ماه رمضان، ماه رحمت، ماه بركت، ماه مغفرت، ماه كرامت، ماه عزت، ماه توبه، ماه آمرزش، ماه خود سازي، ماه تصفيه درون از رذائل و در يك كلام ماهي كه مي‌تواند انسان را پيراسته از همه رذائل و آراسته به همه‌ي حسنات و فضائل گرداند.
به گزارش خبرگزاری آوا، یكي از دستورات صریح و نشان واضح عبودیت در دین اسلام که به آن سفارش ویژه شده است فريضه روزه می باشد که به عنوان يكي از واجبات بزرگ الهي و يكي از فروعات دين مبين و در واقع جزء اركان مهم اسلام محسوب می شود.
رمضان زمینه و بستری است برای اینکه انسان در فضای ماه رمضان با حضرت حق انس و ارتباط برقرار کرده و با دست یابی به صفاي باطن و نور معنويت زمینه رشد و تکامل خود را در نظام هستی فراهم سازد.
ماه رمضان ماه وزيدن نفحات الهي و گشوده شدن درهاي رحمت و مغفرت خداوندي است كه با فرا رسيدن آن جان تازه‌اي در كالبد وجود انسان روزه دار دمیده می شود.
خداوند ، در اين ماه با فراخوان بندگان خويش بر خوان گسترده رحمتش، هيچ لطف و عنايتي را از آنان دريغ نکرده و بر اساس بسیاری از باورهای دینی در اين ماه مبارك درهاي بهشت باز و درهاي جهنم بسته شده و شياطين در غل و زنجيراند.
زندگي واقعيتي است كه انسان بايد در راستاي آن راه كمال را بپيمايد تا بتواند به هدف نهايي‌اش برسد، هدف نهايي در حركت انسان رسيدن به مقام انسانيت و قرب الي الله و تخلق به اخلاق خدایی است.
اساسا ساختار وجودی انسان بگونه ای است که براي تغذيه و فربهي و شادابي بُعد انساني و جنبه معنوي و روحي خویش نيازمنديهايی غير از نيازمنديهاي مادي دارد، لذا براي پرورش و رشد و بالندگي جان و تامين خواسته‌هاي آن بايد به سراغ اموري غير از عوامل تامين كننده نيازهاي جسمی برود.
ماه مبارک رمضان نیازمند زمینه و بستری است در جهت تامین حيات معنوي خود و تقويت آن، و پرورش و فربهي روح خويش که ممارست و خود سازی این نیازمندی هدف اصلي و نقش اساسي و تاثير عمده ماه رمضان است که به حيات معنوي و روان انساني مربوط مي‌شود.
آدمي براي بالندگي رشد و چالاكي به امساك، منع و محدوديتي كه ماه رمضان براي بعد حيواني انسان ايجاد مي‌كند نيازمند است؛ اما اين امساك هرگز به معناي محروميت و از دست دادن توانايي‌ها و گرفتار ضعف و ناتواني شدن نيست بلکه روزه گرفتن براي پيشگيري از محروميت انسان و ايجاد قدرت كنترل در برابر زیاده طلبی ها و تمايلات افراطی و بهره مندی انسان از گوهر كمال امری لازم و ضروري می باشد.
در فهم انسان شناختی این نکته مطرح می باشد که ساختاروجود انسان و فطرت اوليه‌اش، او را به سوي درياي معرفت الهي و عشق به پروردگار سوق میدهد، در كشاكش هياهوي زندگي و غوغاي اجتماع، دست و پنجه نرم كردن با مشكلات زندگي گذر از گردنه‌هاي صعب العبور ناكامي ها و تلخي ها و شكست ها، ما را متوجه تكيه گاهي مطمئن مي‌كند كه همان وجود خداي بي‌نياز مطلق است.
ماه رمضان ماه پيوند عميق مخلوق با خالق يكتاست كه اين پيوند روحي و قلبي بوسيله روزه‌داري برقرار مي‌باشد که او همه هم و غم خود را صرف کسب رضايت حضرت حق و دست یابی به کمال می کند. چهره پر فروغ ماه رمضان آنگاه قابل مشاهده است كه پرده از ديدگاه آدمي برداشته و غبار تن حجاب رخسار زيباي جان نگردد و خواهش‌هاي نفساني، مانع رؤيت ارتباط نيازهاي جان آدمي با حقيقت و ماهيت روح پرور ماه رمضان نباشد.
اگر روح انسان را بشناسيم و نيازهاي حقيقي او را بدانيم و رابطه انسان را با عالم ملكوت به درستي دريابيم نه تنها ماه رمضان را موجب محروميت و محدوديت نمي‌دانيم بلكه آن را موجب توسعه و پيشرفت وجودي و صعود و تكامل انساني خواهيم دانست و در اين صورت براي تكامل و تعالي انسان و رسيدن به كوي حق روزه و ماه رمضان و اموري كه موجب بالندگي و نشاط و قوت جان مي‌گردد را در خود محقق می كنيم.
وقتي انسان با عمق جان و روح به اين حكم استوار و عظيم الهي بنگرد به اين حقيقت پي مي‌برد كه خود شناسي، مقدمه‌ي خداشناسي مي‌باشد،ماه رمضان، ماه رحمت، ماه بركت، ماه مغفرت، ماه كرامت، ماه عزت، ماه توبه، ماه آمرزش، ماه خود سازي، ماه تصفيه درون از رذائل و در يك كلام ماهي كه مي‌تواند انسان را پيراسته از همه رذائل و آراسته به همه‌ي حسنات و فضائل گرداند.
نویسنده : پروین السادات حسنی
ادامه دارد.....
