تاریخ انتشار :دوشنبه ۹ قوس ۱۳۹۴ ساعت ۱۴:۳۶
کد مطلب : 119764
اربعین آفتاب
از قربانی¬شدن سالار شهیدان و یاران باوفای آن حضرت، چهل روز می¬گذرد؛ چهل روز است که خیمه¬های اهل بیت پیامبر (علیهم¬السلام) خاکستر شده و پر و بال پرستوهای بی¬آشیان، شکسته و سوخته است.
به گزارش خبرگزاری آوا، چهل روز است که زینب (علیها¬السلام) می خواهد سر به روی شانه¬های مهربان حسین و عباس بگذارد و های¬های گریه را سر دهد؛ از تازیانه¬های ظلم و ستم شِکوِه کند و از زخم زبان کوفیان جفاکار بنالد؛ اما به خاطر بازماندگان قافلۀ کربلا و یتیمان مظلوم و زجرکشیده، خون دل می¬خورد و هنگامی که شب، چادر سیاهش را بر سر شهر می¬کشد، همچون پدرش امیر مؤمنان، فریاد زخمیِ «غربت و مظلومیت» را در نماز شب خویش، به گوش فلک می¬رساند.

سکوت او تداعی¬کننده شکیبایی زهرای مرضیه (علیها¬السلام) است و سخنانش، یادآور خطبه های آتشین حیدر کرار ! به راستی اگر پیام-آور کربلا نبود و همراه برادرش زین العباد، با افشاگری¬های خود، پایه¬های کاخ یزیدیان را به لرزه در نمی¬آورد، کربلا در کربلا مدفون نمی¬شد؟!...

باری، از پیروزی خون بر شمشیر، چهل روز می¬گذرد و امروز، اربعین خورشید است؛ خورشیدی که مرگ سرخ را بر زندگی ننگین و ذلت¬بار ترجیح داد تا اسلام بماند؛ خورشیدی که ذبح شد؛ بر فراز نیزه شد و همراه با ۷۲ ستاره، نورافشانی کرد و دورافتاده¬ترین نقاط عالم را با پرتو پرفروغ و خون¬رنگ خویش، روشن ساخت و «حیات» را در رگ¬های مردۀ هستی تزریق نمود.

آری... زخم عاشورا همیشه تازه است و خون خدا، همیشه جاری! گردش زمین و گذر زمان، زخم عمیق عاشورا را هیچ¬گاه از یاد نخواهد برد و این حرارت و شور حسینی، هرگز به سردی نخواهد گرایید؛ چرا که حسین (علیه¬السلام) نوری است که هرگز خاموش نمی¬شود ... .

امروز کاروان خستۀ نینوا به مدفن لاله¬های سرجُدا می¬رسد و کودکان و زنان، با دیدن قبرهای بی نام و نشان عزیزانشان، همچون برگ¬های زردِ خزان، خود را از روی شترهای بی جهاز، روی زمین افکنده، بر سر و روی خود خاک یتیمی و بی کسی می¬ریزند؛ با این که هنوز گرد و خاک خرابه¬های کوفه و شام بر سر و روى زنان و کودکان عزادار باقی مانده است ... .

اربعین است؛ چهل روز از عزا و ماتم سرور و سالار شهیدان می¬گذرد، اما عشق به حسین و نهضت خونین او، همیشگی است و پایدار؛ پایداری در راه خدا تا پای جان! این، درسی است که شیعه از عاشورا آموخته و در این راه، هیچ¬گاه از پای نخواهد نشست؛ تا هنگام قیام منتقم آل محمد(عج) فرا رسد و پرچم عدالت مهدوی در سراسر دنیا گسترده شود.

حال که هر روز عاشوراست و همۀ خاک ها، کربلا، ما نیز باید با ادامۀ راه سرور و سالار شهیدان، با عاشوراییان همگام شویم تا «حسینی» بمانیم؛ در غیر این صورت ممکن است زر و زور و تزویر، گام¬های ما را نیز دچار تزلزل نماید.
https://avapress.com/vdcfv1dyjw6dyea.igiw.html
ارسال نظر
نام شما
آدرس ايميل شما

مطالب مرتبط