تاریخ انتشار :پنجشنبه ۶ حوت ۱۳۹۴ ساعت ۱۳:۲۵
کد مطلب : 123123
دور چهارم گفت وگوهای صلح وبی خبری گروه طالبان!
دورچهارم نشست چهارجانبه درکابل پایتخت افغانستان پایان یافت.
دراین نشست بر گفت وگو های مستقیم میان حکومت افغانستان وگروه طالبان تاکید شده است وهم چنان زمان این نشست نیز تعین شد وقرار است که به میزبانی حکومت پاکستان بر گزار گردد.
گفت وگو میان حکومت افغانستان وطالبان در حالی اعلام کمی گردد که دفتر سیاسی طالبان در قطر اعلام کرده است که ازتعین زمان نشست بعدی که میان طالبان وحکومت افغانستان صورت می گیرداطلاع ندارد .
اعلام بی خبری طالبان حدس وگمانه زنی هایی را بوجود آورده است.
نخست این که بی اعتنایی حکومت پاکستان نسبت را به طالبان نشان می دهد که به نمایندگی از طالبان در نشست ها حضور می یابد،اما متحد او در جریان نشست ها قرار نمی گیرد.
نکته دوم آنست که ممکن است حکومت پاکستان طالبان را در حدی ناچیز وفاقد اراده بداند که واجد صلاحیت نداند که آنها را در جریان مذاکره قرار دهد ویا در باره محتوای نشست وتصیمیمی که گرفته شده است با آنها گفت و گو کند.
گمان دیگری که برده می شود آنست که ممکن است طالبان به عمد اظهاربی خبری کرده باشند تا راهی برای مخالفت ویا تعین شروط جدید باز گذاشته باشد وخواسته هایی دیگری را مطرح نماید که بی خبری از جریان مذاکرات را بهانه قرار دهد.
به هر حال این گمانه ها هرچه باشد در چند روز آینده مشخص خواهد شد که کدام یکی ازگمانه ها مقرون به صحت است وچرا طالبان اظهار بی خبری کرده اند.
البته واقعیت هم آنست که گروه طالبان نشان داده اند که وسیله ای دردست حکومت پاکستان وجز سرپوشی برروی خواسته های حکومت پاکستان نیستند. وقتی پاکستانی ها خواستار حل اختلافات خود با حکومت افغانستان باشد وبخواهد این مشکل رابرای همیشه حل وفصل کند، طالبان هیچ گاهی نمی تواند مانعی در راه آن ایجاد کند و یا از مذاکره با حکومت افغانستان پای پس بکشد وشروطی برای خود اعلام کند.
اگرچنانچه حکومت پاکستان خواهان حل مسالمت آمیز اختلافات خود با حکومت افغانستان نباشد، مخالفت خود را به ایجاد و روندمذاکره از زبان طالبان اعلام می کند، کما این که در گذشته چنین کرده است. اعلام مرگ ملاعمر یکی از بهانه های محرز ومسلم قطع مذاکره پاکستان با حکومت افغانستان بود.
آنچه که درشرایط کنونی از اهمیت برخورداراست این که آیا حکومت پاکستان اختلافات داخلی خود را حل کرده و به یک انسجام وهماهنگی درونی در میان حکومت ملکی ونظامیان خود دست یافته است یانه؟
اگر چنانچه پاکستانی ها اعم از سران حکومت غیر نظامی وسازمان استخبارات آن کشوربه این نتیجه دست یافته باشند که مناسب ترین گزینه درشرایط کنونی ایجاد وتقویت روند صلح در افغانستان است ،بی هیچ درنگی نشست های بعدی میان حکومت افغانستان وگروه طالبان صورت خواهد گرفت ولو آن که طالبان هر گز در جریان نشست ها قرار نگرفته باشند وهیچ اطلاعی از سرنوشت خود نداشته باشند.
اما اگر چنانچه هماهنگی لازم ایجاد نشده باشد وحکومت گران پاکستانی ونظامیان آن کشور به یک جمع بندی نهایی دست نیافه باشند ،راه های ایجاد اختلاف فراوانست ومی توانند مانع برگزاری نشست میان حکومت افغانستان وگروه طالبان شوند ودرنتیجه ایجاد صلح با دشواری هایی مواجه شود.
نکته قابل توجه دیگری که ممکن است شدت وضعف روند صلح راتحت تاثیر قرار دهد، حمایت وعدم حمایت دو کشور ناظر ویا میانجی صلح در افغانستان است، یعنی چین وایالات متحده امریکا اگر خواهان ایجاد صلح در افغانستان باشند وبخواهند که نقش مثبت وموثری ایفا کنند، قطعا در روند صلح موثر خواهند بود و می توانند این پروسه را سرعت بخشند و به نتایج مثبتی نیزمنتهی شود.
بنابراین مهم است که این هردو کشور چقدر ازایجاد روند صلح در افغانستان منتفع شوند. در واقع انتفاع این دو کشور می تواند برروند صلح تاثیر مثبت بر جای بگذارد و بر حکومت پاکستان فشار وارد آورد که به روند گفت و گوها پای بند باشد.
اما اگر چنان نفعی برای دو قدرت ناظر وجود نداشته باشد اراده ای برای تداوم گفت وگو و فشار هم وجود نخواهد داشت و در ضمن سوی استفاده گرانی فراوانی بوجود خواهد آمد تا این روند را متوقف کنند و وضعیت را به گذشته برگرداند.
در میان عوامل مثبت ومنفی تاثیر گزار برروند صلح، شرایط داخلی حکومت افغانستان را نمی توان نا دیده انگاشت و یاد آوری نکرد.این که حکومت وحدت ملی نتوانسته است کارآیی لازم را از خود به نمایش بگذارد وتوان خود را در حل معضل های کلان کشور به منصه ظهور برساند.
البته ازحکومتی با ساختاری کنونی چندان انتظاری نمی توان برد، اما برای ایجاد صلح با طالبان یک ظرفیت کلان ملی می خواهد که روند مذاکره وصلح با طالبان را مدیردیت کند،ولیکن حکومت افغانستان با مشکلات عدیده ای مواجه است ومی طلبد که برای آماده شدن درروند صلح تکانه ای به خود بدهد وحالت رخوت را از خود دور کند.
تعین مسئولان نهاد های امنیتی ونظامی ودوری جستن ازسلیقه های شخصی وتاکید بر منافع ملی کشور می تواند در روند ایجاد صلح کمک قابل توجهی باشد.
بهر هر حال این هم آزمونی است برای حکومت وحدت ملی که تا چه حد آمآدگی دارد که یک روند ملی را مدیریت کند.
مولف : سید مظفر دره صوفی
https://avapress.com/vdcj8tevtuqe8vz.fsfu.html
ارسال نظر
نام شما
آدرس ايميل شما