وزارت زراعت اعلام کرده که در سال جاری میزان صادرات گیاهان دارویی از افغانستان به خارج، ۲۵ درصد افزایش یافته و ارزش آن به ۹۴ میلیون دالر رسیده است.
این در حالی است که مجموع صادرات سالانه کشور به حدود ۵۰۰ میلیون دالر می‌رسد.
محمد رفیع قاضی‌زاده؛ رئیس منابع طبیعی وزارت زراعت گفته که شیرین بویه (شیرین بیان)، هنگ (آنغوزه)، زعفران، تخم ریحان و زیره از اقلام مهم گیاهان دارویی افغانستان است که به خارج صادر شده است.
به گفته او بیشتر این گیاهان از ولایت‌های شمالی و شمال‌شرقی مثل بدخشان، تخار، بلخ و سمنگان جمع‌آوری می‌شوند و منبع اصلی درآمد خانواده‌های روستایی در این مناطق از افغانستان است.
بیشتر گیاهان دارویی به کشور هند صادر شده است.
براساس اعلام دولت پس از میوه خشک، میوه تازه و قالین، گیاهان دارویی در رده پنجم اقلام صادراتی افغانستان قرار دارد.
اتاق تجارت و صنایع می‌گوید اگر به فرآوری درست گیاهان دارویی توجه جدی صورت گیرد، صادرات آن به بهبود وضعیت اقتصادی کشور کمک بیشتری خواهد کرد.
کارشناسان هم می گویند که توجه به عرصه تولید و عرضه و صادرات گیاهان دارویی افغانستان، بدون تردید در آینده می تواند آن را به منبعی مطمئن و پردرآمد برای اقتصاد کشور تبدیل کند.
افغانستان کشوری کوهستانی و متکی بر منابع زراعتی است؛ بنابراین، بهره گیری از پتانسیل ها و زمینه هایی که در این حوزه وجود دارد، یک فرصت بالقوه قوی برای اقتصاد افغانستان خواهد بود.
این امر همچنین می تواند تحولی تازه در رونق بخشیدن به اقتصاد روستایی ایجاد کند و از سیر روستاگریزی و شهرنشینی که در سال های اخیر به نحوی بی سابقه رشد یافته، بکاهد.
به عقیده آگاهان، دولت باید برنامه هایی را روی دست گیرد که با تکیه بر آن، بتوان توجه به روستاها را افزایش داد و مردم را نسبت به زندگی در مناطق روستایی، دلگرم کرد.
بهره گیری از عرصه تولید و عرضه گیاهان دارویی یکی از مهم ترین ابزارهایی است که بدون شک به تحقق این هدف، کمک می کند.
با این حال، نگرانی هایی نیز در این زمینه وجود دارد که توجه به آن، از دید ناظران، ضروری و حیاتی می نماید.
آگاهان می گویند که این نگرانی هم اکنون وجود دارد که دولت با تکیه یکجانبه و افراطی بر تولید و عرضه گیاهان دارویی و استفاده بی رویه از منابع و زمینه هایی که در این حوزه در مناطق مختلف کشور وجود دارد، به آسیب های هولناک و زیانبار این اقدام به محیط زیست توجه نکند و در نتیجه نسل این گیاهان به سرعت منقرض شود.
بر بنیاد گزارش ها، دولت پیش از این، بر پایه همین نگرانی ها، استفاده از تولید گیاهان دارویی به عنوان یک منبع کسب درآمد در برخی مناطق کشور را ممنوع کرده بود؛ اما اکنون و با استقبالی که در عرصه منطقه ای و بین المللی از صنعت تولید گیاهان دارویی افغانستان می شود، وزارت مالیه می گوید که بر درآمدهای حاصل از این صنعت، دو درصد مالیات وضع کرده است.
آگاهان هشدار می دهند که این امر، می تواند دولت را به تشویق و ترغیب تولید بی رویه داروهای گیاهی، وادار کرده و در نتیجه، آسیب های زیست محیطی آن، به سرعت دامنگیر طبیعت کشور شود.
با این حساب، به باور ناظران حوزه محیط زیست، دولت باید در کنار اینکه اقدام به تولید، عرضه و صادرات گیاهان دارویی می کند، به حفاظت از نسل این گیاهان و کمک به رشد و باروری مناطقی که این گیاهان در آن می رویند نیز اقدام کند و تنها در این صورت است که هم گیاهان دارویی به یک صنعت پایدار و منبع درآمد درازمدت و حیاتی برای کشور تبدیل خواهد شد و هم نگرانی های زیست محیطی ناشی از احتمال انقراض نسل این داروها برطرف می گردد.
از جانب دیگر، به باور کارشناسان، دولت صرفا نباید به صادرات این صنعت به خارج از کشور و درآمدهای نسبتا سرشار حاصل از آن توجه کند؛ بلکه تشویق و ترغیب مردم، مراکز بهداشتی و صحی و دانشگاه ها و دانشکده های طبی کشور به رواج استفاده از این دارو برای درمان بسیاری از بیماری ها به جای تجویز داروهای کیمیایی و صنعتی نیز از مسایلی است که امروزه مورد نیاز شدید کشور است و با توجه به اینکه داروهای صنعتی یکی از اقلام وارداتی افغانستان از کشورهای همسایه و منطقه محسوب می شود و غالبا نیز از کیفیت و کنترل مرغوب و مطلوبی بهره مند نیست، روی آوردن به داروهای گیاهی، راهی کوتاه، مطمئن و ثمربخش برای خودکفایی ملی در این عرصه است.
ضمن آنکه باید توجه داشت، امروزه در کشورهای مدرن و پیشرفته جهان نیز رویکرد سازمان های بزرگ بهداشت و مراکز عظیم تحقیقاتی به داروهای گیاهی به جای داروهای صنعتی، رو به افزایش است و این چیزی است که از رونق گرفتن صادرات این دارو در افغانستان نیز قابل درک است.
بنابراین، ترویج مصرف این داروها باید در استراتژی ملی صحت کشور به عنوان یک اولویت حیاتی گنجانده شود.
این در حالی است که مجموع صادرات سالانه کشور به حدود ۵۰۰ میلیون دالر می‌رسد.
محمد رفیع قاضی‌زاده؛ رئیس منابع طبیعی وزارت زراعت گفته که شیرین بویه (شیرین بیان)، هنگ (آنغوزه)، زعفران، تخم ریحان و زیره از اقلام مهم گیاهان دارویی افغانستان است که به خارج صادر شده است.
به گفته او بیشتر این گیاهان از ولایت‌های شمالی و شمال‌شرقی مثل بدخشان، تخار، بلخ و سمنگان جمع‌آوری می‌شوند و منبع اصلی درآمد خانواده‌های روستایی در این مناطق از افغانستان است.
بیشتر گیاهان دارویی به کشور هند صادر شده است.
براساس اعلام دولت پس از میوه خشک، میوه تازه و قالین، گیاهان دارویی در رده پنجم اقلام صادراتی افغانستان قرار دارد.
اتاق تجارت و صنایع می‌گوید اگر به فرآوری درست گیاهان دارویی توجه جدی صورت گیرد، صادرات آن به بهبود وضعیت اقتصادی کشور کمک بیشتری خواهد کرد.
کارشناسان هم می گویند که توجه به عرصه تولید و عرضه و صادرات گیاهان دارویی افغانستان، بدون تردید در آینده می تواند آن را به منبعی مطمئن و پردرآمد برای اقتصاد کشور تبدیل کند.
افغانستان کشوری کوهستانی و متکی بر منابع زراعتی است؛ بنابراین، بهره گیری از پتانسیل ها و زمینه هایی که در این حوزه وجود دارد، یک فرصت بالقوه قوی برای اقتصاد افغانستان خواهد بود.
این امر همچنین می تواند تحولی تازه در رونق بخشیدن به اقتصاد روستایی ایجاد کند و از سیر روستاگریزی و شهرنشینی که در سال های اخیر به نحوی بی سابقه رشد یافته، بکاهد.
به عقیده آگاهان، دولت باید برنامه هایی را روی دست گیرد که با تکیه بر آن، بتوان توجه به روستاها را افزایش داد و مردم را نسبت به زندگی در مناطق روستایی، دلگرم کرد.
بهره گیری از عرصه تولید و عرضه گیاهان دارویی یکی از مهم ترین ابزارهایی است که بدون شک به تحقق این هدف، کمک می کند.
با این حال، نگرانی هایی نیز در این زمینه وجود دارد که توجه به آن، از دید ناظران، ضروری و حیاتی می نماید.
آگاهان می گویند که این نگرانی هم اکنون وجود دارد که دولت با تکیه یکجانبه و افراطی بر تولید و عرضه گیاهان دارویی و استفاده بی رویه از منابع و زمینه هایی که در این حوزه در مناطق مختلف کشور وجود دارد، به آسیب های هولناک و زیانبار این اقدام به محیط زیست توجه نکند و در نتیجه نسل این گیاهان به سرعت منقرض شود.
بر بنیاد گزارش ها، دولت پیش از این، بر پایه همین نگرانی ها، استفاده از تولید گیاهان دارویی به عنوان یک منبع کسب درآمد در برخی مناطق کشور را ممنوع کرده بود؛ اما اکنون و با استقبالی که در عرصه منطقه ای و بین المللی از صنعت تولید گیاهان دارویی افغانستان می شود، وزارت مالیه می گوید که بر درآمدهای حاصل از این صنعت، دو درصد مالیات وضع کرده است.
آگاهان هشدار می دهند که این امر، می تواند دولت را به تشویق و ترغیب تولید بی رویه داروهای گیاهی، وادار کرده و در نتیجه، آسیب های زیست محیطی آن، به سرعت دامنگیر طبیعت کشور شود.
با این حساب، به باور ناظران حوزه محیط زیست، دولت باید در کنار اینکه اقدام به تولید، عرضه و صادرات گیاهان دارویی می کند، به حفاظت از نسل این گیاهان و کمک به رشد و باروری مناطقی که این گیاهان در آن می رویند نیز اقدام کند و تنها در این صورت است که هم گیاهان دارویی به یک صنعت پایدار و منبع درآمد درازمدت و حیاتی برای کشور تبدیل خواهد شد و هم نگرانی های زیست محیطی ناشی از احتمال انقراض نسل این داروها برطرف می گردد.
از جانب دیگر، به باور کارشناسان، دولت صرفا نباید به صادرات این صنعت به خارج از کشور و درآمدهای نسبتا سرشار حاصل از آن توجه کند؛ بلکه تشویق و ترغیب مردم، مراکز بهداشتی و صحی و دانشگاه ها و دانشکده های طبی کشور به رواج استفاده از این دارو برای درمان بسیاری از بیماری ها به جای تجویز داروهای کیمیایی و صنعتی نیز از مسایلی است که امروزه مورد نیاز شدید کشور است و با توجه به اینکه داروهای صنعتی یکی از اقلام وارداتی افغانستان از کشورهای همسایه و منطقه محسوب می شود و غالبا نیز از کیفیت و کنترل مرغوب و مطلوبی بهره مند نیست، روی آوردن به داروهای گیاهی، راهی کوتاه، مطمئن و ثمربخش برای خودکفایی ملی در این عرصه است.
ضمن آنکه باید توجه داشت، امروزه در کشورهای مدرن و پیشرفته جهان نیز رویکرد سازمان های بزرگ بهداشت و مراکز عظیم تحقیقاتی به داروهای گیاهی به جای داروهای صنعتی، رو به افزایش است و این چیزی است که از رونق گرفتن صادرات این دارو در افغانستان نیز قابل درک است.
بنابراین، ترویج مصرف این داروها باید در استراتژی ملی صحت کشور به عنوان یک اولویت حیاتی گنجانده شود.
