ملااختر منصور؛ رهبر جدید گروه طالبان اولین پیام خود را به مناسبت عید قربان منتشر کرد.
رهبر جدید طالبان در این پیام از صلح نیز سخن گفت و افزود که«امارت اسلامی» بر این باوراست که اگر «اشغال» کشور نباشد، مشکلات داخلی افغان ها توسط تفاهم داخلی آنها حل می گردد. هرگونه فشار خارجی به بهانه حل مشکل افغان ها، نه تنها که مشکل را حل نمی کنند؛ بلکه باعث افزایش مشکلات دیگر نیز می شود.
ملامنصور در این پیام گفته "اداره کابل اگر می خواهد که جنگ خاتمه یابد و صلح بیاید، پس خاتمه جنگ با خاتمه اشغال و فسخ هرگونه معاهدات نظامی وامنیتی با اشغالگران ممکن است. اینکه به زبان شعارهای صلح سر داده می شود؛ ولی در عمل سنگرهای جنگ به آتش تعصبات سمتی، قومی، مذهبی و تنظیمی داغ نگهداشته میشود، به جنگسالاران خودکامه و ملیشه های بی مهار، اختیارات و امکانات فراهم میگردد و به این وسیله مردم مظلوم ما آزار و اذیت می بینند، این به جز تمسخر به صلح، مفهوم دیگری ندارد".
ناظرانی که مسایل مربوط به طالبان را دنبال می کنند، دست کم در یک امر، متفق القول اند و آن اینکه پیام عیدی ملامنصور با پیام های عیدی ملاعمر؛ رهبر پیشین گروه طالبان، تفاوت های فاحش و قابل توجهی دارد.
او در این پیام، بیش از آنکه بر استمرار جنگ و ترغیب نیروهای وفادار به خود به ترور و کشتار و بمب گذاری های کنار جاده ای و به اصطلاح «جهاد» علیه نیروهای خارجی و دولت افغانستان، تاکید کند، از صلح سخن گفته و به نیروهایش در مورد رعایت حقوق غیر نظامیان، احترام به دانشمندان، علما، اهالی فن و حرفه و حفاظت از اماکن عمومی، توصیه های اکید همراه با هشدار و تهدید در صورت نقض این دستورات و خط و نشان ها کرده است.
این در حالی است که پیام های عیدی ملاعمر مشحون از هشدار و تهدید و ترغیب به کشتار و خون ریزی و ویرانگری و ترور و خشونت و جنگ و سر باززدن از صلح و سازش بود.
با این حال، مساله این است که آیا این ملامنصور است که طالبان و استراتژی نظامی و سیاسی این گروه را تغییر داده است یا این تغییر در جای دیگری ریشه دارد و از مسایل دیگری ناشی می شود؟
این پرسش به ویژه زمانی اهمیت ویژه پیدا می کند که تصور کنیم، در دست کم دو یا سه سال گذشته نیز که ملاعمر، زنده نبوده، این رهبران کنونی گروه طالبان به ویژه ملا اختر منصور بوده اند که در رأس امور قرار داشته و به نیابت از ملاعمر و با امضای او بیانیه صادر می کردند و پیام های عیدی منتشر می نمودند. با این حساب، اگر تغییری قرار بود رخ دهد، در همان زمان باید به چشم می آمد.
کارشناسان در این باره می گویند که مهره هایی که پیام های عیدی طالبان از آدرس و نشانی آنها منتشر می شوند، در خصوص آنچه باید از آدرس این گروه منعکس کنند، مختار نیستند و استقلال کافی ندارند؛ بلکه آنها به مثابه عروسک هایی عمل می کنند که از سوی سازمان ها و کشورهای دیگری مدیریت، توجیه و سامان دهی می شوند.
بنا بر این، پیام عیدی تازه ملامنصور نیز به نظر می رسد پیش از آنکه منعکس کننده مواضع گروهی باشد که دو دهه است در حال جنگ با دولت های پیشین و کنونی افغانستان بوده، انعکاس دهنده تغییری جدی و چشمگیر در موضع و نگاه حامیان پشت پرده این گروه است.
شاید بتوان این امر را به سیاست های پاکستان نسبت داد. به ویژه در این زمینه که این بار ملامنصور، رسما خواستار فسخ قراردادهای نظامی و امنیتی کابل با دیگر کشورها و پایان به اصطلاح «اشغال» افغانستان شده؛ زیرا به تعبیر او، صلح افغانی تحت فشار خارجی ممکن نیست.او همچنین خواستار تنگتر کردن عرصه بر به اصطلاح «جنگ سالاران» و «ملیشه هایبی مهار» آنان شده است که ظاهرا اشاره به جنرال دوستم، عطامحمد نور و سایر فرماندهان جهادی ضد طالبان دارد.
این موضع گیری ها در واقعیت امر، بازتاب دهنده نگاه و نظر پاکستان در خصوص حضور نیروهای خارجی و امضای پیمان های امنیتی و استراتژیک میان کابل و ایالات متحده، ناتو و... نیز قدرت و موقعیت مجاهدین مخالف پاکستان است.
البته باید توجه داشت که دلیل مخالفت پاکستان با قراردادهای خارجی با مخالفت مردم افغانستان با آنها، متفاوت است. پاکستان به این دلیل مخالف این پیمان هاست که نمی خواهد این پیمان ها برای افغانستان یک حفاظ و پوشش ایمنی ایجاد کند و مانع از سلطه گری و اعمال نفوذ اسلام آباد گردد.
اما مبنای مخالفت مردم افغانستان، منافع، حاکمیت، استقلال و امنیت ملی است و به این ترتیب، پاکستان با ایالات متحده برای آنها، فرقی نمی کند.
