فرانک والتر اشتاین‌مایر؛ وزیر خارجه آلمان به ناتو، هشدار داده که با "قدرت‌نمایی و جنگ‌طلبی"، آتش تنش با روسیه را بیشتر از این شعله‌ور نکند.
آقای اشتاین‌مایر در اظهاراتی که در روزنامه بیلد ام سونتاگ، چاپ برلین، منتشر شده گفت مانورهای گسترده اخیر ناتو در شرق اروپا امنیت منطقه را به خطر می اندازد.
وزیر خارجه آلمان گفته است به جای نمایش نظامی و اقدامات بازدارنده، باید به گفتگو و همکاری بیشتر با روسیه روی آورد.
به گفته فرانک والتر اشتاین‌مایر، با توجه به اجلاس ماه آینده سران ناتو در ورشو، گفتگو و همکاری بیشتر با روسیه اهمیت ویژه دارد.
ناتو اخیرا اعلام کرد که قصد دارد یک گردان ویژه به لهستان و سه گردان نیز به کشورهای لیتوانی، استونی و لتونی در حوزه بالتیک اعزام کند.
ولادیمیر پوتین؛ رئیس‌جمهوری روسیه یک ماه پیش با انتقاد از ایجاد پایگاه دفاع موشکی جدید ناتو در اروپای شرقی، توسعه آن را تهدیدی برای امنیت جهانی خواند و گفت که مسکو برای حفظ 'توازن استراتژیک' در این باره اقدام خواهد کرد.
آلمان از عمده کشورهای اروپایی است که در اوج بحران های بی سابقه ای که پس از جنگ جهانی دوم تاکنون در روابط روسیه و غرب بروز کرده، همواره روابط نزدیک خود با روسیه را حفظ کرده است.
در حال حاضر نیز آلمان، یکی از بزرگترین شرکای اقتصادی روسیه در اروپا محسوب می شود. شاید به همین دلیل، در اوج بحران اوکراین و اشغال دایمی کریمه توسط روسیه که واکنش شدید غرب و اروپا را برانگیخت، آلمان سعی کرد در این زمینه از روابط سنتی و دیرینه خود با روسیه، هزینه نکند.
با این حساب، نگرانی وزیر امور خارجه آلمان از خطرات هولناکی که به صورت بالقوه در انتظار اروپا از ناحیه قدرت نمایی و جنگ طلبی ناتو در منطقه است، شاید قابل درک باشد؛ اما این، تنها وجه این اظهارات مهم وزیر امور خارجه آلمان نیست.
این خطر واقعا در برابر آینده اروپا وجود دارد و این خطری است که ناتو آگاهانه یا ناآگاهانه به آن دامن می زند و سعی می کند روز به روز آن را جدی تر و دامنه دارتر سازد.
فرانک والتر اشتاین مایر شاید بهتر از هر کس دیگری حق داشته باشد نسبت به جدیت این خطر، هشدار بدهد؛ زیرا کشورش همزمان با آنکه عضو ناتو است و در اروپا قرار دارد و پس از جنگ جهانی دوم، روابطی خاص و استثنایی با امریکا به عنوان ابرقدرت جهان پیدا کرده است، با روسیه نیز روابط و داد و ستدهای دوستانه و بسیار نزدیکی دارد.
آلمانی ها همچنین می دانند که در صورت بروز جنگی میان ناتو و روسیه، ابعاد ویرانگر این جنگ، تا کجا گسترش خواهد یافت؛ جنگی هرگز برنده ای نخواهد داشت و هیچ انتظار واقع بینانه ای هم نمی تواند وجود داشته باشد که بر اساس آن، دامنه مرگبار و ویرانگر بودن آن، به آنچه در جنگ دوم، رقم خورد، محدود بماند.
با همه این احوال، ناتو که به میزان قابل توجهی از سیاست های هژمونیک امریکا در عرصه بین المللی پیروی می کند، در سال های اخیر، به صورت جسارت آمیزی سعی می کند به قلمروهای سلطه سنتی روسیه، لشکرکشی نظامی کند و با مانور دادن در پشت مرزهای روسیه، مسکو را به کرنش در برابر قدرت بلامنازع جهانی اش، وادار سازد؛ اما به عقیده کارشناسان، این اقدامات، بیشتر تابع همان پیشفرض های کهنه و از کار افتاده ای است که پس از فروپاشی اتحاد جماهیر شوروی، بر رویکرد نظامی و میلیتاریستی غرب و جهان، غالب شد؛ در حالی که این پیشفرض ها، سالیان سال است که درستی و کارآمدی خود را از دست داده و در برابر تغییرات تازه ای که در نظم بین المللی به وجود آمده، رنگ باخته است.
واقعیت های تازه، حاکی از آن است که روسیه امروز، دیگر خود را یک قدرت مضمحل شده و منزوی، نمی داند که به صورت تحقیرآمیزی از آنچه غرب در عرصه روابط بین المللی، تعریف می کرد، متابعت و پیروی کند.
روسیه امروز، برای خود، قدرتی برابر با هر قدرت بین المللی دیگر قایل است و برای نظم و امنیت بین المللی، ایده ها و نقشه های خاص خود را دارد.
این امر، بی تردید، دامنه تنش های جاری میان ناتو و روسیه را گسترش خواهد داد و در چنین فضایی، اگر ناتو کماکان به تعبیر وزیر خارجه آلمان، بر دامنه قدرت نمایی ها و جنگ طلبی های خود در قلمروهای سنتی نفوذ روسیه، ادامه دهد، جنگی بزرگ و بی مهار، آینده اروپا و چه بسا جهان را تهدید خواهد کرد.
آقای اشتاین‌مایر در اظهاراتی که در روزنامه بیلد ام سونتاگ، چاپ برلین، منتشر شده گفت مانورهای گسترده اخیر ناتو در شرق اروپا امنیت منطقه را به خطر می اندازد.
وزیر خارجه آلمان گفته است به جای نمایش نظامی و اقدامات بازدارنده، باید به گفتگو و همکاری بیشتر با روسیه روی آورد.
به گفته فرانک والتر اشتاین‌مایر، با توجه به اجلاس ماه آینده سران ناتو در ورشو، گفتگو و همکاری بیشتر با روسیه اهمیت ویژه دارد.
ناتو اخیرا اعلام کرد که قصد دارد یک گردان ویژه به لهستان و سه گردان نیز به کشورهای لیتوانی، استونی و لتونی در حوزه بالتیک اعزام کند.
ولادیمیر پوتین؛ رئیس‌جمهوری روسیه یک ماه پیش با انتقاد از ایجاد پایگاه دفاع موشکی جدید ناتو در اروپای شرقی، توسعه آن را تهدیدی برای امنیت جهانی خواند و گفت که مسکو برای حفظ 'توازن استراتژیک' در این باره اقدام خواهد کرد.
آلمان از عمده کشورهای اروپایی است که در اوج بحران های بی سابقه ای که پس از جنگ جهانی دوم تاکنون در روابط روسیه و غرب بروز کرده، همواره روابط نزدیک خود با روسیه را حفظ کرده است.
در حال حاضر نیز آلمان، یکی از بزرگترین شرکای اقتصادی روسیه در اروپا محسوب می شود. شاید به همین دلیل، در اوج بحران اوکراین و اشغال دایمی کریمه توسط روسیه که واکنش شدید غرب و اروپا را برانگیخت، آلمان سعی کرد در این زمینه از روابط سنتی و دیرینه خود با روسیه، هزینه نکند.
با این حساب، نگرانی وزیر امور خارجه آلمان از خطرات هولناکی که به صورت بالقوه در انتظار اروپا از ناحیه قدرت نمایی و جنگ طلبی ناتو در منطقه است، شاید قابل درک باشد؛ اما این، تنها وجه این اظهارات مهم وزیر امور خارجه آلمان نیست.
این خطر واقعا در برابر آینده اروپا وجود دارد و این خطری است که ناتو آگاهانه یا ناآگاهانه به آن دامن می زند و سعی می کند روز به روز آن را جدی تر و دامنه دارتر سازد.
فرانک والتر اشتاین مایر شاید بهتر از هر کس دیگری حق داشته باشد نسبت به جدیت این خطر، هشدار بدهد؛ زیرا کشورش همزمان با آنکه عضو ناتو است و در اروپا قرار دارد و پس از جنگ جهانی دوم، روابطی خاص و استثنایی با امریکا به عنوان ابرقدرت جهان پیدا کرده است، با روسیه نیز روابط و داد و ستدهای دوستانه و بسیار نزدیکی دارد.
آلمانی ها همچنین می دانند که در صورت بروز جنگی میان ناتو و روسیه، ابعاد ویرانگر این جنگ، تا کجا گسترش خواهد یافت؛ جنگی هرگز برنده ای نخواهد داشت و هیچ انتظار واقع بینانه ای هم نمی تواند وجود داشته باشد که بر اساس آن، دامنه مرگبار و ویرانگر بودن آن، به آنچه در جنگ دوم، رقم خورد، محدود بماند.
با همه این احوال، ناتو که به میزان قابل توجهی از سیاست های هژمونیک امریکا در عرصه بین المللی پیروی می کند، در سال های اخیر، به صورت جسارت آمیزی سعی می کند به قلمروهای سلطه سنتی روسیه، لشکرکشی نظامی کند و با مانور دادن در پشت مرزهای روسیه، مسکو را به کرنش در برابر قدرت بلامنازع جهانی اش، وادار سازد؛ اما به عقیده کارشناسان، این اقدامات، بیشتر تابع همان پیشفرض های کهنه و از کار افتاده ای است که پس از فروپاشی اتحاد جماهیر شوروی، بر رویکرد نظامی و میلیتاریستی غرب و جهان، غالب شد؛ در حالی که این پیشفرض ها، سالیان سال است که درستی و کارآمدی خود را از دست داده و در برابر تغییرات تازه ای که در نظم بین المللی به وجود آمده، رنگ باخته است.
واقعیت های تازه، حاکی از آن است که روسیه امروز، دیگر خود را یک قدرت مضمحل شده و منزوی، نمی داند که به صورت تحقیرآمیزی از آنچه غرب در عرصه روابط بین المللی، تعریف می کرد، متابعت و پیروی کند.
روسیه امروز، برای خود، قدرتی برابر با هر قدرت بین المللی دیگر قایل است و برای نظم و امنیت بین المللی، ایده ها و نقشه های خاص خود را دارد.
این امر، بی تردید، دامنه تنش های جاری میان ناتو و روسیه را گسترش خواهد داد و در چنین فضایی، اگر ناتو کماکان به تعبیر وزیر خارجه آلمان، بر دامنه قدرت نمایی ها و جنگ طلبی های خود در قلمروهای سنتی نفوذ روسیه، ادامه دهد، جنگی بزرگ و بی مهار، آینده اروپا و چه بسا جهان را تهدید خواهد کرد.
