سرتاج عزیز؛ مشاور امنیت ملی و روابط خارجی نخست وزیر پاکستان می گوید اگرچه طالبان نمی تواند که مناطق بزرگ و پایتخت افغانستان را تصرف کند؛ اما این گروه می تواند برای مدت طولانی به شورش و جنگ ادامه دهد.
به گفته آقای عزیز، جنگ در افغانستان به زودی پایان نمی یابد و سران دولت افغانستان باید در مورد روند صلح، بازنگری کنند.
آقای عزیز همچنین گفته که رهبران حکومت افغانستان از مقصر خواندن اسلام آباد مبنی بر بدتر شدن اوضاع امنیتی افغانستان دست بردارند و در عوض بر پالیسی شان در زمینه مذاکرات صلح و ختم شورشگری در افغانستان بازنگری کنند.
او در عین حال گفته که مقامات افغان در مورد طالبان، اجماع سیاسی ندارند و در باره اینکه آیا با طالبان به مثابۀ تروریست برخورد شود و یا یک طرف دخیل در سیاست های ملی، ابهام وجود دارد.
به گفتۀ او، این ابهام، تلاش های صلح را با مشکل مواجه کرده است.
پاکستان، از دید بسیاری از صاحب نظران، از همان ابتدا به طالبان به عنوان اهرمی برای پیشبرد اهداف دیرینه خود در افغانستان نگاه می کرده است؛ اهدافی که مبتنی بر ایده سلطه جویانه تبدیل افغانستان به عمق استراتژیک آن کشور در منطقه به ویژه در برابر هند است و اسلام آباد انتظار داشت که ایجاد گروه طالبان و حمایت های وسیع، سخاوتمندانه و همه جانبه از این گروه، بتواند این آرزوی دیرینه همسایه جنوبی در مورد آینده افغانستان را تأمین و تضمین کند.
اظهارات تازه سرتاج عزیز؛ مشاور امنیت ملی و سیاست خارجی نخست وزیر پاکستان نیز به عقیده تحلیلگران، در همین راستا قابل ارزیابی است. آقای عزیز، اگرچه شاید به صورت مستقیم به استفاده ابزاری پاکستان از گروه طالبان برای رسیدن به مقاصد و اهداف سلطه گرانه خود در افغانستان، اذعان نکند؛ اما اینکه او به صورت آشکار، به نمایندگی از طالبان و در مقام یکی از مهم ترین حامیان مالی، تسلیحاتی و نیروی انسانی این گروه، موضع گیری می کند و در باره میزان قدرت این گروه در راستای تحمیل جنگ های طولانی و غیر قابل مهار در افغانستان، سخن می گوید، خود به معنای آن است که سیاست کنونی اسلام آباد در برابر افغانستان، هیچ تفاوتی با سیاست های پیشین پاکستان نسبت به افغانستان ندارد.
پاکستانی ها همواره به افغانستان، نگاهی سلطه جویانه داشته اند و در قالب همین نگاه، هیچگاه وجود یک افغانستان مستقل، مقتدر، امن و باثبات را در همسایگی خود به رسمیت نشناخته اند.
ظهور جریان طالبان و پس از آن، آغاز موجی از سناریوهای مبتنی بر استفاده حد اکثری پاکستان از تروریزم به مثابه اهرمی برای پیشبرد اهداف خرابکارانه خود در افغانستان و تحقق سوء نیت خویش در مورد کشور ما، نقطه اوج سیاست های ضد افغانستانی پاکستان به حساب می آید.
آقای عزیز اما در حالی خواستار بازنگری دولت افغانستان بر روند صلح می شود که خود هیچ تضمینی در خصوص بازنگری پاکستان بر رویکردهایش در حمایت از تروریزم، بی ثباتی، خشونت، کشتار و جنگ در افغانستان ارائه نمی کند.
دولت افغانستان بارها اذعان کرده است که ریشه مشکلات و ناامنی های جاری در افغانستان، در پاکستان قرار دارد و پیش نیاز برقراری صلح میان دولت و طالبان، برقراری صلح میان کابل و اسلام آباد است. بنابراین، به عقیده آگاهان، تا زمانی که پاکستان به حمایت های بی دریغ و سخاوتمندانه اش از طالبان و تروریزم در افغانستان پایان نداده و به یک معنا، بر رویکرد خود در این خصوص، تجدید نظر نکرده است، تجدید نظر کابل روی مواضع خود در عرصه صلح افغانستان، هیچ تغییری در نتیجه وضعیت جاری، ایجاد نخواهد کرد.
رویدادهای خونین سه شنبه هفته گذشته در کابل، قندهار و هلمند، یک نمونه از هزاران موردی است که در آنها آشکارا رد پای پاکستان، مشهود است و اساسا اگر حمایت های پاکستان از طالبان و سایر جریان های تروریستی فعال در افغانستان نباشد، نه تنها این گروه ها قادر به ادامه جنگ برای سال های طولانی نخواهند بود؛ بلکه حتی از عهده سازمان دهی و برنامه ریزی حمله های پیچیده و هماهنگ تروریستی نیز برنخواهند آمد.
با توجه به این تحلیل، به باور ناظران، اظهار نظر تازه مشاور امنیت ملی و سیاست خارجی نخست وزیر پاکستان که عملا نقش وزیر امور خارجه رژيم اسلام آباد را بازی می کند، به یکی از دو دلیل صورت گرفته است؛ یا اینکه منظور او از درخواست تجدید نظر در سیاست های کابل در قبال صلح، آغاز یک بازی تازه به منظور خریدن زمان برای مشروعیت بخشیدن به طالبان به عنوان یک گروه وفادار به اهداف سلطه گرانه اسلام آباد است و یا اینکه او با اذعان به اینکه طالبان قادر به طولانی تر کردن جنگ برای سال های دراز است، تلویحا کابل را تهدید می کند به این هدف که خواسته های پاکستان را بپذیرد و دست از مقاومت در برابر سلطه گری پاکستان بردارد.
