شماری از سناتوران در مجلس سنا می گویند که سفارت امریکا در کابل حق ندارد تا اعلامیه های کاذب در باره امنیت شهر منتشر کند.
اعضای مجلس سنا بر این باور اند که این اعلامیه ها مردم را نگران می کند و زندگی شهروندان را مختل کرده و وحشت ایجاد می کند.
فضل الهادی مسلمیار؛ رییس مجلس سنا می گوید که تهدیدات امنیتی اگر واقعیت هم داشته باشد نباید منتشر شود. او همزمان گفت که این اعلامیه ها ترس و وحشت را در کشور به وجود می آورد.
مسلمیار در نشست علنی مجلس سنا گفت که تهدیدات امنیتی ابتدا از سوی سفارت امریکا با ارگان های امنیتی افغانستان شریک شود و اگر این ارگان ها آن را لازم دیدند، منتشر می کنند.
این در حالی است که سفارت امریکا در کابل دو روز پیش، از خطر احتمالی حمله تروریستی تا ۴۸ ساعت آینده در کابل و حومه پایتخت خبر داده بود.
این سفارت با نشر اعلامیه ای در وبسایت خود به شهروندان امریکایی در افغانستان توصیه کرد که جانب احتیاط را رعایت کنند.
کارشناسان می گویند که با توجه به وضعیت شکننده امنیتی در کشور به ویژه در کابل پایتخت و سوابق تلخی که پایتخت نشینان از نابسامانی ها و آشفتگی های امنیتی به خاطر دارند، این نوع هشدارهای ترسناک خود می تواند به پریشانی و بی ثباتی روان جمعی مردم منجر شده و بنفسه یک اقدام ضد امنیتی، قلمداد شود.
به عقیده ناظران، سفارت امریکا همانگونه که در اظهارات انتقادی سناتوران نیز آمده است، می تواند در صورت دریافت پیام یا دیدن نشانه ای از تهدید یا حمله تروریستی احتمالی، به جای آنکه با اعلام رسمی آن، روان جمعی مردم را آشفته کند، می تواند نهادهای امنیتی را در اختیار جزئیات آن قرار دهد تا آنها اقدام به جلوگیری از آن کنند.
در این میان، چه بسا این امکان وجود دارد که نشانه های دریافتی، از اساس بی بنیاد و نادرست باشد و در گذشته نیز در بسیاری از موارد، هشدارهایی اینچنینی، بی اساس ثابت شده است. در این صورت نیز نیروهای امنیتی می توانند به سرعت، به ماهیت آن پی ببرند و از نگرانی های مردم و دفاتر نمایندگی سیاسی خارجی ها در کابل بکاهند.
در هر صورت، وظیفه برقراری امنیت و مقابله با ناامنی، بر عهده نیروهای امنیتی کشور است و شناسایی تهدیدها و خطرات احتمالی و خنثی سازی آنها نیز در حوزه اختیارات و مسؤولیت های ارگان های کشفی و استخباراتی افغانستان می باشد.
با این حساب، موضع نمایندگان مجلس سنا کاملا منطقی و قابل درک است؛ زیرا این اقدام سفارت امریکا، برخلاف انتظار مردم زخم دیده افغانستان و نوعی تضعیف نیروهای امنیتی در دیدگاه مردم نیز محسوب می شود؛ زیرا در این صورت، مردم از آنجایی که این نوع هشدارها از آدرس سفارت کشوری مانند امریکا در کابل، انتشار می یابد، نسبت به قدرت و توانایی نیروها و نهادهای امنیتی در کنترل وضعیت امنیتی پایتخت، شک می کنند و در نتیجه به نیروهای امنیتی کشور، بی اعتماد می شوند و از آنها فاصله می گیرند. در حالی که در شرایط کنونی که نیروهای امنیتی کشور در حال جنگ با تروریست ها در چندین جبهه بزرگ قرار دارند، برقراری روابط اطمینان بخش و حمایتی میان مردم و نیروهای امنیتی، یک ضرورت مبرم و حیاتی است.
این البته لزوما چیزی نیست که مبتنی بر منافع کشور امریکا باشد؛ اما کاملا مبتنی بر نیازها و منافع برخاسته از امنیت ملی و آسایش اجتماعی افغانستان است و سفارتخانه های خارجی نیز وظیفه دارند به این حساسیت ها توجه کرده و آن را رعایت نمایند.
صرف نظر از این مسایل، حتی اگر امنیت پایتخت در بالاترین درجه مطلوب خویش نیز قرار داشته باشد، هیچ مرجع داخلی یا خارجی حق ندارد، به مردم و شهروندان کشور، ناامنی کاذب، تزریق کند؛ چه این اقدام، خود یکی از نشانه های بارز ایجاد ناامنی است؛ زیرا امروزه تعریف ناامنی فراتر از بمب گذاری های انتحاری و کشتارهای خونین و خشونت بار، به ایجاد آشفتگی و بی قراری روانی در میان مردم نیز بسط و گسترش پیدا کرده و امنیت روانی یکی از مصادیق بارز و مهم امنیت در معنای کلی شمرده می شود.
افزون بر آنکه باید توجه داشت که ایجاد احساس امنیت روانی در افکار عمومی، بخشی از یک کلیت بزرگتر به نام امنیت ملی محسوب می شود.
اعضای مجلس سنا بر این باور اند که این اعلامیه ها مردم را نگران می کند و زندگی شهروندان را مختل کرده و وحشت ایجاد می کند.
فضل الهادی مسلمیار؛ رییس مجلس سنا می گوید که تهدیدات امنیتی اگر واقعیت هم داشته باشد نباید منتشر شود. او همزمان گفت که این اعلامیه ها ترس و وحشت را در کشور به وجود می آورد.
مسلمیار در نشست علنی مجلس سنا گفت که تهدیدات امنیتی ابتدا از سوی سفارت امریکا با ارگان های امنیتی افغانستان شریک شود و اگر این ارگان ها آن را لازم دیدند، منتشر می کنند.
این در حالی است که سفارت امریکا در کابل دو روز پیش، از خطر احتمالی حمله تروریستی تا ۴۸ ساعت آینده در کابل و حومه پایتخت خبر داده بود.
این سفارت با نشر اعلامیه ای در وبسایت خود به شهروندان امریکایی در افغانستان توصیه کرد که جانب احتیاط را رعایت کنند.
کارشناسان می گویند که با توجه به وضعیت شکننده امنیتی در کشور به ویژه در کابل پایتخت و سوابق تلخی که پایتخت نشینان از نابسامانی ها و آشفتگی های امنیتی به خاطر دارند، این نوع هشدارهای ترسناک خود می تواند به پریشانی و بی ثباتی روان جمعی مردم منجر شده و بنفسه یک اقدام ضد امنیتی، قلمداد شود.
به عقیده ناظران، سفارت امریکا همانگونه که در اظهارات انتقادی سناتوران نیز آمده است، می تواند در صورت دریافت پیام یا دیدن نشانه ای از تهدید یا حمله تروریستی احتمالی، به جای آنکه با اعلام رسمی آن، روان جمعی مردم را آشفته کند، می تواند نهادهای امنیتی را در اختیار جزئیات آن قرار دهد تا آنها اقدام به جلوگیری از آن کنند.
در این میان، چه بسا این امکان وجود دارد که نشانه های دریافتی، از اساس بی بنیاد و نادرست باشد و در گذشته نیز در بسیاری از موارد، هشدارهایی اینچنینی، بی اساس ثابت شده است. در این صورت نیز نیروهای امنیتی می توانند به سرعت، به ماهیت آن پی ببرند و از نگرانی های مردم و دفاتر نمایندگی سیاسی خارجی ها در کابل بکاهند.
در هر صورت، وظیفه برقراری امنیت و مقابله با ناامنی، بر عهده نیروهای امنیتی کشور است و شناسایی تهدیدها و خطرات احتمالی و خنثی سازی آنها نیز در حوزه اختیارات و مسؤولیت های ارگان های کشفی و استخباراتی افغانستان می باشد.
با این حساب، موضع نمایندگان مجلس سنا کاملا منطقی و قابل درک است؛ زیرا این اقدام سفارت امریکا، برخلاف انتظار مردم زخم دیده افغانستان و نوعی تضعیف نیروهای امنیتی در دیدگاه مردم نیز محسوب می شود؛ زیرا در این صورت، مردم از آنجایی که این نوع هشدارها از آدرس سفارت کشوری مانند امریکا در کابل، انتشار می یابد، نسبت به قدرت و توانایی نیروها و نهادهای امنیتی در کنترل وضعیت امنیتی پایتخت، شک می کنند و در نتیجه به نیروهای امنیتی کشور، بی اعتماد می شوند و از آنها فاصله می گیرند. در حالی که در شرایط کنونی که نیروهای امنیتی کشور در حال جنگ با تروریست ها در چندین جبهه بزرگ قرار دارند، برقراری روابط اطمینان بخش و حمایتی میان مردم و نیروهای امنیتی، یک ضرورت مبرم و حیاتی است.
این البته لزوما چیزی نیست که مبتنی بر منافع کشور امریکا باشد؛ اما کاملا مبتنی بر نیازها و منافع برخاسته از امنیت ملی و آسایش اجتماعی افغانستان است و سفارتخانه های خارجی نیز وظیفه دارند به این حساسیت ها توجه کرده و آن را رعایت نمایند.
صرف نظر از این مسایل، حتی اگر امنیت پایتخت در بالاترین درجه مطلوب خویش نیز قرار داشته باشد، هیچ مرجع داخلی یا خارجی حق ندارد، به مردم و شهروندان کشور، ناامنی کاذب، تزریق کند؛ چه این اقدام، خود یکی از نشانه های بارز ایجاد ناامنی است؛ زیرا امروزه تعریف ناامنی فراتر از بمب گذاری های انتحاری و کشتارهای خونین و خشونت بار، به ایجاد آشفتگی و بی قراری روانی در میان مردم نیز بسط و گسترش پیدا کرده و امنیت روانی یکی از مصادیق بارز و مهم امنیت در معنای کلی شمرده می شود.
افزون بر آنکه باید توجه داشت که ایجاد احساس امنیت روانی در افکار عمومی، بخشی از یک کلیت بزرگتر به نام امنیت ملی محسوب می شود.
