تاریخ انتشار :جمعه ۲۳ جدی ۱۳۹۰ ساعت ۲۳:۰۲
کد مطلب : 35047
طالبان، پشیمان می شوند؟
گفتگوهای صلح با طالبان که به صورت یکجانبه از سوی امریکا و بدون حضور دولت افغانستان به پیش برده می شود، این روزها مهم ترین موضوع مورد توجه رسانه های خبری و محافل سیاسی است.
در تحولی تازه، طالبان با انتشار اعلامیه ای، گفته اند که تفاهم با جامعه جهانی به معنای پذیرش قانون اساسی و ترک جهاد در افغانستان نیست.
در این اعلامیه آمده است:"این برای آوردن صلح و ثبات در افغانستان است که ما تلاش های سیاسی خود را برای ایجاد یک تفاهم با جامعه جهانی افزایش داده ایم تا وضعیت کنونی حل شود؛ اما این تفاهم به معنای خاتمه جهاد نیست و همچنین به این معنا نیست که ما قانون اساسی اداره دست نشانده کابل را بپذیریم."
طالبان همچنین می گویند که تصمیم آنها به ایجاد تفاهم با جامعه جهانی، با هدف "برآورده کردن اهداف ملی و اسلامی مردم افغانستان" اتخاذ شده است؛ اما توضیح نداده اند که آیا برای نمایندگی از مردم افغانستان، دولت کابل شایسته تر است یا امریکا!
این در حالی است که دولت افغانستان و کشورهای غربی در مواضع رسمی خود، همواره صلح با طالبان را به پذیرش قانون اساسی و دستاوردهای ده سال اخیر در زمینه حقوق بشر، حقوق زنان و آزادی بیان و مطبوعات منوط کرده اند.
هیلاری کلینتون؛‌ وزیر خارجه امریکا اعلام کرده است که موضع آمریکا در مورد گفتگو با طالبان روشن بوده است: دست کشیدن از خشونت، قطع رابطه با القاعده و حمایت از قانون اساسی افغانستان که مدافع حقوق زنان و اقلیت های این کشور است.
اما اعلامیه تازه طالبان نشان می دهد که آنها همچنان بر حفظ مواضع قبلی خویش علیرغم پیشبرد روند مذاکره ادامه می دهند.
همچنین تاکنون هیچ تعهدی رسمی از سوی طالبان مبنی بر به زمین گذاشتن سلاح های خود در صورت پیوستن به روند صلح، داده نشده است و این نشان می دهد که این گروه، همچنان امکانات و ابزارهای بازگشت و پشیمانی از مواضع کنونی را برای خود حفظ خواهند کرد.
در صورتی که آنچه در ظاهر از سوی طالبان و امریکایی ها و همچنین دولت افغانستان در مورد پیش شرط های مذاکره و صلح گفته می شود،‌ در واقعیت امر نیز اعمال شود، چشم انداز مذاکره و صلح، بسیار شکننده و نامطمئن خواهد بود.
طالبان، دولت کابل را "اداره دست نشانده" می دانند و ترک "جهاد" و پذیرش قانون اساسی موجود را غیرقابل قبول می خوانند.
از سوی دیگر امریکایی ها و نیز دولت افغانستان، ترک خشونت، قطع رابطه با القاعده و پذیرش قانون اساسی را شرایط اساسی پیروزی گفتگوهای صلح عنوان می کنند.
مشکل تنها به همینجا خلاصه نمی شود. دولت افغانستان با امریکایی ها نیز دچار اختلاف نظرهای جدی است.
مقام های دولت افغانستان اصرار دارند که هرگونه گفتگو، مذاکره و تفاهم باید تحت رهبری دولت افغانستان انجام شود؛ در غیر آن، نمی تواند نتیجه مطلوبی به همراه داشته باشد. از سوی دیگر، دولت افغانستان،‌ مخالف آزادی زندانیان طالبان از گوانتانامو و انتقال آنها به قطر برای پیشبرد نمایندگی از طالبان در مذاکرات صلح است.
گفته می شود طرح رهایی پنج زندانی طالب از زندان گوانتانامو و انتقال آنها به قطر برای گفتگوهای صلح،‌ سال گذشته نیز از سوی امریکایی ها مطرح شد؛ اما به دلیل مخالفت رییس جمهور کرزی، مسکوت گذارده شد.
همه این مسایل،‌ نشان می دهد که چشم انداز گفتگوهای صلح، دارای موانع، ابهامات و بن بست های فراوانی است و به نظر نمی رسد در آینده ای نزدیک، شاهد تحول قابل ملاحظه ای در این راستا باشیم؛ مگر اینکه در پشت پرده،‌ بازی های دیگری میان دولت، طالبان و امریکایی ها در کار باشد که مردم و رسانه های افغانستان از آن بی خبر اند.‌
منبع : خبرگزاری صدای افغان(آوا) - کابل - سرویس تحلیل وپژوهش اخبار
https://avapress.com/vdciyuap.t1aw52bcct.html
ارسال نظر
نام شما
آدرس ايميل شما