امریکا و هزینه برای ادامه بحران در افغانستان و منطقه!

امریکا می‌گوید: تاکنون بیش از ۱۷ میلیارد دالر برای تامین تسلیحات، مهمات و دیگر تجهیزات نظامی برای نیروهای نظامی افغانستان هزینه کرده است.
"به نقل از واشنگتن پست، امریکا تا سی و یکم ماه می ۲۰۱۶، نزدیک به ۱۳ میلیارد دالر برای تجهیز اردوی ملی و ۲ /۴ میلیارد دالر برای تجهیز نیروهای پولیس ملی پرداخت کرده است."
رقم هزینه های ادعایی امریکا برای تجهیز و تقویت دولت افغانستان شاید درست باشد و شاید هم امریکایی ها بیشتر از رقم ادعایی شان در افغانستان هزینه کرده باشند. اما جای سوال است که با این همه هزینه های سنگین و نیز حضور بیش از چهل قدرت قوی در عرض و طول ۱۶ سال در افغانستان، چرا هیچ تغییر ملموسی در برقراری ثبات و امنیت و نیز در بهبود اوضاع اقتصادی در این کشور رونما نشده است؟!
چنانکه همه می دانند نه تنها تغییر مثبتی در اوضاع امنیتی و اقتصادی مردم و کشور رخ نداده که بر رغم حضور قوی و قدرتمندترین دولتهای جهان در افغانستان، این کشور روز تا روز به سمت و سوی وخامت و بی ثباتی های غیر قابل مهار در حرکت است.
از نظر قاطبه آگاهان و کارشناسان ارقام بالا و نجومی ادعایی دولت امریکا، رقم های کم و اندکی نیست و اگر این رقم ها بواقع در جاها و نقطه های مناسب و راهبردی هزینه می شدند، به یقین بسیاری از کاستی ها در سیستم امنیتی و دفاعی افغانستان امروزه وجود نداشتند و دولت در هر زمینه ای نسبت به مخالفان مسلح دست بالایی را از خود به نمایش می گذاشت و چه بسا پس از گذر ۱۶ سال که بواقع مدت کمی هم نیست و یک چنین مدت طولانی برای پیروزی در هر جنگی کافی و شافی می نماید، در اساس در افغانستان مخالف مسلحی وجود نمی داشت تا دولت و ملت این سرزمین را تهدید می کرد.
بیشتر جنگها که در طول این دهه های اخیر در منطقه رخ داده است، هیچکدام به درازای مدت جنگ در افغانستان نبوده اند و آنهم در شرائطی که سازمان قدرتمند ناتو به رهبری امریکا مدیریت آن را عهده دار بوده باشد! طولانی ترین جنگ منطقه در دهه های اخیر جنگ میان ایران و عراق بود که ۸ سال به طول انجامید و در نهایت با دخالت قدرتهای غربی به خصوص امریکایی ها خاتمه یافت.
اما جنگ افغانستان و عراق و سوریه و لیبیا که رهبری و مدیریت آن به نوعی با امریکایی ها و متحدان اروپایی و منطقه ای آنها می باشد، با توجه به اهداف استعماری و بهره برداری های ابزاری که از این جنگها و به وسیله قدرتهای غربی و منطقه ای انجام می گیرد، همچنان بی سرانجام و پایان ناپذیر ادامه خواهد یافت.
از نظر آگاهان غرب و متحدان اروپایی و منطقه ای آن در حال حاضر به امنیت و برقراری صلح و ثبات در کشورهای منطقه حتی فکر هم نمی کنند و همه ی سعی و تلاش آنان در حفظ اوضاع موجود و حتی بدتر شدن آن در کشورهای درگیر جنگ و ناامنی در خاور میانه و فراتر از آن، متمرکز شده است.
بنائن، رویکرد مذکور از ناحیه غرب و به خصوص ایالات متحده امریکا در قبال کشورهای منطقه به خصوص افغانستان، موجب شده تا بر رغم هزینه کردن مبالغ سرسام آور و هنگفت میلیاردی در این کشور، شرائط و اوضاع در این بخش از جغرافیای زندگی انسانها به سمت و سوی آرامش و ثبات و رفاه در حرکت نباشد و جنگ و ناامنی و کشتار و دهها ناهنجاری دیگر، کشورها و ملل ساکن در این جغرافیا را تهدید کند.
آگاهان می گویند اگر امریکا و متحدان آن بواقع قصد مبارزه جدی با تروریسم و نیز انگیزه برقراری صلح و ثبات را در کشورهای جنگ زده از جمله افغانستان می داشتند، کافی بود همین کمکهای میلیاردی را درست و در جای خودش هزینه می کردند و با همان پول های گزاف نیروهای امنیتی افغان را اعم از نیروی زمینی و هوایی و استخباراتی و...، تجهیز و تقویت می کردند و با این کار دیگر نیازی به ورود چهل و چند دولت قوی و مقتدر غربی و شرقی به اضافه امریکا نبود؛ تا تروریسم را از افغانستان ریشه کن کنند.
اما زمانی که اراده و انگیزه واقعی مبارزه با تروریزم نباشد، که نیست؛ دیده می شود که با وجود کمکهای میلیاردی و نیز حضور سنگین چهل و چند دولت عضو سازمان پیمان اتلانتیک شمالی ناتو در افغانستان و آنهم در مدت طولانی ۱۶ سال، باز هم کاری از پیش نمی رود و این درست همان چیزی است که امریکا و متحدان آن در افغانستان و منطقه خواهان آن هستند.
امریکا و هزینه برای ادامه بحران در افغانستان و منطقه!
امریکا می‌گوید: تاکنون بیش از ۱۷ میلیارد دالر برای تامین تسلیحات، مهمات و دیگر تجهیزات نظامی برای نیروهای نظامی افغانستان هزینه کرده است.
"به نقل از واشنگتن پست، امریکا تا سی و یکم ماه می ۲۰۱۶، نزدیک به ۱۳ میلیارد دالر برای تجهیز اردوی ملی و ۲ /۴ میلیارد دالر برای تجهیز نیروهای پولیس ملی پرداخت کرده است."
رقم هزینه های ادعایی امریکا برای تجهیز و تقویت دولت افغانستان شاید درست باشد و شاید هم امریکایی ها بیشتر از رقم ادعایی شان در افغانستان هزینه کرده باشند. اما جای سوال است که با این همه هزینه های سنگین و نیز حضور بیش از چهل قدرت قوی در عرض و طول ۱۶ سال در افغانستان، چرا هیچ تغییر ملموسی در برقراری ثبات و امنیت و نیز در بهبود اوضاع اقتصادی در این کشور رونما نشده است؟!
چنانکه همه می دانند نه تنها تغییر مثبتی در اوضاع امنیتی و اقتصادی مردم و کشور رخ نداده که بر رغم حضور قوی و قدرتمندترین دولتهای جهان در افغانستان، این کشور روز تا روز به سمت و سوی وخامت و بی ثباتی های غیر قابل مهار در حرکت است.
از نظر قاطبه آگاهان و کارشناسان ارقام بالا و نجومی ادعایی دولت امریکا، رقم های کم و اندکی نیست و اگر این رقم ها بواقع در جاها و نقطه های مناسب و راهبردی هزینه می شدند، به یقین بسیاری از کاستی ها در سیستم امنیتی و دفاعی افغانستان امروزه وجود نداشتند و دولت در هر زمینه ای نسبت به مخالفان مسلح دست بالایی را از خود به نمایش می گذاشت و چه بسا پس از گذر ۱۶ سال که بواقع مدت کمی هم نیست و یک چنین مدت طولانی برای پیروزی در هر جنگی کافی و شافی می نماید، در اساس در افغانستان مخالف مسلحی وجود نمی داشت تا دولت و ملت این سرزمین را تهدید می کرد.
بیشتر جنگها که در طول این دهه های اخیر در منطقه رخ داده است، هیچکدام به درازای مدت جنگ در افغانستان نبوده اند و آنهم در شرائطی که سازمان قدرتمند ناتو به رهبری امریکا مدیریت آن را عهده دار بوده باشد! طولانی ترین جنگ منطقه در دهه های اخیر جنگ میان ایران و عراق بود که ۸ سال به طول انجامید و در نهایت با دخالت قدرتهای غربی به خصوص امریکایی ها خاتمه یافت.
اما جنگ افغانستان و عراق و سوریه و لیبیا که رهبری و مدیریت آن به نوعی با امریکایی ها و متحدان اروپایی و منطقه ای آنها می باشد، با توجه به اهداف استعماری و بهره برداری های ابزاری که از این جنگها و به وسیله قدرتهای غربی و منطقه ای انجام می گیرد، همچنان بی سرانجام و پایان ناپذیر ادامه خواهد یافت.
از نظر آگاهان غرب و متحدان اروپایی و منطقه ای آن در حال حاضر به امنیت و برقراری صلح و ثبات در کشورهای منطقه حتی فکر هم نمی کنند و همه ی سعی و تلاش آنان در حفظ اوضاع موجود و حتی بدتر شدن آن در کشورهای درگیر جنگ و ناامنی در خاور میانه و فراتر از آن، متمرکز شده است.
بنائن، رویکرد مذکور از ناحیه غرب و به خصوص ایالات متحده امریکا در قبال کشورهای منطقه به خصوص افغانستان، موجب شده تا بر رغم هزینه کردن مبالغ سرسام آور و هنگفت میلیاردی در این کشور، شرائط و اوضاع در این بخش از جغرافیای زندگی انسانها به سمت و سوی آرامش و ثبات و رفاه در حرکت نباشد و جنگ و ناامنی و کشتار و دهها ناهنجاری دیگر، کشورها و ملل ساکن در این جغرافیا را تهدید کند.
آگاهان می گویند اگر امریکا و متحدان آن بواقع قصد مبارزه جدی با تروریسم و نیز انگیزه برقراری صلح و ثبات را در کشورهای جنگ زده از جمله افغانستان می داشتند، کافی بود همین کمکهای میلیاردی را درست و در جای خودش هزینه می کردند و با همان پول های گزاف نیروهای امنیتی افغان را اعم از نیروی زمینی و هوایی و استخباراتی و...، تجهیز و تقویت می کردند و با این کار دیگر نیازی به ورود چهل و چند دولت قوی و مقتدر غربی و شرقی به اضافه امریکا نبود؛ تا تروریسم را از افغانستان ریشه کن کنند.
اما زمانی که اراده و انگیزه واقعی مبارزه با تروریزم نباشد، که نیست؛ دیده می شود که با وجود کمکهای میلیاردی و نیز حضور سنگین چهل و چند دولت عضو سازمان پیمان اتلانتیک شمالی ناتو در افغانستان و آنهم در مدت طولانی ۱۶ سال، باز هم کاری از پیش نمی رود و این درست همان چیزی است که امریکا و متحدان آن در افغانستان و منطقه خواهان آن هستند.