دولت پاکستان می گوید که امریکا نباید در خاک آن کشور، حملات هوایی انجام دهد و به این کشور اطمینان دهد که حملات پهپادهای امریکایی متوقف می شود.
به گزارش رسانه های پاکستانی، مذاکرات اخیر بین مقامات واشنگتن و اسلام آباد به نتیجه مطلوب نرسیده؛ اما همچنان ادامه دارد.
گفته شده که دولت اسلامآباد بهبود روابط با واشنگتن را به ادامه کمک‌های مالی به پاکستان و توقف حملات هواپیماهای بدون سرنشین امریکا به این کشور مشروط کرده است.
از سوی دیگر، طارق فاطمی؛ دستیار ویژه نخست وزیر پاکستان در امور خارجی نیز گفته که امریکا نمی تواند اهداف استراتژیک خود در منطقه را با بی احترامی به حاکمیت پاکستان به دست آورد.
به گزارش رسانه های پاکستانی، مقامات این کشور از امریکا خواسته اند که از ادامه کمک مالی و توقف حملات هوایی به پاکستان، اطمینان دهد.
این در حالی است که رییس ستاد ارتش پاکستان در دیدار با مقامات امریکایی، خواستار عملیات نظامی نیروهای خارجی علیه طالبان پاکستان در خاک افغانستان شده است.
این نخستین بار نیست که روابط امریکا و پاکستان بر سر مساله حمله هوایی پهپادهای امریکایی به خاک آن کشور، دستخوش تنش می شود.
پیش از این نیز موارد مشابهی رخ داده است. یکی از به یادماندنی ترین این موارد، تنش های شدیدی بود که پس از اعلام خبر مرگ بن لادن؛ رهبر و پایه گذار شبکه تروریستی القاعده و ادعای امریکایی ها مبنی بر کشته شدن او بر اثر عملیات کماندوهای آن کشور در ابیت آباد؛ شهری در نزدیکی اسلام آباد پایتخت پاکستان، در روابط دو کشور بروز کرد.
آن مورد که حدودا هشت ماه به طول انجامید، هزینه های اقتصادی و سیاسی سنگینی برای پاکستان به همراه داشت و در نهایت، با بی اعتنایی ایالات متحده نسبت به شرط های حد اقلی پاکستان و استمرار حمله های پهپادی امریکا به خاک آن کشور، تنش های به وجود آمده، فروکش کرد.
اکنون نیز گفته می شود که روابط دو کشور، پس از کشته شدن ملا اختر منصور؛ رهبر گروه طالبان در خاک پاکستان از سوی هواپیماهای بی سرنشین امریکایی، بار دیگر دچار تنش شده است؛ تنشی که به نظر نمی رسد به همان شدتی باشد که به دنبال اعلام خبر مرگ بن لادن، بروز کرد.
دلیل این امر نیز تا حدودی روشن است؛ اسلام آباد نمی تواند یکبار دیگر شاهد تحقیر خود از سوی ایالات متحده باشد؛ زیرا هرگز انتظار نمی رود که امریکا با شرط های پاکستان در این زمینه، به صورت کامل موافقت کند و این امر، زمینه ساز تحقیر مجدد پاکستان از سوی امریکایی ها می شود.
در پرونده تنش ناشی از مرگ بن لادن، زمانی که آصف علی زرداری؛ رییس جمهوری وقت پاکستان، برای شرکت در کنفرانسی منطقه ای به شیکاگو سفر کرد، باراک اوباما؛ رییس جمهوری امریکا، با فراخوان دیدار با او، موافقت نکرد و این امر، واکنش ها و بازتاب های وسیعی در رسانه ها و محافل سیاسی و دیپلماتیک پاکستانی برانگیخت.
بنابراین، به عقیده آگاهان، پیش بینی نمی شود که پاکستان بار دیگر، متمایل به تکرار آن تجربه شرم آور باشد.
با این حال، از آنجایی که پاکستان به عنوان یک کشور اتمی و بسیار مؤثر بر معادلات امنیتی و سیاسی منطقه ای، برای خود، شأن و جایگاه و قدرت قابل ملاحظه ای قایل است، نمی تواند در قبال نقض حریم حاکمیت ملی و تمامیت ارضی اش توسط پهپادهای نظامی یک کشور خارجی، بی تفاوت باشد.
حمله های پهپادی امریکا، همیشه واکنش منفی اسلام آباد را برانگیخته است.
این امر، دست کم دو دلیل مشخص دارد؛ یکی اینکه دولت اسلام آباد، تحت فشار افکار عمومی داخلی و افراط گرایان قدرتمند و صاحب نفوذ، ناگزیر است طبق عادت، به این حمله ها واکنش منفی و گاه شدید نشان دهد؛ زیرا در غیر آن صورت، سکوت در قبال «تجاوز خارجی» به مثابه خیانت ملی، برای رژیم اسلام آباد، تبعات سخت و زیانبار و پرهزینه ای خواهد داشت.
دلیل دوم هم این است که اسلام آباد از رهگذر این فشارها و واکنش های خشم آلود و منفی، از امریکا امتیاز کسب می کند؛ امتیازهایی مانند دریافت مقادیر هنگفتی پول و کمک مالی، برحذر داشتن امریکا از نزدیک شدن بیش از اندازه به هند، هواداری از مواضع پاکستان در افغانستان و مسایل دیگر.
اینهمه البته در برابر تداوم حمله های پهپادی امریکا به بخش هایی از پاکستان، به دست می آید.
با این وجود، پاکستان یک شرط غیر مشروع را در برابر امریکا قرار داده است و آن، برحذر داشتن امریکا از آماج قرار دادن مراکز و پایگاه های اصلی استقرار تروریست ها است.
این درست برخلاف آن چیزی است که افغانستان می خواهد.
با این حساب، اگر امریکا این شرط را بپذیرد، این امر به معنای پایان رویاهای کابل و آغاز فصل تازه ای از فعالیت های تروریستی در افغانستان خواهد بود.
به گزارش رسانه های پاکستانی، مذاکرات اخیر بین مقامات واشنگتن و اسلام آباد به نتیجه مطلوب نرسیده؛ اما همچنان ادامه دارد.
گفته شده که دولت اسلامآباد بهبود روابط با واشنگتن را به ادامه کمک‌های مالی به پاکستان و توقف حملات هواپیماهای بدون سرنشین امریکا به این کشور مشروط کرده است.
از سوی دیگر، طارق فاطمی؛ دستیار ویژه نخست وزیر پاکستان در امور خارجی نیز گفته که امریکا نمی تواند اهداف استراتژیک خود در منطقه را با بی احترامی به حاکمیت پاکستان به دست آورد.
به گزارش رسانه های پاکستانی، مقامات این کشور از امریکا خواسته اند که از ادامه کمک مالی و توقف حملات هوایی به پاکستان، اطمینان دهد.
این در حالی است که رییس ستاد ارتش پاکستان در دیدار با مقامات امریکایی، خواستار عملیات نظامی نیروهای خارجی علیه طالبان پاکستان در خاک افغانستان شده است.
این نخستین بار نیست که روابط امریکا و پاکستان بر سر مساله حمله هوایی پهپادهای امریکایی به خاک آن کشور، دستخوش تنش می شود.
پیش از این نیز موارد مشابهی رخ داده است. یکی از به یادماندنی ترین این موارد، تنش های شدیدی بود که پس از اعلام خبر مرگ بن لادن؛ رهبر و پایه گذار شبکه تروریستی القاعده و ادعای امریکایی ها مبنی بر کشته شدن او بر اثر عملیات کماندوهای آن کشور در ابیت آباد؛ شهری در نزدیکی اسلام آباد پایتخت پاکستان، در روابط دو کشور بروز کرد.
آن مورد که حدودا هشت ماه به طول انجامید، هزینه های اقتصادی و سیاسی سنگینی برای پاکستان به همراه داشت و در نهایت، با بی اعتنایی ایالات متحده نسبت به شرط های حد اقلی پاکستان و استمرار حمله های پهپادی امریکا به خاک آن کشور، تنش های به وجود آمده، فروکش کرد.
اکنون نیز گفته می شود که روابط دو کشور، پس از کشته شدن ملا اختر منصور؛ رهبر گروه طالبان در خاک پاکستان از سوی هواپیماهای بی سرنشین امریکایی، بار دیگر دچار تنش شده است؛ تنشی که به نظر نمی رسد به همان شدتی باشد که به دنبال اعلام خبر مرگ بن لادن، بروز کرد.
دلیل این امر نیز تا حدودی روشن است؛ اسلام آباد نمی تواند یکبار دیگر شاهد تحقیر خود از سوی ایالات متحده باشد؛ زیرا هرگز انتظار نمی رود که امریکا با شرط های پاکستان در این زمینه، به صورت کامل موافقت کند و این امر، زمینه ساز تحقیر مجدد پاکستان از سوی امریکایی ها می شود.
در پرونده تنش ناشی از مرگ بن لادن، زمانی که آصف علی زرداری؛ رییس جمهوری وقت پاکستان، برای شرکت در کنفرانسی منطقه ای به شیکاگو سفر کرد، باراک اوباما؛ رییس جمهوری امریکا، با فراخوان دیدار با او، موافقت نکرد و این امر، واکنش ها و بازتاب های وسیعی در رسانه ها و محافل سیاسی و دیپلماتیک پاکستانی برانگیخت.
بنابراین، به عقیده آگاهان، پیش بینی نمی شود که پاکستان بار دیگر، متمایل به تکرار آن تجربه شرم آور باشد.
با این حال، از آنجایی که پاکستان به عنوان یک کشور اتمی و بسیار مؤثر بر معادلات امنیتی و سیاسی منطقه ای، برای خود، شأن و جایگاه و قدرت قابل ملاحظه ای قایل است، نمی تواند در قبال نقض حریم حاکمیت ملی و تمامیت ارضی اش توسط پهپادهای نظامی یک کشور خارجی، بی تفاوت باشد.
حمله های پهپادی امریکا، همیشه واکنش منفی اسلام آباد را برانگیخته است.
این امر، دست کم دو دلیل مشخص دارد؛ یکی اینکه دولت اسلام آباد، تحت فشار افکار عمومی داخلی و افراط گرایان قدرتمند و صاحب نفوذ، ناگزیر است طبق عادت، به این حمله ها واکنش منفی و گاه شدید نشان دهد؛ زیرا در غیر آن صورت، سکوت در قبال «تجاوز خارجی» به مثابه خیانت ملی، برای رژیم اسلام آباد، تبعات سخت و زیانبار و پرهزینه ای خواهد داشت.
دلیل دوم هم این است که اسلام آباد از رهگذر این فشارها و واکنش های خشم آلود و منفی، از امریکا امتیاز کسب می کند؛ امتیازهایی مانند دریافت مقادیر هنگفتی پول و کمک مالی، برحذر داشتن امریکا از نزدیک شدن بیش از اندازه به هند، هواداری از مواضع پاکستان در افغانستان و مسایل دیگر.
اینهمه البته در برابر تداوم حمله های پهپادی امریکا به بخش هایی از پاکستان، به دست می آید.
با این وجود، پاکستان یک شرط غیر مشروع را در برابر امریکا قرار داده است و آن، برحذر داشتن امریکا از آماج قرار دادن مراکز و پایگاه های اصلی استقرار تروریست ها است.
این درست برخلاف آن چیزی است که افغانستان می خواهد.
با این حساب، اگر امریکا این شرط را بپذیرد، این امر به معنای پایان رویاهای کابل و آغاز فصل تازه ای از فعالیت های تروریستی در افغانستان خواهد بود.
