تاریخ انتشار :شنبه ۲۳ عقرب ۱۳۹۴ ساعت ۲۳:۰۷
کد مطلب : 119046
امنیت افغانستان؛ استراتژي کابل، نقش واشنگتن
اشرف غنی؛ رییس جمهور و عبدالله عبدالله؛ رییس اجرایی، شامگاه جمعه از طریق ویدیو کنفرانس با اشتون کارتر؛ وزیر دفاع امریکا گفتگو کردند.

دوطرف در مورد ظرفیت‌های موجود نیروهای امنیتی افغانستان، پلان‌های اصلاحی و توسعه ای آینده و درس‌های آموخته شده تبادل نظر کردند.

رئیس جمهور کمک های امریکا به نیروهای امنیتی را مهم و اساسی خواند.

غنی بر استراتژی تأمین امنیت از جمله تعرض و جنگیدن، حفظ مناطق، مختل ساختن عملیات های "دشمن" و تحکیم و انکشاف ساحات امن تأکید کرد.

اشتون کارتر نیز توانایی و موفقیت نیروهای امنیتی افغانستان را نقطه عطف تقویت این نیروها دانست و درباره تقاضای حکومت امریکا از کنگره آن کشور برای مصارف مالی این نیروها در سال آینده میلادی توضیح داد.

داکتر عبدالله؛ رئیس اجرائی هم دربارۀ ضرورت ایجاد نیروهای احتیاطی به منظور تقویت توانایی انعطاف پذیری در مقابله با حوادث غیر قابل پیش بینی صحبت کرد که با تأکید رئیس جمهور همراه شد و اشتون کارتر هم آن را یک موضوع کلیدی دانست.

کارشناسان مسایل نظامی می گویند که همه نکات مطرح شده در این گفتگو از اهمیت راهبردی برخوردار است.

در این شکی نیست که کمک های نظامی امریکا به نیروهای امنیتی افغانستان، تعیین کننده و اساسی است؛ اما این امر نباید مانع از پذیرش این حقیقت شود که صرف سر پا نگهداشتن نیروهای امنیتی، با تامین حقوق، معاشات، تسلیحات سبک و آموزش های ابتدایی آنها کافی نیست.

معضل امنیتی افغانستان نیاز به یک گره گشایی عمیق و همه جانبه دارد. اقدامی که نیازمند برنامه ریزی های بنیادی تر، بلندمدت تر و راهبردی تر است.

هم امریکا و ناتو و هم استراتژيست های امنیتی افغانستان به خوبی می دانند که صرف سر پا نگهداشتن یک ارتش منظم و نیروهای پولیس و کشفی کافی نیست. این نیروها با توجه به پیشرفت، قدرت گیری و تجهیزاتی که دشمن به آن دسترسی پیدا می کند، هر روز باید روزآمدتر، کارآمدتر و آموزش دیده تر شوند. ضمن آنکه نیاز به تسلیحات مدرن، پیشرفته و با قدرت هدف گیری، تخریب و اثرگذاری بالا نیز از دیگر ضروریات نیروهای منظم و مسلح در حال جنگ محسوب می شود.

دولت امریکا به عنوان بزرگترین کمک کننده نیروهای امنیتی افغانستان، چه برنامه هایی برای این امور داشته است؟

نیروهای امنیتی افغانستان بارها نشان داده اند که از روحیه، تعهد و عزم و اراده کافی برای جنگیدن به منظور ارزش هایی که به آن عقیده دارند، برخوردار اند؛ اما این به تنهایی کافی نیست.

تجارب تلخی که در چند ماه اخیر شاهد آن بوده ایم همه نشانگر آن بوده است که این نیروها نیازهایی فراتر از کمک های اولیه دارند؛ نیازهایی مانند نیروی هوایی مجهز، قوی، دقیق، آموزش دیده و سریع.

تجهیزاتی مانند تسلیحات سنگین، توپخانه قدرتمند و کادر فرماندهی آموزش دیده و حرفه ای.

بالا بردن توان کشفی و اطلاعاتی نیروهای مسلح به منظور مبارزه با نقشه های پنهان و آینده دشمن در نخستین مراحل آن، از دیگر نیازهای نیروهای امنیتی است.

هیچیک از این نیازها متاسفانه به صورت کافی و کامل برآورده نشده است و در این میان، صرف قناعت و اتکا به کمک های امریکا برای تامین نیازهای اولیه نیروهای مسلح، آسیب پذیری این نیروها را تشدید و آنها را در برابر دشمن، تضعیف می کند.

دولت باید استراتژي جنگی و بازدارندگی نیروهای مسلح را تدوین کند. این استراتژي با توجه به وضعیت کنونی افغانستان، می بایست مبتنی بر رویکردی هجومی و کنشگرانه باشد.

در منطق نظامی، نیرویی که در مقام دفاع قرار می گیرد، خواسته یا ناخواسته، تضعیف می شود و آسیب پذیر می گردد؛ بنابراین، دولت به جای آنکه منتظر بماند تا طالبان به کدام نقطه حمله می کنند یا کدام ولسوالی سقوط می کند تا عملیات نظامی و تصفیه ای راه اندازی کند، باید نقشه های دشمن را در نطفه شناسایی و خنثی سازد و پایگاه ها و پناهگاه های آنها را منهدم نماید.

حفظ مناطق آزادشده نیز اولویت مهم دیگری است که باید در چارچوب یک استراتژی رزمی ملی گنجانده شود.

ایجاد یک نیروی احتیاطی و ذخیره برای مواقع غیر قابل پیش بینی که در پیشنهادات رییس اجرایی قرار داشت، نکته قابل تامل دیگری است که هنوز به آن توجه نشده است.

در کشور بحران زده و بی ثباتی مانند افغانستان، وجود این نیرو یک نیاز حیاتی و استراتژيک است. عجیب است که دولتمردان و استراتژيست های امنیتی تاکنون به آن، توجه نکرده اند.

و آخرین نکته اینکه هم امریکا و ناتو و هم مقامات دولت افغانستان می دانند که کمک های خارجی به نیروهای امنیتی، ابدی و همیشگی نیست. امروز این کمک ها بر اساس اولویت های امنیتی خارجی ها منظور شده و فردا با حذف آن اولویت ها، این کمک ها نیز متوقف خواهد شد؛ بنابراین، برای آینده امنیتی و دفاعی کشور، به جای حفظ وضع موجود، باید کاری اساسی و ماندگار کرد.

مساله ناامیدکننده این است که هیچیک از اهداف یادشده با کمک های جاری امریکا و ناتو و موضع گیری جاری دولتمردان افغانستان، قابل تحقق نیستند و این نگران کننده است.
https://avapress.com/vdci53azqt1azu2.cbct.html
ارسال نظر
نام شما
آدرس ايميل شما