باراک اوباما؛ رئیس جمهوری امریکا اعلام کرد که برنامه خروج نیروهای امریکایی از افغانستان را تغییر داده و اکنون تعداد بیشتری از این نیروها در افغانستان باقی می‌مانند.
قرار بود شمار نیروهای امریکایی در افغانستان تا پایان امسال به ۵۵۰۰ سرباز کاهش بیابد؛ اما اوباما اعلام کرد که براساس تصمیم تازه ۸۴۰۰ سرباز امریکایی در افغانستان باقی می‌مانند.
او گفت که وضعیت امنیتی در افغانستان هنوز متزلزل است و نیروهای افغان همچنان به حمایت نیروهای امریکایی نیاز دارند.
او گفت:"به جای کاهش شمار سربازان به ۵۵۰۰ نفر تا آخر امسال، امریکا ۸۴۰۰ سرباز را در افغانستان تا پایان دوره ریاست جمهوری من نگه می‌دارد. وظایفی که به نیروهای ما در افغانستان سپرده شده، تغییر نمی‌کند. آنها بر حمایت از نیروهای افغان و تعقیب تروریست‌ها متمرکز می‌مانند."
اوباما افزود که تنها راه رسیدن به صلح دایمی در افغانستان و خروج نیروهای خارجی، مذاکره میان دولت افغانستان و طالبان است و به همین دلیل امریکا از یک روند صلح به رهبری افغانستان حمایت می‌کند.
این تصمیم در شرایطی اتخاذ می شود که رهبر جدید طالبان در پیامی که به بهانه فرارسیدن عید فطر، منتشر کرد تا خروج کامل نیروهای خارجی از کشور، بر وجوب «جهاد» تأکید کرد.
با این حساب، به باور کارشناسان، تصمیم باراک اوباما مبنی بر باقی ماندن تعداد بیشتری از نیروهای نظامی امریکایی، درست همان نتیجه ای را در قبال خواهد داشت که تصمیم رهبر جدید طالبان به ادامه به اصطلاح «جهاد» علیه نیروهای امریکایی در افغانستان، در پی خواهد آورد.
ناظران مسایل امنیتی افغانستان عقیده دارند که بر بنیاد تجارب ۱۶ سال گذشته، کاهش یا افزایش نیروهای نظامی خارجی در افغانستان، راه حل وضعیت وخیم امنیتی حاکم بر کشور نیست.
از جانب دیگر، رییس جمهوری امریکا از یکسو تصمیم به باقی ماندن شماری بیشتر از نیروهای نظامی آن کشور در افغانستان را اعلام می کند و از جانب دیگر می گوید که تنها راه رسیدن به صلح دایمی در افغانستان، مذاکره میان دولت افغانستان و طالبان است و بر حمایت امریکا از یک روند صلح به رهبری افغانستان، تأکید می کند.
آگاهان می گویند که این دو رویکرد، اصولا باهم همخوانی ندارد؛ زیرا اگر امریکا از صلح و گفتگوهای صلح آمیز میان دولت و طالبان، حمایت می کند، باید زمینه های عملی تحقق این هدف را نیز فراهم کند و آن، خروج نیروهای خارجی و امریکایی از کشور است.
طالبان بارها اعلام کرده اند که تا زمان خروج کامل نیروهای خارجی از کشور، آنها به «جهاد» شان ادامه خواهند داد؛ «جهادی» که قربانی آن فقط مردم افغانستان و نیروهای امنیتی کشور هستند.
با توجه به این مساله، به نظر می رسد که تأکید رییس جمهوری امریکا بر حمایت آن کشور از روند صلح، صادقانه نیست؛ زیرا تصور نمی شود که او پیام واضح رهبران طالبان در این زمینه را درک نکرده باشد.
موضوع دیگر این است که معادله جنگ و صلح افغانستان، به نحو مضحکی دچار یک بن بست شده است؛ زیرا طالبان، گردن گذاردن به روند صلح را مشروط به خروج کامل نیروهای خارجی می کنند و از آنسو، رییس جمهوری امریکا ضمن اعلام تصمیم باقی ماندن هزاران سرباز امریکایی در افغانستان، خروج نیروهای خارجی را مشروط به مذاکرات صلح دولت و طالبان می کند.
این نشان می دهد که نه طالبان قرار است از مواضع خود در این زمینه، عقب نشینی کنند و نه امریکا حاضر است، پیش شرط طالبان و سایر گروه های به اصطلاح «جهادی» و تروریستی را مبنی بر پایان دادن به حضور و سلطه خود در افغانستان، برآورده کرده و به حضور نظامی خود، پایان دهد.
به این ترتیب، به اعتقاد تحلیلگران مسایل افغانستان، کاهش یا افزایش نیروهای نظامی خارجی، راه حل بحران امنیتی افغانستان نیست. این بحران اگر ریشه ها، عوامل و انگیزش های داخلی دارد، پس باید در نتیجه یک گفتگوی بین الافغانی بدون دخالت امریکا و سایر طرف های خارجی، حل و فصل شود. در آنصورت مردم افغانستان نیز با تمام قدرت از چنین ایده ای، استقبال و حمایت خواهند کرد؛ اما اگر ریشه اصلی این بحران در خارج از افغانستان قرار دارد و به تعبیر رییس جمهور اشرف غنی، این جنگ بر مردم افغانستان «تحمیل» شده است، امریکا و سایر کشورهای دخیل در این زمینه هم باید راه حل های این بحران را در خارج جستجو کنند. این راه حل ها از تشدید اقدامات نظامی علیه پایگاه، پناهگاه ها و خاستگاه های اولیه و اصلی تروریزم بین المللی در آنسوی مرزهای افغانستان تا طیفی از اقدامات و ابتکارات سیاسی را شامل خواهد شد.
در این صورت، مردم افغانستان، دیگر مجبور نخواهند بود تاوان یک جنگ تحمیلی را هم از ناحیه ادامه به اصطلاح «جهاد» طالبان و هم از جهت استمرار حضور نظامی خارجی ها پرداخت کنند.
قرار بود شمار نیروهای امریکایی در افغانستان تا پایان امسال به ۵۵۰۰ سرباز کاهش بیابد؛ اما اوباما اعلام کرد که براساس تصمیم تازه ۸۴۰۰ سرباز امریکایی در افغانستان باقی می‌مانند.
او گفت که وضعیت امنیتی در افغانستان هنوز متزلزل است و نیروهای افغان همچنان به حمایت نیروهای امریکایی نیاز دارند.
او گفت:"به جای کاهش شمار سربازان به ۵۵۰۰ نفر تا آخر امسال، امریکا ۸۴۰۰ سرباز را در افغانستان تا پایان دوره ریاست جمهوری من نگه می‌دارد. وظایفی که به نیروهای ما در افغانستان سپرده شده، تغییر نمی‌کند. آنها بر حمایت از نیروهای افغان و تعقیب تروریست‌ها متمرکز می‌مانند."
اوباما افزود که تنها راه رسیدن به صلح دایمی در افغانستان و خروج نیروهای خارجی، مذاکره میان دولت افغانستان و طالبان است و به همین دلیل امریکا از یک روند صلح به رهبری افغانستان حمایت می‌کند.
این تصمیم در شرایطی اتخاذ می شود که رهبر جدید طالبان در پیامی که به بهانه فرارسیدن عید فطر، منتشر کرد تا خروج کامل نیروهای خارجی از کشور، بر وجوب «جهاد» تأکید کرد.
با این حساب، به باور کارشناسان، تصمیم باراک اوباما مبنی بر باقی ماندن تعداد بیشتری از نیروهای نظامی امریکایی، درست همان نتیجه ای را در قبال خواهد داشت که تصمیم رهبر جدید طالبان به ادامه به اصطلاح «جهاد» علیه نیروهای امریکایی در افغانستان، در پی خواهد آورد.
ناظران مسایل امنیتی افغانستان عقیده دارند که بر بنیاد تجارب ۱۶ سال گذشته، کاهش یا افزایش نیروهای نظامی خارجی در افغانستان، راه حل وضعیت وخیم امنیتی حاکم بر کشور نیست.
از جانب دیگر، رییس جمهوری امریکا از یکسو تصمیم به باقی ماندن شماری بیشتر از نیروهای نظامی آن کشور در افغانستان را اعلام می کند و از جانب دیگر می گوید که تنها راه رسیدن به صلح دایمی در افغانستان، مذاکره میان دولت افغانستان و طالبان است و بر حمایت امریکا از یک روند صلح به رهبری افغانستان، تأکید می کند.
آگاهان می گویند که این دو رویکرد، اصولا باهم همخوانی ندارد؛ زیرا اگر امریکا از صلح و گفتگوهای صلح آمیز میان دولت و طالبان، حمایت می کند، باید زمینه های عملی تحقق این هدف را نیز فراهم کند و آن، خروج نیروهای خارجی و امریکایی از کشور است.
طالبان بارها اعلام کرده اند که تا زمان خروج کامل نیروهای خارجی از کشور، آنها به «جهاد» شان ادامه خواهند داد؛ «جهادی» که قربانی آن فقط مردم افغانستان و نیروهای امنیتی کشور هستند.
با توجه به این مساله، به نظر می رسد که تأکید رییس جمهوری امریکا بر حمایت آن کشور از روند صلح، صادقانه نیست؛ زیرا تصور نمی شود که او پیام واضح رهبران طالبان در این زمینه را درک نکرده باشد.
موضوع دیگر این است که معادله جنگ و صلح افغانستان، به نحو مضحکی دچار یک بن بست شده است؛ زیرا طالبان، گردن گذاردن به روند صلح را مشروط به خروج کامل نیروهای خارجی می کنند و از آنسو، رییس جمهوری امریکا ضمن اعلام تصمیم باقی ماندن هزاران سرباز امریکایی در افغانستان، خروج نیروهای خارجی را مشروط به مذاکرات صلح دولت و طالبان می کند.
این نشان می دهد که نه طالبان قرار است از مواضع خود در این زمینه، عقب نشینی کنند و نه امریکا حاضر است، پیش شرط طالبان و سایر گروه های به اصطلاح «جهادی» و تروریستی را مبنی بر پایان دادن به حضور و سلطه خود در افغانستان، برآورده کرده و به حضور نظامی خود، پایان دهد.
به این ترتیب، به اعتقاد تحلیلگران مسایل افغانستان، کاهش یا افزایش نیروهای نظامی خارجی، راه حل بحران امنیتی افغانستان نیست. این بحران اگر ریشه ها، عوامل و انگیزش های داخلی دارد، پس باید در نتیجه یک گفتگوی بین الافغانی بدون دخالت امریکا و سایر طرف های خارجی، حل و فصل شود. در آنصورت مردم افغانستان نیز با تمام قدرت از چنین ایده ای، استقبال و حمایت خواهند کرد؛ اما اگر ریشه اصلی این بحران در خارج از افغانستان قرار دارد و به تعبیر رییس جمهور اشرف غنی، این جنگ بر مردم افغانستان «تحمیل» شده است، امریکا و سایر کشورهای دخیل در این زمینه هم باید راه حل های این بحران را در خارج جستجو کنند. این راه حل ها از تشدید اقدامات نظامی علیه پایگاه، پناهگاه ها و خاستگاه های اولیه و اصلی تروریزم بین المللی در آنسوی مرزهای افغانستان تا طیفی از اقدامات و ابتکارات سیاسی را شامل خواهد شد.
در این صورت، مردم افغانستان، دیگر مجبور نخواهند بود تاوان یک جنگ تحمیلی را هم از ناحیه ادامه به اصطلاح «جهاد» طالبان و هم از جهت استمرار حضور نظامی خارجی ها پرداخت کنند.
