عنایت برک؛ از افسران اردوی ملی که قرار بود پرچم کشور را در اجلاس ناتو در ولز حمل کند، به گزارش روزنامه انگلیسی تایمز، بعد از رسیدن به فرودگاه هیتروی لندن خواستار پناهندگی شده است.
آقای برک، عضو هیات افغانستانی به ریاست بسم الله محمدی؛ وزیر دفاع بوده که در اجلاس ناتو در ولز شرکت کرده است؛ اما مقامات وزارت دفاع گفته اند که آقای برک، عضو هیات نبوده است.
جنرال ظاهر عظیمی؛ سخنگوی وزارت دفاع گفته که آنها از گزارش ها در این مورد مطلع هستند و تحقیقاتی را در این مورد آغاز کرده اند.
گفته شده که آقای برک ماه گذشته در رابطه به رویداد دیگری به انگلیس رفته و بعدا درخواست پناهندگی کرده است.
نشست دوروزه سران ناتو در ولز بریتانیا بعد از ظهر پنجشنبه ۱۳ سنبله آغاز شد.
صرف نظر از اینکه آیا گزارش رسانه های انگلیسی مبنی بر اینکه افسر خواستار پناهندگی شده اردوی ملی افغانستان، عضو هیات بلندپایه افغانستان برای شرکت در نشست ولز و مسئول حمل پرچم کشور مان در آن نشست مهم بوده درست است یانه، نفس ماجرا یک بدنامی دیگر برای افغانستان محسوب می شود و نشان می دهد که دست کم بخشی از مسئولان ارشد بازوهای امنیتی کشور، در قبال تامین امنیت این کشور و انجام وظایف ملی و میهنی خویش، تعهد کافی ندارند و این یکی از عمده ترین مسایلی است که بارها کارشناسان مسایل امنیتی نسبت به آن هشدار داده اند.
اگرچه نباید از یاد برد که در گذشته نیز موارد مشابهی از این اقدام توسط ورزشکاران، فرهنگیان، خبرنگاران و حتی اعضای پارلمان نیز نقل شده است و با وجود آنکه نمی توان انکار کرد که بازخورد منفی اینگونه اقدامات برای حیثیت، آبرو، عزت و سربلندی کشور و مردم ما، به یک اندازه است؛ اما وقتی این مساله در سطح یکی از افسران ارشد وزارت دفاع روی می دهد و بحث نشست مهمی مانند گردهمایی سران ناتو در ولز مطرح می شود، اهمیت توجه به آسیب های ناشی از این اقدام هم جدی تر می شود.
در کشور جنگ زده ای مانند افغانستان که از یکسو مورد تهدید همه جانبه تروریزم قرار دارد و یکی از قربانیان اصلی تروریزم در جهان به حساب می آید و از سوی دیگر، هنوز دولت داری، حاکمیت قانون و میزان قدرت و توان نهادهای امنیتی کشور، به سطح قابل اطمینانی از رشد و توسعه نرسیده است که بر پایه آن بتوان نسبت به آینده سیاسی و امنیتی کشور، مطمئن بود و هیچگونه نگرانی ای در این زمینه وجود نداشته باشد؛ این اقدام، بدون شک دست کم از نظر روانی، ضربه سنگینی به دیگر نیروهای امنیتی و فرماندهان نظامی وارد می کند.
با آنکه مشخص نیست که این اقدام افسر ارشد وزارت دفاع کشور به چه منظوری انجام شده و دلیل درخواست پناهندگی او از انگلیس چه بوده است؛ اما نفس این اقدام، برای نیروهایی که در این گردونه مهم و دشوارگذار از تاریخ افغانستان که قرار است نیروهای خارجی، کشور را ترک کنند و مسئولیت های امنیتی تا پایان سال جاری میلادی بر عهده نیروهای داخلی واگذاشته شود، در حالی که هنوز چیزی از تهدید تروریزم، تجاوز خارجی و خطر بروز بی ثباتی های سیاسی در کشور، کم نشده است، بازخورد ناخوشایندی خواهد داشت.
نیروهای امنیتی کشور، همچنان که در بسیاری از عرصه ها از جمله کارزار با تروریزم و نیز تامین شایسته و تحسین برانگیز امنیت هر دو دور انتخابات ریاست جمهوری طی سال جاری، از خود شجاعت، شهامت، پایمردی و مقاومت قابل تمجیدی به نمایش گذاردند، در عین حال، نباید از یاد برد که همچنان از نظر مالی وابسته به کمک های مشروط و امتیازخواهانه خارجی اند، به سلاح های سنگین و مدرن دسترسی ندارند، هنوز از یک نیروی پشتیبان هوایی به معنای امروزی کلمه، محروم هستند و ناگزیر اند تحت تاثیر فضای تنش آلود سیاسی، در برابر هجمه های روزافزون تروریست ها نیز همه روزه در نبردی تمام عیار قرار داشته باشند، نیازمند روحیه و مورال بالا و نیرومند و تقویت روانی و تبلیغاتی از سوی فرماندهان ارشد خویش اند؛ امری که با اقدامات غیر قابل توجیهی مانند درخواست پناهندگی یک افسر ارشد نظامی از انگلیس، به شدت آسیب می بیند و تبعات و پیامدهای بدی به همراه خواهد داشت.
گفته شده، افسر یادشده قرار بوده پرچم کشور مان را در نشست ولز، حمل کند و پرچمدار افغانستان باشد؛ وقتی پرچمدار نیروهای امنیتی اقدام به فرار و درخواست پناهندگی می کند، روشن است که این عمل چه تاثیر مهلک و مخربی بر روحیه نیروهای امنیتی مادون او می گذارد.
بهتر است این نوع اقدامات در هماهنگی با پولیس اینترپل و کشور میزبان، با جدیت پیگیری شود و با آن به شدت برخورد گردد؛ تا از تکرار و استمرار آن برای همیشه جلوگیری شود.
آقای برک، عضو هیات افغانستانی به ریاست بسم الله محمدی؛ وزیر دفاع بوده که در اجلاس ناتو در ولز شرکت کرده است؛ اما مقامات وزارت دفاع گفته اند که آقای برک، عضو هیات نبوده است.
جنرال ظاهر عظیمی؛ سخنگوی وزارت دفاع گفته که آنها از گزارش ها در این مورد مطلع هستند و تحقیقاتی را در این مورد آغاز کرده اند.
گفته شده که آقای برک ماه گذشته در رابطه به رویداد دیگری به انگلیس رفته و بعدا درخواست پناهندگی کرده است.
نشست دوروزه سران ناتو در ولز بریتانیا بعد از ظهر پنجشنبه ۱۳ سنبله آغاز شد.
صرف نظر از اینکه آیا گزارش رسانه های انگلیسی مبنی بر اینکه افسر خواستار پناهندگی شده اردوی ملی افغانستان، عضو هیات بلندپایه افغانستان برای شرکت در نشست ولز و مسئول حمل پرچم کشور مان در آن نشست مهم بوده درست است یانه، نفس ماجرا یک بدنامی دیگر برای افغانستان محسوب می شود و نشان می دهد که دست کم بخشی از مسئولان ارشد بازوهای امنیتی کشور، در قبال تامین امنیت این کشور و انجام وظایف ملی و میهنی خویش، تعهد کافی ندارند و این یکی از عمده ترین مسایلی است که بارها کارشناسان مسایل امنیتی نسبت به آن هشدار داده اند.
اگرچه نباید از یاد برد که در گذشته نیز موارد مشابهی از این اقدام توسط ورزشکاران، فرهنگیان، خبرنگاران و حتی اعضای پارلمان نیز نقل شده است و با وجود آنکه نمی توان انکار کرد که بازخورد منفی اینگونه اقدامات برای حیثیت، آبرو، عزت و سربلندی کشور و مردم ما، به یک اندازه است؛ اما وقتی این مساله در سطح یکی از افسران ارشد وزارت دفاع روی می دهد و بحث نشست مهمی مانند گردهمایی سران ناتو در ولز مطرح می شود، اهمیت توجه به آسیب های ناشی از این اقدام هم جدی تر می شود.
در کشور جنگ زده ای مانند افغانستان که از یکسو مورد تهدید همه جانبه تروریزم قرار دارد و یکی از قربانیان اصلی تروریزم در جهان به حساب می آید و از سوی دیگر، هنوز دولت داری، حاکمیت قانون و میزان قدرت و توان نهادهای امنیتی کشور، به سطح قابل اطمینانی از رشد و توسعه نرسیده است که بر پایه آن بتوان نسبت به آینده سیاسی و امنیتی کشور، مطمئن بود و هیچگونه نگرانی ای در این زمینه وجود نداشته باشد؛ این اقدام، بدون شک دست کم از نظر روانی، ضربه سنگینی به دیگر نیروهای امنیتی و فرماندهان نظامی وارد می کند.
با آنکه مشخص نیست که این اقدام افسر ارشد وزارت دفاع کشور به چه منظوری انجام شده و دلیل درخواست پناهندگی او از انگلیس چه بوده است؛ اما نفس این اقدام، برای نیروهایی که در این گردونه مهم و دشوارگذار از تاریخ افغانستان که قرار است نیروهای خارجی، کشور را ترک کنند و مسئولیت های امنیتی تا پایان سال جاری میلادی بر عهده نیروهای داخلی واگذاشته شود، در حالی که هنوز چیزی از تهدید تروریزم، تجاوز خارجی و خطر بروز بی ثباتی های سیاسی در کشور، کم نشده است، بازخورد ناخوشایندی خواهد داشت.
نیروهای امنیتی کشور، همچنان که در بسیاری از عرصه ها از جمله کارزار با تروریزم و نیز تامین شایسته و تحسین برانگیز امنیت هر دو دور انتخابات ریاست جمهوری طی سال جاری، از خود شجاعت، شهامت، پایمردی و مقاومت قابل تمجیدی به نمایش گذاردند، در عین حال، نباید از یاد برد که همچنان از نظر مالی وابسته به کمک های مشروط و امتیازخواهانه خارجی اند، به سلاح های سنگین و مدرن دسترسی ندارند، هنوز از یک نیروی پشتیبان هوایی به معنای امروزی کلمه، محروم هستند و ناگزیر اند تحت تاثیر فضای تنش آلود سیاسی، در برابر هجمه های روزافزون تروریست ها نیز همه روزه در نبردی تمام عیار قرار داشته باشند، نیازمند روحیه و مورال بالا و نیرومند و تقویت روانی و تبلیغاتی از سوی فرماندهان ارشد خویش اند؛ امری که با اقدامات غیر قابل توجیهی مانند درخواست پناهندگی یک افسر ارشد نظامی از انگلیس، به شدت آسیب می بیند و تبعات و پیامدهای بدی به همراه خواهد داشت.
گفته شده، افسر یادشده قرار بوده پرچم کشور مان را در نشست ولز، حمل کند و پرچمدار افغانستان باشد؛ وقتی پرچمدار نیروهای امنیتی اقدام به فرار و درخواست پناهندگی می کند، روشن است که این عمل چه تاثیر مهلک و مخربی بر روحیه نیروهای امنیتی مادون او می گذارد.
بهتر است این نوع اقدامات در هماهنگی با پولیس اینترپل و کشور میزبان، با جدیت پیگیری شود و با آن به شدت برخورد گردد؛ تا از تکرار و استمرار آن برای همیشه جلوگیری شود.
