جنگ با طالبان جایز نیست! این سخن سخنی است که از حنجره کسی بیرون میاید که رئیس جمهور اشرف غنی احمدزی او را به عنوان رئیس شورای عالی صلح تعیین کرده است. سید احمد گیلانی، رئیس شورای عالی صلح افغانستان در مصاحبه اختصاصی با یکی از رسانه های غربی گفته بود که او جنگ با طالبان را "مفید و جایز" نمی‌دانسته و به طالبان نیز بارها توصیه کرده بود که دست از جنگ بکشند.
در این گفت‌وگو اشاره آقای گیلانی به جنگ‌ها علیه طالبان در دهه ۹۰ میلادی است که شماری از گروههای جهادی علیه این گروه می‌جنگیدند ولی آقای گیلانی جنگ را در برابر آنها "جایز و مفید" نمی‌دانسته است.
با توجه به اظهارات آقای گیلانی چه مراد ایشان آن زمان یعنی دهه ۹۰ میلادی بوده و یا دوره کنونی که طالبان و سایر مخالفان مسلح دولت و مردم افغانستان، کمر به قلع و قمع مردم بی گناه این کشور بسته اند، در هر حال حرف درست، معقول و قابل اعتنائی برای مردم افغانستان نیست.
این درست است که دولت و ملت افغانستان نیاز مبرم و شدید و اکید به برقراری صلح و ثبات در کشور خویش دارند و در واقع سال های طولانی جنگ و ناامنی می رود تا این کشور را همه جانبه فلج کند و با این اوضاع و احوال جاری و حاکم در کشور، ضرورت و اهمیت صلح و ثبات در افغانستان بر هیچ انسان با درک و شعوری، مخفی و پوشیده نیست.
اما با همه ی اینها این هم درست و خداپسند و مردم پسند نیست که تعدادی تازه از گرد راه رسیده، بدون توجه به عملکرد غیر مسئولانه و ظالمانه طالبان و سایر مخالفان مسلح نسبت به مردم بی گناه این سرزمین و فرزندان آنان در اردو و پولیس و سایر نهادهای امنیتی کشور، به اظهار نظرهای بی پایه و اساس در برابر ستم و اجحاف طالبان بپردازند و جنگ را با گروهی ناجایز معرفی کنند که آن گروه و امثال آنها از گروههای تروریستی، دست شان تا آرنج در خون مسلمانان افغان غوطه ور است!
با تاسف، این در افغانستان رسم شده که اول حرف نامربوط و غیر مسئولانه ای زده می شود و کاری نامعقول و ناجایزی صورت می گیرد؛ و اما زمانی که با اعتراض و انتقاد شدید آگاهان و مردم و رسانه ها موجه شدند، آنوقت باب توجیه های گوناگون گشوده شده و یا از اصل و اساس، موضوع را منکر می شوند!.
به نظر می رسد پیش از همه انگشت نقد و ایراد باید به سمت رئیس جمهور نشانه گرفته شود که حساسیت و اهمیت شورای عالی صلح را یا درک نمی کند و یا نسبت به آن مسامحه و کم توجهی می کند که بدون تحقیق و تتبع لازم و همه جانبه، کس یا کسانی را در صدر شورای عالی صلح قرار می دهد که آنان از فهم و درک واقعیت های موجود در کشور خویش، محروم و معذور اند.
واقعیت این است که انتخاب و نصب پیر سید احمد گیلانی به عنوان رئیس شورای عالی صلح افغانستان، از سوی رئیس جمهور اشرف غنی، از اول نیز با انتقادات و ایرادهایی از سوی بسیاری از آگاهان و صاحب نظران همراه بود. بسیاری از آگاهان را نظر بر این بود و است که دار و دسته پیر گیلانی در اصل و اساس نیز با جنگ و مبارزه میانه چندانی ندارند و این گروه حتی در دوره جهاد چهارده ساله مردم افغانستان علیه ارتش شوروی سابق، دود و بخاری از خود نشان نداده بودند و در طول سالیان جهاد تنها هنر رهبران این گروه، دریافت پول و کمک از غرب به بهانه جهاد با روسها و خرج آن دالرها در سفرهای سیاحتی و تفریحی به دورادور دنیا بود!
از نظر این دسته از آگاهان انتخاب این خانواده برای ریاست شورای عالی صلح نیز احتمالا به این جهت بوده که این خاندان همواره به صلح و بثات در همه ی ساحات دنیا از جمله افغانستان می اندیشیده اند؛ تا همه ی انسانها به آسانی و با راحتی فکرو خیال در هر جایی که بخواهند به تفرج و تفریح بروند!.
به نظر می رسد رئیس محترم شورای عالی صلح و همفکران شان در گروه معاذ ملی سابق، بیش از حد و حدود عقل و منطق، نسبت به اوضاع جاری در کشور خوشبین اند و به خصوص نسبت به قاتلان و جانیانی که هر شب و روز افغان بی گناه می کشند و سرهای بریده هموطنان شان را هدیه می کنند به سازمان جهنمی و اهریمنی آی.اس.آی در کشور همسایه جنوبی!
واضح بود که اظهارات نامربوط و غیر مسئولانه جناب پیر، واکنش های شدیدی را به دنبال میاورد که چنین نیز شد و در قطار واکنش نشان دهندگان یکی هم رئیس اجرائی کشور داکتر عبدالله است که در مراسم دومین سالگرد درگذشت مارشال محمدقسیم فهیم معاون پیشین رئیس جمهوری، گفت "اگر کسی از تریبون دولت اعلان کند که جنگ با طالبان روا نیست، مشروعیت خود، جایگاه و حرف خود را از دست می‌دهد."
آقای عبدالله افزود که نمی‌خواهد جزئیات این موضوع را توضیح دهد، اما مردم افغانستان می‌دانند که او درباره چه صحبت می‌کند.
چنانچه می دانیم واکنشها یکی دو مورد نیست؛ و اگر هم کسانی قصد آزمایش افکار عامه و خاصه در میان مردم ما نسبت به طالبان را داشتند، پس از این همه واکنش تند و گزنده نسبت به اظهارات رئیس کنونی شورای عالی صلح، قطعاً توانسته اند نتیجه را حدس بزنند.
به نظر می رسد زمان آن رسیده است تا کسانی در حکومت و نیز در شورای عالی صلح و بیرون از این دو نهاد، که بیش از حد معقول به طالبان و سایر گروههای مسلح نظر نیک دارند و خوشبین اند، مقداری هم به واقعیت های تلخ و تند در افغانستان که خاستگاه آنها نیز عملکرد غیر ملی و مردمی طالبان است، توجه جدی کنند و بدانند که مردم افغانستان به کسی اجازه نمی دهند تا هر واقعیتی را در پای صلح با دشمنان این آب و خاک قربانی کنند.
در این گفت‌وگو اشاره آقای گیلانی به جنگ‌ها علیه طالبان در دهه ۹۰ میلادی است که شماری از گروههای جهادی علیه این گروه می‌جنگیدند ولی آقای گیلانی جنگ را در برابر آنها "جایز و مفید" نمی‌دانسته است.
با توجه به اظهارات آقای گیلانی چه مراد ایشان آن زمان یعنی دهه ۹۰ میلادی بوده و یا دوره کنونی که طالبان و سایر مخالفان مسلح دولت و مردم افغانستان، کمر به قلع و قمع مردم بی گناه این کشور بسته اند، در هر حال حرف درست، معقول و قابل اعتنائی برای مردم افغانستان نیست.
این درست است که دولت و ملت افغانستان نیاز مبرم و شدید و اکید به برقراری صلح و ثبات در کشور خویش دارند و در واقع سال های طولانی جنگ و ناامنی می رود تا این کشور را همه جانبه فلج کند و با این اوضاع و احوال جاری و حاکم در کشور، ضرورت و اهمیت صلح و ثبات در افغانستان بر هیچ انسان با درک و شعوری، مخفی و پوشیده نیست.
اما با همه ی اینها این هم درست و خداپسند و مردم پسند نیست که تعدادی تازه از گرد راه رسیده، بدون توجه به عملکرد غیر مسئولانه و ظالمانه طالبان و سایر مخالفان مسلح نسبت به مردم بی گناه این سرزمین و فرزندان آنان در اردو و پولیس و سایر نهادهای امنیتی کشور، به اظهار نظرهای بی پایه و اساس در برابر ستم و اجحاف طالبان بپردازند و جنگ را با گروهی ناجایز معرفی کنند که آن گروه و امثال آنها از گروههای تروریستی، دست شان تا آرنج در خون مسلمانان افغان غوطه ور است!
با تاسف، این در افغانستان رسم شده که اول حرف نامربوط و غیر مسئولانه ای زده می شود و کاری نامعقول و ناجایزی صورت می گیرد؛ و اما زمانی که با اعتراض و انتقاد شدید آگاهان و مردم و رسانه ها موجه شدند، آنوقت باب توجیه های گوناگون گشوده شده و یا از اصل و اساس، موضوع را منکر می شوند!.
به نظر می رسد پیش از همه انگشت نقد و ایراد باید به سمت رئیس جمهور نشانه گرفته شود که حساسیت و اهمیت شورای عالی صلح را یا درک نمی کند و یا نسبت به آن مسامحه و کم توجهی می کند که بدون تحقیق و تتبع لازم و همه جانبه، کس یا کسانی را در صدر شورای عالی صلح قرار می دهد که آنان از فهم و درک واقعیت های موجود در کشور خویش، محروم و معذور اند.
واقعیت این است که انتخاب و نصب پیر سید احمد گیلانی به عنوان رئیس شورای عالی صلح افغانستان، از سوی رئیس جمهور اشرف غنی، از اول نیز با انتقادات و ایرادهایی از سوی بسیاری از آگاهان و صاحب نظران همراه بود. بسیاری از آگاهان را نظر بر این بود و است که دار و دسته پیر گیلانی در اصل و اساس نیز با جنگ و مبارزه میانه چندانی ندارند و این گروه حتی در دوره جهاد چهارده ساله مردم افغانستان علیه ارتش شوروی سابق، دود و بخاری از خود نشان نداده بودند و در طول سالیان جهاد تنها هنر رهبران این گروه، دریافت پول و کمک از غرب به بهانه جهاد با روسها و خرج آن دالرها در سفرهای سیاحتی و تفریحی به دورادور دنیا بود!
از نظر این دسته از آگاهان انتخاب این خانواده برای ریاست شورای عالی صلح نیز احتمالا به این جهت بوده که این خاندان همواره به صلح و بثات در همه ی ساحات دنیا از جمله افغانستان می اندیشیده اند؛ تا همه ی انسانها به آسانی و با راحتی فکرو خیال در هر جایی که بخواهند به تفرج و تفریح بروند!.
به نظر می رسد رئیس محترم شورای عالی صلح و همفکران شان در گروه معاذ ملی سابق، بیش از حد و حدود عقل و منطق، نسبت به اوضاع جاری در کشور خوشبین اند و به خصوص نسبت به قاتلان و جانیانی که هر شب و روز افغان بی گناه می کشند و سرهای بریده هموطنان شان را هدیه می کنند به سازمان جهنمی و اهریمنی آی.اس.آی در کشور همسایه جنوبی!
واضح بود که اظهارات نامربوط و غیر مسئولانه جناب پیر، واکنش های شدیدی را به دنبال میاورد که چنین نیز شد و در قطار واکنش نشان دهندگان یکی هم رئیس اجرائی کشور داکتر عبدالله است که در مراسم دومین سالگرد درگذشت مارشال محمدقسیم فهیم معاون پیشین رئیس جمهوری، گفت "اگر کسی از تریبون دولت اعلان کند که جنگ با طالبان روا نیست، مشروعیت خود، جایگاه و حرف خود را از دست می‌دهد."
آقای عبدالله افزود که نمی‌خواهد جزئیات این موضوع را توضیح دهد، اما مردم افغانستان می‌دانند که او درباره چه صحبت می‌کند.
چنانچه می دانیم واکنشها یکی دو مورد نیست؛ و اگر هم کسانی قصد آزمایش افکار عامه و خاصه در میان مردم ما نسبت به طالبان را داشتند، پس از این همه واکنش تند و گزنده نسبت به اظهارات رئیس کنونی شورای عالی صلح، قطعاً توانسته اند نتیجه را حدس بزنند.
به نظر می رسد زمان آن رسیده است تا کسانی در حکومت و نیز در شورای عالی صلح و بیرون از این دو نهاد، که بیش از حد معقول به طالبان و سایر گروههای مسلح نظر نیک دارند و خوشبین اند، مقداری هم به واقعیت های تلخ و تند در افغانستان که خاستگاه آنها نیز عملکرد غیر ملی و مردمی طالبان است، توجه جدی کنند و بدانند که مردم افغانستان به کسی اجازه نمی دهند تا هر واقعیتی را در پای صلح با دشمنان این آب و خاک قربانی کنند.
مولف : عبدالکریم محمدی
