افغانستان وایران؛ جنجال های دوامدارو دست های پشت پرده

فیلم پخش شده، از طریق یک تلویزیون خصوصی و پوشش گسترده آن به وسیله سایر رسانه های داخلی وخارجی، کاملا ساختگی و یا برداشت شده از صحنه های دیگر به نظر می رسد
---------------------------------------------------------------------------------
در چنین شرایطی، این گمان برای نامحرمان پدید آمده است که تیره و تار ساختن فضا میان ایران و افغانستان، ممکن است شرایط تاثیر پذیری و یا تجدید میثاق مردم با انقلاب اسلامی ایران را حذف و یا به حداقل برساند
---------------------------------------------------------------------------------- 

از استراتیژی هاي اصولی غربی ها و به ویژه آمریکایی ها، دور نمودن افغانستان از ایران و سپس رو در رو قراردادن افغان ها با ایرانیان مي باشد.
از ابتدای برقراری حکومت فعلي و پس از سقوط طالبان، بخشي از سیاست های ایران و آمریکا در افغانستان، خواسته یا ناخواسته باهم هماهنگ بوده و جمهوری اسلامی ایران، با وجود اذعان به نقش محوری آمریکا در افغانستان و حضور برنامه ریزی شده سربازان آن در كشورمان، که عمدتا با مواضع ومنافع ایران در تضاد شدید به سر می برد، همواره کوشیده تا به هر نحو ممکن در راستای تامین ثبات وامنیت درافغانستان مؤثر باشد، به همین منظور سرمایه های هنگفتی مصرف رسانده و عزم جدی خود را در برهه های مختلف زمانی به نمایش گذاشته است. اما آمریکایی ها وعوامل داخلی آنها کوشیده اند موانع مختلفی در راه اجرایی شدن خواست و اراده ایرانی ها جهت کمک رسانی به مردم افغانستان، ایجاد نمایند. 

یکی از راه های رسیدن غربی ها به هدف دور نمودن افغانستان از ایران و ایجاد دشمنی میان افغان ها وایرانی ها، ایجاد موج های تبلیغاتی از درون افغانستان و با استفاده از عوامل وجریان های افغانی وابسته به خود، علیه جمهوری اسلامی ایران می باشد. سوژه ها و بهانه های این تبلیغات ها مختلف اند. گاهی ایران اسلامی متهم به کمک رسانی به طالبان وگروه های مخالف مسلح دولت می شود و گاهي دیگر اتهامات دخالت درامور سیاسی و فرهنگی افغانستان، حواله ایرانیان می گردد و در فرصتهای دیگري، مسایل مهاجرین و... مورد توجه تنش زایان قرار می گیرد.
ایراد اینگونه اتهامات، از آغازین ماه های استقرار دولت حامد کرزی وجود داشته، ولی گاهی اوج پیدا نموده و بسا اوقاتی فروکش نموده است. اما سالي را كه در ماههاي آخر آن به سر مي بريم، سال پرتنش میان افغانستان وایران به حساب مي آيد. 

گرچه دوسال قبل، نیز تلاش هاي تنش زا اوج گرفت تا جایی که آقای اسپنتا استیضاح شد واز سوی مجلس نمایندگان از مقامش برکنار گردید، ولی از اوایل امسال، تلاش ها برای تیره ساختن روابط ایران وافغانستان، بیشتر گردید و یکبار در ابتداي سال جاري، موضوع اعدام مهاجرین افغانی درایران، مستمسک افراد وجریان های وابسته به غرب شد و در یک ماه اخیر هم، مسئله فیلم کشتار مهاجرین در مرز افغانستان با ایران وسپس توقیف سوخت های مربوط به افغانستان درایران، دستاویز سوء استفاده گران قرار گرفت.
کارشناسان امور سیاسی افغانستان به این اعتقادند که اگرچه هدف غربی ها در رابطه با ایران وافغانستان همانی است که در ابتدا ذکرش رفت، ولی اوج حرکت های تنش زایانه یک ماه اخیر، دلایل مقطعی نیز می تواند داشته باشد: 

یکی از دلایل، انحراف اذهان عمومي از تحرکات غربی ها جهت تثبیت پایگاه های دایمی آمریکا درافغانستان است. چه اینکه اگر اوضاع سیاسی آرام باشد و افکار و اذهان عامه افغانها وکشورهای همسایه به چیز دیگری مشغول نباشند، ممکن است آمریکایی ها به این هدف اصلا نرسند و یا با مشکلات فزاینده و مخالفت افغان ها و حتی کشورهای همسایه مواجه گردند ولی اكنون با ایجاد یک چنین جو تبلیغاتی، هم افغان ها مشغول پنداشته شده وهم ایرانی ها کمی پریشان و درگیر احساس می شود، به این ترتیب تلاش بر این است تا در سایه این جنجال ها، غربی ها باخیال راحت به کارشان ادامه دهند و با همین روند، ممکن است دولت مردانی را که تا هنوز حسن ظن زیادی به ایران داشتند و همین خصوصیت باعث می شد همواره ملاحظه سیاست های ایران را درافغانستان بنمایند، تحریک نموده، آنان را وا دارند تا پس از این، به این ملاحظات تن نداده و برخلاف میل دوستان ایرانی خود عمل نمایند. دراین فضا است که اجرای سیاست های غرب در راستای تاسیس پایگاه های دایمی راحت تر به نظر می رسد. 

دلیل دیگر، مسئله شورای صلح و مطرح شدن میانجی جهت حل وفصل قضایای سیاسی و نظامی افغانستان است. در میان صاحب نظران، فعلا این زمزمه قوت گرفته است که اگرچه ترکیه در راستای حل مسایل بین دولت افغانستان و گروه طالبان پیش قدم شده واعلام آمادگی نموده است، اما این کشور خود، عضو ناتو بوده ونمی تواند صلاحیت این میانجی گری را داشته باشد. کشورهای عربی به شمول عربستان وامارات هم که حامیان طالبان اند و دولت پاکستان هم در یک طرف منازعه با افغانستان قراردارد، در این میان تنها جمهوری اسلامی ایران است که بی طرف بوده و تا هنوز در قضایای داخلی افغانستان دخالت بیجا نداشته و خیرخواه دولت و مردم افغانستان بوده و علیه طالبان و سایر گروه های مسلح نیز مواضع خارج از عرف سیاسی ودیپلماتیک نداشته است. از این رو می تواند بیشترین صلاحیت را جهت میانجیگری میان دولت ومخالفان مسلح آن داشته باشد. وجود یک چنین زمزمه و ابراز چنین نظریه ای، غربی ها وطرفداران آن ها را نگران ساخته است. از اين رو، آنها علاقه ندارند که درفضای آرام، ایران اسلامی در این موقعیت قراربگیرد، بنابراين، تلاش ها جهت بدبین نمودن مقامات افغانی و نیز مردم افغانستان به دولت و مردم ایران، می تواند سمت میانجی بودن ایران را به مخاطره انداخته و حتی فرصت فکر کردن مسؤلان ودست اندرکاران کشور را در این زمینه از بین ببرد.
عامل دیگری که می تواند اقدامات غربی ها وعوامل داخلی آنان را در جهت روی دست گرفتن پروژه جدید بدبین سازی، توجیه وتحلیل نماید، نزدیک شدن ایام الله دهه فجر، سالروز پیروزی انقلاب اسلامی ایران می باشد. 

غربی ها این موضوع را به خوبی درک نموده اند که یکی از بستر های تاثیر پذیر از انقلاب اسلامی ایران و رهبر فقیدآن حضرت امام خمینی"ره" و رهبر فعلی آن حضرت امام خامنه ای(زيد عزه الشريف)، کشور افغانستان ومردم مسلمان آن است و این تاثیر پذیری نه از حالا که از اوایل جهاد ضد روسی وجود داشته است. اگرچه در طول ايام سال، مردم افغانستان پیگیر حوادث ایران و پیام های متعدد انقلاب و سخنرانی های پرشور و آتشین ولی امرمسلمین حضرت امام خامنه ای (زيد عزه الشريف) می باشند، اما فرارسیدن جشن های دهه فجر و 12 و 22 دلو(بهمن)، تجدید کننده میثاق تمام مسلمانان به ویژه مردم مسلمان افغانستان با دیدگاه ها و فرمان های رهبر فرزانه جهان اسلام حضرت امام خمینی"ره" و خلف صالح ایشان حضرت امام خامنه ای(زيد عزه الشريف) می باشد. 

در این دوران کوتاه ومختصر ده روزه، همه مسلمین وآزادگان جهان به خصوص مردم مسلمان افغانستان، روح وجان تازه معنوی پیدا می کنند و سالروز پیروزی انقلاب اسلامی ایران به خصوص در امسال که سال ویژه اي از بابت پیشرفت های مختلف حکومت ونظام مقدس اسلامی است، پیامهای روشن و دشمن شکنی برای مردم ما خواهد داشت،
از این رو و در چنین شرایطی، این گمان برای نامحرمان پدید آمده است که تیره و تار ساختن فضا میان ایران و افغانستان، ممکن است شرایط تاثیر پذیری و یا تجدید میثاق مردم با انقلاب اسلامی ایران را حذف و یا به حداقل برساند. 

اینجاست که حلقات وابسته به غرب درافغانستان، پروژه های از پیش طراحی شده را به اجرا گذاشته و سعی بر گل آلود نمودن آب وگرفتن ماهی مقصود می کنند.
دلایل و عوامل دیگری نیز به نظر می رسند که تذکر همه، در گنجایش این وجیزه نمی باشد، این درحالی است که فیلم پخش شده، از طریق یک تلویزیون خصوصی و پوشش گسترده آن به وسیله دیگر رسانه های داخلی وخارجی، کاملا ساختگی و یا برداشت شده از صحنه های دیگر به نظر می رسد. چه اینکه در فیلم، سرک (خیابان) آسفالت به چشم می خورد، درحالی که در هیچ قسمت نوار مرز میان افغانستان و ایران کمترین سرک(خیابان) آسفالتی وجود ندارد، از این رو صحنه های فیلم برگرفته از تصاویر حوادث ترافیکی در ایران و یا کاروان قاچاقچیانی است که موتر حامل مهاجرین را چپ نموده، خود از صحنه گریخته اند. چنانچه حوادث مشابهی چندین بار درولایات مختلف ایران، برای مهاجرین افغانی اتفاق افتاده و حتی در پاکستان نیز چنین حوادثی بارها پدید آمده است و در یکی از این حوادث، ده ها نفر از مهاجرین افغانی درداخل یک تانکر خفه شده و اکثرشان جان به جان آفرین تسلیم نموده اند. 

در رابطه با تیل های "مواد سوختی" توقیف شده درایران هم، با فرض صدق ادعای ایرانی ها مبنی بر مربوط بودن تیل ها به ناتو، که بعید به نظر نیز نمی رسد، غربی ها خواسته اند با یک تیر دونشان بزنند: اگر تیل به سلامتی به مقصد رسید که به نفع شان است و متاع ارزان و بی دردسر گیرشان آمده و با استفاده از آن روزگار خود در افغانستان می گذرانند و اگر ایرانی ها فهمیدند که تیل ها مربوط به ناتو است و اقدام به توقیف آن نمودند، باز هم به نفع شان است، چون با ایجاد گرانی ساختگی، می توانند افکار عمومی را علیه ایرانی ها تحریک نموده، بدین ترتیب در راستای استراتیژی اصلی خود که همانا دور ساختن افغانستان از ایران وایجاد تضاد و دشمنی بین افغان ها و ایرانیان است مشی نموده، احساسات عموم افغان ها را علیه جمهوری اسلامی ایران تحریک می نمایند. 

برخی کارشناسان می گویند: در هر دو حالت، چه تیل وارد افغانستان شود و چه توقیف گردد، به ضرر مردم کشور بوده و قربانیان اصلی آن، افغان ها خواهند بود. چرا که ورود تیل به افغانستان، مساوی است با به حرکت افتادن چرخه تانک ها و به پرواز در آمدن هواپیماهای ناتو و درنتیجه قتل وکشتار طیف های مختلفی از مردم افغانستان در ولایات گوناگون و اگر تیل متوقف باشد، باز هم مردم آسیب می بینند، زیرا قیمت تیل به طور مصنوعی و مشکوک بالا رفته و به تبع آن، قیمت های تمام اجناس به صورت سرسام آور صعود می نمایند و در اینجا تنها مردم عادی افغانستان هستند که آسیب اصلی وجدی را تحمل می کنند. 

بنابراین به نظر می رسد که هم دولت مردان افغانستان مي بايست چشمان خود را باز نموده و شعور بالای سیاسی خود را به کار اندازند تا به دام توطئه غربی ها بیش از این گیر نیافتند و هم کارشناسان وصاحب نظران، آگاهانه و با عمق بیشتر، با قضایا برخورد نموده مردم را با حقایق پشت پرده آشنا بسازند تا دوست از دشمن و حوادث واقعی از اتفاقات توطئه آمیز تشخیص داده شده، راه انتخاب صحیح در پیش روی عامه مردم قراربگیرد و مردم مسلمان افغانستان هم اگرچه تاکنون فریب توطئه ها را نخورده اند اما بازهم هوشیارتر از قبل حرکت کنند و چهره اینانی را که دایه دلسوز تر از مادر، اشک دروغین برای یک فیلم ساختگی می ریزند، به درستی بشناسند و با زبان بی زبانی به آنان بگویند: مگر نمی بینید که تعداد به مراتب بیش از این آدم ها، هرشب و روز زیر بمب وتانک خارجی ها می میرند اما نفسی کشیده نمی شود و آهی بیرون و صدایی از هیچ سویی بلند نمی گردد؟ ولی چطور است که برای یک فیلم ساختگی که در يك پروژه تبلیغاتی در دستور کار است ویا توقف تیل هایی که افغانستان همواره با این چالشها نه فقط با ایران که با پاکستان، ازبکستان، ترکمنستان و دیگر کشورها و به مراتب بیشتر از حالا درگیر بوده است، این همه داد و بیداد راه می اندازند ونمی گذارند تا مسئله، توسط حرکت اصولی دولت مردان دو کشور ایران و افغانستان و به نفع مردم و دولت افغانستان حل و فصل گردد؟

نویسنده: سید عیسی حسینی مزاری
hosseinimazari@yahoo.com