ملا منان نیازی؛ سخنگوی یکی از دسته‌های طالبان می‌گوید که ملاعمر حدود دو و نیم سال پیش همزمان با گشایش دفتر طالبان در قطر کشته شده و مرگ او را ملا اخترمحمد منصور پنهان نگاه داشته است.
این سخنگوی گروه طالبان مخالف اختر منصور با طرح این ادعا می‌گوید که رهبر پیشین طالبان مخالف روند گفتگوهایی بود که پس از گشایش دفتر قطر باید آغاز می‌شد.
ملا نیازی افزود:"اینها همه یک بازی است که خارجی ها برای کشتن مردم افغانستان آن را شروع کرده‌اند".
ملا رسول در گردهمایی هوادارانش در ولسوالی غوریان ولایت هرات به انتقاد از ملا اختر منصور پرداخت و اظهار داشت:"همه کسانی که در کنار او (ملا منصور) قرار دارند، مسئولان یا علما به همۀ آنان پول داده است و ما از این باخبر هستیم. آن علمایی هم که پول نگرفته‌اند و ایمان و وجدان شان را نفروخته‌اند آنان را تهدید کرده است که شما را می‌کشیم".
اظهارات تازه این عضو برجسته گروه منشعب شده طالبان به عقیده آگاهان، نه تنها حقیقت تازه ای را در مورد مرگ ملا عمر برملا نمی کند؛ بلکه بر این پرونده پیچپده، ابهامات جدیدی را نیز اضافه می کند.
نکته محوری در این روایت تازه این است که او مدعی می شود ملا عمر به دلیل آنکه مخالف گفتگوهای صلح میان دولت افغانستان و طالبان بوده، از سوی حلقات هوادار صلح این گروه به قتل رسیده است.
این در حالی است که پیش از این، ادعا شده بود ملا عمر در نتیجه یک بیماری در شفاخانه ای در پاکستان مرده است و با این حساب، ادعای کشته شدن او، مساله ای است که نیاز به اثبات دارد.
از جانب دیگر، نباید از یاد برد که انتشار خبر مرگ ملا عمر یکی از مهم ترین نتایجی که در قبال داشت، توقف گفتگوهای صلح میان دولت افغانستان و طالبان بود.
این رویداد پس از آن اتفاق افتاد که نمایندگان افغانستان و طالبان با حضور نمایندگانی از پاکستان، چین و امریکا نخستین دور مذاکرات صلح را برگزار کردند و انتشار این خبر، منجر به توقف کامل این گفتگو تاکنون شده است. با این حساب، از این نظر، ادعای ملا نیازی تا زمانی که سند محکمی در خصوص نسبت مرگ وی با آغاز به کار دفتر سیاسی طالبان در دوحه قطر، ارائه نشده است، صرفا یک ادعاست و نمی توان آن را جدی گرفت.
نکته مهم دیگر این است که گروه تندرو طالبان، پیش از انتشار خبر مرگ ملاعمر، همواره مهره های میانه رو و طرفدار صلح این گروه را به انحای مختلفی کشته اند؛ بنابراین، اینکه چگونه طرفداران صلح به یکباره موازنه قدرت در درون تشکل رهبری طالبان را تغییر داده و تا آنجا پیش رفته اند که حتی توانسته اند ملا عمر را هم بکشند، ابهام تازه ای است که با اظهارات اخیر ملا نیازی، به میان می آید.
یکی دیگر از مسایلی که اظهارات ملا نیازی را مورد تردید قرار می دهد، اظهارات فرافکنانه او در مورد تلاش کشورهای دیگر برای کشتن مردم افغانستان است.
او در حالی ایرانی ها، امریکایی ها و پاکستانی ها را متهم به تلاش برای کشتن مردم افغانستان می کند که خود عملکرد گروهی که از آن نمایندگی می کند را در مورد کشتن مردم افغانستان نادیده می گیرد.
آقای نیازی ظاهرا فراموش کرده است که به نیابت از گروهی سخن می گوید که هرگونه گفتگوی صلح را رد می کند و بر مبارزه نظامی و خشونت بار برای رسیدن به اهداف خود تاکید می ورزد. آیا این معنایی غیر از تلاش برای کشتن مردم افغانستان دارد؟
او همچنین علما و فرماندهانی را که در جناح طالبان به رهبری ملااختر منصور، عضویت دارند را به دریافت پول و در نتیجه، مزدوری بیگانه متهم می کند.
در حالی که به عقیده کارشناسان، عین همین اتهام در مورد خود او و هم حزبی هایش نیز وارد است.
او باید توضیح دهد که پول، سلاح، امکانات و نیروی انسانی مورد نیاز برای یک نبرد مسلحانه را از کدام منبع به دست می آورد.
نکته قابل تامل دیگر در این خصوص، آزادی پرسش برانگیزی است که جناح طالبان جدا شده از ملا منصور در برپایی میتینگ ها و گرد همایی های تبلیغاتی شان در مناطق مختلف کشور از آن برخوردار اند.
به باور آگاهان، وقتی او می تواند در ولسوالی غوریان ولایت امنی مانند هرات، آزادانه سخنرانی کند و دولت از آن باخبر نمی شود، این سؤال برانگیز است.
این سخنگوی گروه طالبان مخالف اختر منصور با طرح این ادعا می‌گوید که رهبر پیشین طالبان مخالف روند گفتگوهایی بود که پس از گشایش دفتر قطر باید آغاز می‌شد.
ملا نیازی افزود:"اینها همه یک بازی است که خارجی ها برای کشتن مردم افغانستان آن را شروع کرده‌اند".
ملا رسول در گردهمایی هوادارانش در ولسوالی غوریان ولایت هرات به انتقاد از ملا اختر منصور پرداخت و اظهار داشت:"همه کسانی که در کنار او (ملا منصور) قرار دارند، مسئولان یا علما به همۀ آنان پول داده است و ما از این باخبر هستیم. آن علمایی هم که پول نگرفته‌اند و ایمان و وجدان شان را نفروخته‌اند آنان را تهدید کرده است که شما را می‌کشیم".
اظهارات تازه این عضو برجسته گروه منشعب شده طالبان به عقیده آگاهان، نه تنها حقیقت تازه ای را در مورد مرگ ملا عمر برملا نمی کند؛ بلکه بر این پرونده پیچپده، ابهامات جدیدی را نیز اضافه می کند.
نکته محوری در این روایت تازه این است که او مدعی می شود ملا عمر به دلیل آنکه مخالف گفتگوهای صلح میان دولت افغانستان و طالبان بوده، از سوی حلقات هوادار صلح این گروه به قتل رسیده است.
این در حالی است که پیش از این، ادعا شده بود ملا عمر در نتیجه یک بیماری در شفاخانه ای در پاکستان مرده است و با این حساب، ادعای کشته شدن او، مساله ای است که نیاز به اثبات دارد.
از جانب دیگر، نباید از یاد برد که انتشار خبر مرگ ملا عمر یکی از مهم ترین نتایجی که در قبال داشت، توقف گفتگوهای صلح میان دولت افغانستان و طالبان بود.
این رویداد پس از آن اتفاق افتاد که نمایندگان افغانستان و طالبان با حضور نمایندگانی از پاکستان، چین و امریکا نخستین دور مذاکرات صلح را برگزار کردند و انتشار این خبر، منجر به توقف کامل این گفتگو تاکنون شده است. با این حساب، از این نظر، ادعای ملا نیازی تا زمانی که سند محکمی در خصوص نسبت مرگ وی با آغاز به کار دفتر سیاسی طالبان در دوحه قطر، ارائه نشده است، صرفا یک ادعاست و نمی توان آن را جدی گرفت.
نکته مهم دیگر این است که گروه تندرو طالبان، پیش از انتشار خبر مرگ ملاعمر، همواره مهره های میانه رو و طرفدار صلح این گروه را به انحای مختلفی کشته اند؛ بنابراین، اینکه چگونه طرفداران صلح به یکباره موازنه قدرت در درون تشکل رهبری طالبان را تغییر داده و تا آنجا پیش رفته اند که حتی توانسته اند ملا عمر را هم بکشند، ابهام تازه ای است که با اظهارات اخیر ملا نیازی، به میان می آید.
یکی دیگر از مسایلی که اظهارات ملا نیازی را مورد تردید قرار می دهد، اظهارات فرافکنانه او در مورد تلاش کشورهای دیگر برای کشتن مردم افغانستان است.
او در حالی ایرانی ها، امریکایی ها و پاکستانی ها را متهم به تلاش برای کشتن مردم افغانستان می کند که خود عملکرد گروهی که از آن نمایندگی می کند را در مورد کشتن مردم افغانستان نادیده می گیرد.
آقای نیازی ظاهرا فراموش کرده است که به نیابت از گروهی سخن می گوید که هرگونه گفتگوی صلح را رد می کند و بر مبارزه نظامی و خشونت بار برای رسیدن به اهداف خود تاکید می ورزد. آیا این معنایی غیر از تلاش برای کشتن مردم افغانستان دارد؟
او همچنین علما و فرماندهانی را که در جناح طالبان به رهبری ملااختر منصور، عضویت دارند را به دریافت پول و در نتیجه، مزدوری بیگانه متهم می کند.
در حالی که به عقیده کارشناسان، عین همین اتهام در مورد خود او و هم حزبی هایش نیز وارد است.
او باید توضیح دهد که پول، سلاح، امکانات و نیروی انسانی مورد نیاز برای یک نبرد مسلحانه را از کدام منبع به دست می آورد.
نکته قابل تامل دیگر در این خصوص، آزادی پرسش برانگیزی است که جناح طالبان جدا شده از ملا منصور در برپایی میتینگ ها و گرد همایی های تبلیغاتی شان در مناطق مختلف کشور از آن برخوردار اند.
به باور آگاهان، وقتی او می تواند در ولسوالی غوریان ولایت امنی مانند هرات، آزادانه سخنرانی کند و دولت از آن باخبر نمی شود، این سؤال برانگیز است.
