گزارش ها از ولایت جنوبی هلمند حاکی است که طالبان در حال کامل کردن تصرف ولسوالی استراتژیک سنگین هستند.
میرزاخان رحیمی؛ والی هلمند پافشاری کرده که کنترل ناحیه در دست دولت است؛ اما معاون او گفته که سنگین به دست طالبان افتاده است. وزارت دفاع هم خبر سقوط سنگین را رد کرده است.
طالبان گفته اند که بیشتر شهر را در اختیار گرفته و ساختمان اصلی اداری رها شده است.
همزمان در روز دوشنبه شش سرباز ناتو در حمله طالبان در نزدیکی پایگاه هوایی بگرام کشته شدند که مرگبارترین حمله به نیروهای خارجی در سال جاری است.
محمدجان رسول‌یار؛ معاون والی هلمند اواخر یکشنبه گفت که سنگین به دست طالبان افتاده است.
وی گفت:"طالبان ستاد پولیس، دفتر ولسوالی و همچنین ساختمان اطلاعات را در سنگین اشغال کرده اند."
آسوشیتدپرس هم به نقل از محمد کریم اتل؛ رئیس شورای ولایتی هلمند گزارش داد که "حدود ۶۵ درصد" هلمند اکنون تحت کنترل طالبان است.
کارشناسان مسایل امنیتی می گویند که وضعیت در هلمند از سنگین تا گرشک، هرگز به خوبی آنچه در کابل وانمود می شود، نیست.
نیروهای امنیتی در وضعیتی سخت و توانفرسا قرار دارند. آنها تلفات سنگینی داده اند و در اوج نداری و نیازمندی، مقاومت بی نظیری از خود به نمایش گذاشته اند؛ اما میزان حمایت شایسته ای که باید از آنها می شد، هرگز کافی نیست.
روشن نیست دولت چه برنامه ای برای حمایت از نیروهای امنیتی در صف اول نبرد دارد؛ اما آنچه از سخنان مقامات محلی برمی آید، حاکی از آن است که دولت با وجود درک و تصور وضعیت جاری، کار خاصی انجام نداده است.
نکته دیگری که به باور کارشناسان، بر میزان نگرانی ها از وضعیت دشوار حاکم بر منطقه می افزاید، دوگانگی و ناهماهنگی موجود میان مقام های محلی و مرکزی در سنگین و هلمند و همچنین مقام های محلی و مرکزی در هلمند و کابل است.
اگر به گزارش هایی که از منطقه از قول مقام های محلی می رسد، توجه کنیم، سنگین در یک قدمی سقوط کامل قرار دارد و نیروهای امنیتی، با خطر مرگی فجیع و تکان دهنده رو به رو هستند؛ اما مقام های حکومت محلی در لشکرگاه هنوز حاضر نیستند واقعیت را بپذیرند و سقوط سنگین به دست تروریست ها را شایعه می دانند.
ظاهرا دستگاه های امنیتی در کابل هم اعتقاد مشابهی دارند. درک و دریافت حقیقت در این میان، کار ساده ای نیست؛ اما آنچه از دید ناظران، باید جدی گرفته شود، حضور حجم سنگینی از نیروهای تروریستی در هلمند برای هدفی مشخص یا ساقط کردن اداره این ولایت است.
این چیزی است که از سال ها پیش تا امروز همواره وجود داشته است.
ولسوالی راهبردی سنگین همیشه در محور و مرکز این شرایط قرار داشته است.
بر بنیاد گزارش ها، در سال های استقرار نیروهای انگلیسی در هلمند نیز از میان بیش از ۴۰۰ نظامی انگلیسی که در این ولایت، کشته شدند، شمار بالایی از آنها در همین ولسوالی سنگین، به قتل رسیدند.
با این حساب، سنگین از بسیاری جهات برای تروریست ها اهمیت دارد. دست کم از این نظر که آنها با سلطه بر این ولسوالی می توانند بخش هایی از شاهراه کابل- هرات را اداره کنند و این امتیاز کوچکی نیست.
مساله بعدی، ابهام موجود در جنگ جاری در سنگین و سایر نقاط هلمند است. در حالی که رییس شورای ولایتی هلمند صریحا می گوید که اکنون طالبان بر حدود ۶۵ درصد از خاک این ولایت، تسلط کامل دارد، نه دولت مرکزی و نه نیروهای امریکایی و انگلیسی که شماری از آنها به بهانه جلوگیری از سقوط این ولایت، در هلمند مستقر اند، هنوز نمی خواهند بپذیرند که در هلمند، شرایطی حاد و بحرانی حاکم است و این ولایت در یک قدمی سقوط قرار دارد.
چرا چنین نگاهی وجود دارد؟ هیچ پاسخ روشنی وجود ندارد و این از دید تحلیلگران، مایه نگرانی شدید و جدی است؛ نگرانی از اینکه در هلمند، پروژه پیچیده و مخوفی در حال اجراست، نگرانی از اینکه در چنین شرایطی نیروهای خارجی به اصطلاح هم پیمان و حامی افغانستان، سرگرم تماشا و نظاره اند، نگرانی از اینکه توسعه الگوی قندوز به هلمند، ممکن است، به سرعت فراگیر شود و به سایر مناطق نیز گسترش یابد...
میرزاخان رحیمی؛ والی هلمند پافشاری کرده که کنترل ناحیه در دست دولت است؛ اما معاون او گفته که سنگین به دست طالبان افتاده است. وزارت دفاع هم خبر سقوط سنگین را رد کرده است.
طالبان گفته اند که بیشتر شهر را در اختیار گرفته و ساختمان اصلی اداری رها شده است.
همزمان در روز دوشنبه شش سرباز ناتو در حمله طالبان در نزدیکی پایگاه هوایی بگرام کشته شدند که مرگبارترین حمله به نیروهای خارجی در سال جاری است.
محمدجان رسول‌یار؛ معاون والی هلمند اواخر یکشنبه گفت که سنگین به دست طالبان افتاده است.
وی گفت:"طالبان ستاد پولیس، دفتر ولسوالی و همچنین ساختمان اطلاعات را در سنگین اشغال کرده اند."
آسوشیتدپرس هم به نقل از محمد کریم اتل؛ رئیس شورای ولایتی هلمند گزارش داد که "حدود ۶۵ درصد" هلمند اکنون تحت کنترل طالبان است.
کارشناسان مسایل امنیتی می گویند که وضعیت در هلمند از سنگین تا گرشک، هرگز به خوبی آنچه در کابل وانمود می شود، نیست.
نیروهای امنیتی در وضعیتی سخت و توانفرسا قرار دارند. آنها تلفات سنگینی داده اند و در اوج نداری و نیازمندی، مقاومت بی نظیری از خود به نمایش گذاشته اند؛ اما میزان حمایت شایسته ای که باید از آنها می شد، هرگز کافی نیست.
روشن نیست دولت چه برنامه ای برای حمایت از نیروهای امنیتی در صف اول نبرد دارد؛ اما آنچه از سخنان مقامات محلی برمی آید، حاکی از آن است که دولت با وجود درک و تصور وضعیت جاری، کار خاصی انجام نداده است.
نکته دیگری که به باور کارشناسان، بر میزان نگرانی ها از وضعیت دشوار حاکم بر منطقه می افزاید، دوگانگی و ناهماهنگی موجود میان مقام های محلی و مرکزی در سنگین و هلمند و همچنین مقام های محلی و مرکزی در هلمند و کابل است.
اگر به گزارش هایی که از منطقه از قول مقام های محلی می رسد، توجه کنیم، سنگین در یک قدمی سقوط کامل قرار دارد و نیروهای امنیتی، با خطر مرگی فجیع و تکان دهنده رو به رو هستند؛ اما مقام های حکومت محلی در لشکرگاه هنوز حاضر نیستند واقعیت را بپذیرند و سقوط سنگین به دست تروریست ها را شایعه می دانند.
ظاهرا دستگاه های امنیتی در کابل هم اعتقاد مشابهی دارند. درک و دریافت حقیقت در این میان، کار ساده ای نیست؛ اما آنچه از دید ناظران، باید جدی گرفته شود، حضور حجم سنگینی از نیروهای تروریستی در هلمند برای هدفی مشخص یا ساقط کردن اداره این ولایت است.
این چیزی است که از سال ها پیش تا امروز همواره وجود داشته است.
ولسوالی راهبردی سنگین همیشه در محور و مرکز این شرایط قرار داشته است.
بر بنیاد گزارش ها، در سال های استقرار نیروهای انگلیسی در هلمند نیز از میان بیش از ۴۰۰ نظامی انگلیسی که در این ولایت، کشته شدند، شمار بالایی از آنها در همین ولسوالی سنگین، به قتل رسیدند.
با این حساب، سنگین از بسیاری جهات برای تروریست ها اهمیت دارد. دست کم از این نظر که آنها با سلطه بر این ولسوالی می توانند بخش هایی از شاهراه کابل- هرات را اداره کنند و این امتیاز کوچکی نیست.
مساله بعدی، ابهام موجود در جنگ جاری در سنگین و سایر نقاط هلمند است. در حالی که رییس شورای ولایتی هلمند صریحا می گوید که اکنون طالبان بر حدود ۶۵ درصد از خاک این ولایت، تسلط کامل دارد، نه دولت مرکزی و نه نیروهای امریکایی و انگلیسی که شماری از آنها به بهانه جلوگیری از سقوط این ولایت، در هلمند مستقر اند، هنوز نمی خواهند بپذیرند که در هلمند، شرایطی حاد و بحرانی حاکم است و این ولایت در یک قدمی سقوط قرار دارد.
چرا چنین نگاهی وجود دارد؟ هیچ پاسخ روشنی وجود ندارد و این از دید تحلیلگران، مایه نگرانی شدید و جدی است؛ نگرانی از اینکه در هلمند، پروژه پیچیده و مخوفی در حال اجراست، نگرانی از اینکه در چنین شرایطی نیروهای خارجی به اصطلاح هم پیمان و حامی افغانستان، سرگرم تماشا و نظاره اند، نگرانی از اینکه توسعه الگوی قندوز به هلمند، ممکن است، به سرعت فراگیر شود و به سایر مناطق نیز گسترش یابد...
