر و حتی اجرستان کسانی به عنوان داعش و فعالیت‌های مشابه به داعش حضور دارند که چطور می‌تواند مانع نگرانی نباشد؟"
چمن شاه اعتمادی؛ دیگر نماینده غزنی در مجلس هم می‌گوید که ولسوالی‌های ناامن این ولایت عمدتاً به محل سربازگیری وگرد همایی افراد وابسته به داعش و دیگر مخالفین مسلح دولت مبدل شده‌است.
مقامات امنیتی غزنی هم می گویند که داعش چندی پیش در ولسوالی های زنه خان، گیلان، اندر و گیرو شبنامه ها پخش کرده و می‌خواستند که به جلب و جذب افراد جدید بپردازند.
این در حالی است که نام پایتخت فرهنگ و تمدن اسلامی سال هاست که با نام گروه های متحجر، ضد فرهنگ و تمدن ستیزی مانند طالبان و القاعده گره خورده است و وجود حاکمان محلی طالب گرا و تروریست پرور نیز بر حجم مشکلات این ولایت ناامن و جنگ زده افزوده است.
غزنی از دیرباز به این سو خطه خورد و خواب و خشم و شهوت تروریست هایی بوده است که از پاکستان تا چچن و ازبکستان در این کنام امن خون آشام های جهان، سنگر گرفته و آرمیده اند تا خون مردمان آن را به شیشه کنند و ناامنی و ترور و تحجر را چون شمشیر داموکلس بر ساکنان آن آخته و افراشته نگه دارند.
حاکمان و والی های تروریست پرور پیشین هم در این راستا کمک کرده اند. والی های غزنی در گذشته، از اعضای ارشد حزب اسلامی به رهبری گلبدین حکمتیار بوده اند و مشخص نیست که چه حکمت و مصلحتی وجود دارد که رؤسای جمهوری دیروز و امروز و دیگر سیاست گذاران حوزه های اداری و حکومتی در کابل، تاکنون به این نتیجه نرسیده اند که مردم غزنی نیز با توجه به پیشینه فرهنگی، تاریخی و تمدنی درخشان و تاریخ سازی که دارند شایسته بهترین، باسوادترین و دموکرات ترین رهبران محلی اند.
حاکمیت ریش و پشم فاقد سواد و درک و دانایی و عدم تعهد ملی دیگر کافی است. آنها شایسته رهبرانی اند که بتوانند به خوبی از مفاخر فرهنگ و تمدن و تاریخ سراسر افتخار و عزت شان دفاع کنند.
این شهر، پایتخت فرهنگی جهان اسلام نام گذاری شده است؛ در حالی که والی های متحجر و تروریست پرور آن در گذشته، با وصف صرف بودجه های کلان میلیون ها دالری در طول ۱۵ سال گذشته، نتوانستند سیمای خاک آلود و گردگرفته شهر اندوهگین غزنی را تغییر دهند و در زندگی مردمان و ساکنان آن تغییری جدی و چشمگیر ایجاد کنند.
غرش هلیکوپترهای ناتو و ائتلاف در ارتفاع پایین و پایین تر از دیوار صوتی و همچنین صدای ممتد و مستمر گلوله در اطراف این شهر، شاید عمده ترین دستاورد حاکمان محلی وابسته به حزب اسلامی در غزنی باشد.
فساد در ادارات دولتی به ویژه معارف این ولایت بیداد می کند. چندی پیش، ده ها معلم در اعتراض به فروش بست های معلمی به قیمتی بسیار گزاف از سوی کارمندان معارف این ولایت، در برابر این اداره، دست به تظاهرات زدند.
ناامنی ها به اندازه ای در غزنی گسترش یافته است که بخش هایی از مرکز شهر نیز دیگر نمی تواند احساس امنیت کند. مناطق حومه شهر و بسیاری از ولسوالی های ۱۸ گانه این ولایت یا در کنترل مستقیم طالبان و تروریست ها قرار دارند و یا آنکه در معرض رعب و وحشت و تهدید آنها هستند.
نگرانی ها از تلاش داعش برای ایجاد پایگاه نظامی در غزنی در حالی مطرح می شود که پیش از این، ریاست امنیت ملی هم از بازداشت سخنگوی والی پیشین غزنی به عنوان «سخنگوی داعش» خبر داد و گفت که او به نمایندگی از داعش، با انتشار نوارهای صوتی، مسؤولیت جنایت های این گروه را بر عهده می گرفت و با رسانه ها ارتباط برقرار می کرد.
این همه در حالی است که فرصت طلایی و استثنایی نام گذاری غزنی به عنوان پایتخت فرهنگی جهان اسلام نیز در میانه فساد و سودجویی و استفاده های شخصی و قوم گرایی و تروریست پروری و ایجاد ناامنی های هدفمند و مدیریت شده و سازمان یافته و بی کفایتی و ناکارآمدی حاکمان بی مسؤولیت محلی پیشین این ولایت، عملا از دست رفت و این ولایت همچنان ناامن و خاک آلود و فقیر و جنگ زده و وحشت زده باقی ماند و همین بی کفایتی و بی مسؤولیتی کارگزاران حکومت فاسد محلی غزنی، سبب شد که هرروز گروه های جدید تروریستی در این ولایت سر بر‌آورند که تازه ترین آن، گروهی تروریستی موسوم به «کماندوهای اسلامی» و اینک داعش است.
کارشناسان مسایل امنیتی می گویند که داعش در غزنی شاید بیش از هر ولایت دیگر، امکان رشد و نفوذ داشته باشد؛ زیرا میراث شوم به جا مانده از سال ها سلطه والی های تروریست پرور غزنی، این امکان را برای تروریست های داعش کاملا فراهم کرده است که در هر نقطه از این ولایت که عزم داشته باشند، اقدام به ایجاد پایگاه نظامی کنند.
اخیرا خبرهایی از کاهش شمار نیروهای امنیتی مستقر در غزنی هم منتشر شد؛ خبری ناامیدکننده که نگرانی ها و اعتراض هایی جدی را به همراه داشت.
با این حساب، روشن نیست که سیاست امنیتی دولت برای نجات غزنی از این وضعیت چیست. کارشناسان هشدار می دهند که با وجود آنکه اینک در غزنی، یک والی و فرمانده پولیس فعال و ضد تروریست، روی کار آمده اند؛ اما اگر آنها از سوی حکومت مرکزی، مورد توجه و عنایت قرار نگیرند و هشدارهای مکرری که نسبت به نفوذ و حضور داعش در غزنی و وخامت وضعیت امنیتی آینده این ولایت، داده می شود از سوی مقامات حکومت مرکزی در کابل، جدی گرفته نشود، بروز هرج و مرج، بی ثباتی و جنگ در غزنی مانند آنچه در قندوز شاهد بودیم و اینک در هلمند و مناطق دیگر کشور، شاهد هستیم، هرگز دور از انتظار نیست.
کارشناسان هشدار می دهند که امنیت در غزنی به شدت شکننده و آسیب پذیر است. این ولایت در طول سال های گذشته به گونه ای جدی، در معرض توجه تروریست های مسلح اعم از طالبان، القاعده، ازبک ها، چچنی ها، پاکستانی ها، کماندوهای اسلامی و اینک داعش قرار داشته است؛ بنابراین، روشن است که تروریست های خارجی به کمک مقام های خیانت پیشه پیشین مسلط بر غزنی، هسته گذاری های خطرناکی در این ولایت انجام داده اند و به این ترتیب، آینده امنیتی این ولایت، به شدت در معرض آسیب است.
این امر را می توان از تحرکات گاه به گاه دشمنان در غزنی نیز شاهد بود. به عنوان نمونه، پس از سقوط شهر قندوز به دست طالبان در سال گذشته خورشیدی، طالبان بزرگترین لشکرکشی نظامی را در غزنی سازمان دادند. در آن زمان، برخی منابع امنیتی مدعی شدند که اختر منصور؛ رهبر گروه طالبان نیز از نزدیک بر عملیات تروریستی غزنی، مشارکت و نظارت داشته است.
آن عملیات به سرعت از سوی نیروهای امنیتی، پس زده شد؛ اما این به تنهایی کافی نیست که نسبت به نگرانی های ناشی از نفوذ و هسته گذاری داعش در این ولایت، بی تفاوتی و سکوت اختیار کنیم؛ به ویژه در شرایطی که هنوز به نظر می رسد دولت مرکزی، خطر داعش در غزنی را به اندازه کافی، جدی نگرفته و برنامه مشخصی برای آن، روی دست ندارد.
عارف رحمانی؛ نماینده غزنی در مجلس، روز شنبه گفت:"ما می فهمیم که عملاً در ولایت غزنی که ولایتی استراتژیک است تلاش کرده‌اند که پایگاه داشته باشند، سربازگیری بکنند و ظاهراً در بعضی جای ها هم موفق شده‌اند. معلوماتی که ما داریم در مرز ولسوالی جاغوری، ولسوالی گیلان، ولسوالی خاک افغان و در برخی از مناطق ولسوالی اندر و حتی اجرستان کسانی به عنوان داعش و فعالیت‌های مشابه به داعش حضور دارند که چطور می‌تواند مانع نگرانی نباشد؟"
چمن شاه اعتمادی؛ دیگر نماینده غزنی در مجلس هم می‌گوید که ولسوالی‌های ناامن این ولایت عمدتاً به محل سربازگیری وگرد همایی افراد وابسته به داعش و دیگر مخالفین مسلح دولت مبدل شده‌است.
مقامات امنیتی غزنی هم می گویند که داعش چندی پیش در ولسوالی های زنه خان، گیلان، اندر و گیرو شبنامه ها پخش کرده و می‌خواستند که به جلب و جذب افراد جدید بپردازند.
این در حالی است که نام پایتخت فرهنگ و تمدن اسلامی سال هاست که با نام گروه های متحجر، ضد فرهنگ و تمدن ستیزی مانند طالبان و القاعده گره خورده است و وجود حاکمان محلی طالب گرا و تروریست پرور نیز بر حجم مشکلات این ولایت ناامن و جنگ زده افزوده است.
غزنی از دیرباز به این سو خطه خورد و خواب و خشم و شهوت تروریست هایی بوده است که از پاکستان تا چچن و ازبکستان در این کنام امن خون آشام های جهان، سنگر گرفته و آرمیده اند تا خون مردمان آن را به شیشه کنند و ناامنی و ترور و تحجر را چون شمشیر داموکلس بر ساکنان آن آخته و افراشته نگه دارند.
حاکمان و والی های تروریست پرور پیشین هم در این راستا کمک کرده اند. والی های غزنی در گذشته، از اعضای ارشد حزب اسلامی به رهبری گلبدین حکمتیار بوده اند و مشخص نیست که چه حکمت و مصلحتی وجود دارد که رؤسای جمهوری دیروز و امروز و دیگر سیاست گذاران حوزه های اداری و حکومتی در کابل، تاکنون به این نتیجه نرسیده اند که مردم غزنی نیز با توجه به پیشینه فرهنگی، تاریخی و تمدنی درخشان و تاریخ سازی که دارند شایسته بهترین، باسوادترین و دموکرات ترین رهبران محلی اند.
حاکمیت ریش و پشم فاقد سواد و درک و دانایی و عدم تعهد ملی دیگر کافی است. آنها شایسته رهبرانی اند که بتوانند به خوبی از مفاخر فرهنگ و تمدن و تاریخ سراسر افتخار و عزت شان دفاع کنند.
این شهر، پایتخت فرهنگی جهان اسلام نام گذاری شده است؛ در حالی که والی های متحجر و تروریست پرور آن در گذشته، با وصف صرف بودجه های کلان میلیون ها دالری در طول ۱۵ سال گذشته، نتوانستند سیمای خاک آلود و گردگرفته شهر اندوهگین غزنی را تغییر دهند و در زندگی مردمان و ساکنان آن تغییری جدی و چشمگیر ایجاد کنند.
غرش هلیکوپترهای ناتو و ائتلاف در ارتفاع پایین و پایین تر از دیوار صوتی و همچنین صدای ممتد و مستمر گلوله در اطراف این شهر، شاید عمده ترین دستاورد حاکمان محلی وابسته به حزب اسلامی در غزنی باشد.
فساد در ادارات دولتی به ویژه معارف این ولایت بیداد می کند. چندی پیش، ده ها معلم در اعتراض به فروش بست های معلمی به قیمتی بسیار گزاف از سوی کارمندان معارف این ولایت، در برابر این اداره، دست به تظاهرات زدند.
ناامنی ها به اندازه ای در غزنی گسترش یافته است که بخش هایی از مرکز شهر نیز دیگر نمی تواند احساس امنیت کند. مناطق حومه شهر و بسیاری از ولسوالی های ۱۸ گانه این ولایت یا در کنترل مستقیم طالبان و تروریست ها قرار دارند و یا آنکه در معرض رعب و وحشت و تهدید آنها هستند.
نگرانی ها از تلاش داعش برای ایجاد پایگاه نظامی در غزنی در حالی مطرح می شود که پیش از این، ریاست امنیت ملی هم از بازداشت سخنگوی والی پیشین غزنی به عنوان «سخنگوی داعش» خبر داد و گفت که او به نمایندگی از داعش، با انتشار نوارهای صوتی، مسؤولیت جنایت های این گروه را بر عهده می گرفت و با رسانه ها ارتباط برقرار می کرد.
این همه در حالی است که فرصت طلایی و استثنایی نام گذاری غزنی به عنوان پایتخت فرهنگی جهان اسلام نیز در میانه فساد و سودجویی و استفاده های شخصی و قوم گرایی و تروریست پروری و ایجاد ناامنی های هدفمند و مدیریت شده و سازمان یافته و بی کفایتی و ناکارآمدی حاکمان بی مسؤولیت محلی پیشین این ولایت، عملا از دست رفت و این ولایت همچنان ناامن و خاک آلود و فقیر و جنگ زده و وحشت زده باقی ماند و همین بی کفایتی و بی مسؤولیتی کارگزاران حکومت فاسد محلی غزنی، سبب شد که هرروز گروه های جدید تروریستی در این ولایت سر بر‌آورند که تازه ترین آن، گروهی تروریستی موسوم به «کماندوهای اسلامی» و اینک داعش است.
کارشناسان مسایل امنیتی می گویند که داعش در غزنی شاید بیش از هر ولایت دیگر، امکان رشد و نفوذ داشته باشد؛ زیرا میراث شوم به جا مانده از سال ها سلطه والی های تروریست پرور غزنی، این امکان را برای تروریست های داعش کاملا فراهم کرده است که در هر نقطه از این ولایت که عزم داشته باشند، اقدام به ایجاد پایگاه نظامی کنند.
اخیرا خبرهایی از کاهش شمار نیروهای امنیتی مستقر در غزنی هم منتشر شد؛ خبری ناامیدکننده که نگرانی ها و اعتراض هایی جدی را به همراه داشت.
با این حساب، روشن نیست که سیاست امنیتی دولت برای نجات غزنی از این وضعیت چیست. کارشناسان هشدار می دهند که با وجود آنکه اینک در غزنی، یک والی و فرمانده پولیس فعال و ضد تروریست، روی کار آمده اند؛ اما اگر آنها از سوی حکومت مرکزی، مورد توجه و عنایت قرار نگیرند و هشدارهای مکرری که نسبت به نفوذ و حضور داعش در غزنی و وخامت وضعیت امنیتی آینده این ولایت، داده می شود از سوی مقامات حکومت مرکزی در کابل، جدی گرفته نشود، بروز هرج و مرج، بی ثباتی و جنگ در غزنی مانند آنچه در قندوز شاهد بودیم و اینک در هلمند و مناطق دیگر کشور، شاهد هستیم، هرگز دور از انتظار نیست.
کارشناسان هشدار می دهند که امنیت در غزنی به شدت شکننده و آسیب پذیر است. این ولایت در طول سال های گذشته به گونه ای جدی، در معرض توجه تروریست های مسلح اعم از طالبان، القاعده، ازبک ها، چچنی ها، پاکستانی ها، کماندوهای اسلامی و اینک داعش قرار داشته است؛ بنابراین، روشن است که تروریست های خارجی به کمک مقام های خیانت پیشه پیشین مسلط بر غزنی، هسته گذاری های خطرناکی در این ولایت انجام داده اند و به این ترتیب، آینده امنیتی این ولایت، به شدت در معرض آسیب است.
این امر را می توان از تحرکات گاه به گاه دشمنان در غزنی نیز شاهد بود. به عنوان نمونه، پس از سقوط شهر قندوز به دست طالبان در سال گذشته خورشیدی، طالبان بزرگترین لشکرکشی نظامی را در غزنی سازمان دادند. در آن زمان، برخی منابع امنیتی مدعی شدند که اختر منصور؛ رهبر گروه طالبان نیز از نزدیک بر عملیات تروریستی غزنی، مشارکت و نظارت داشته است.
آن عملیات به سرعت از سوی نیروهای امنیتی، پس زده شد؛ اما این به تنهایی کافی نیست که نسبت به نگرانی های ناشی از نفوذ و هسته گذاری داعش در این ولایت، بی تفاوتی و سکوت اختیار کنیم؛ به ویژه در شرایطی که هنوز به نظر می رسد دولت مرکزی، خطر داعش در غزنی را به اندازه کافی، جدی نگرفته و برنامه مشخصی برای آن، روی دست ندارد.
