اخوان المسلمین پیروز واقعی بیداری اسلامی

در میان کشورهای عربی هیچ کشوری به اندازه تونس غرب زده نشده است. حاکمیت فرهنگ سکولار فرانسوی موضوعی است که اثبات آن بر جامعه تونس نیاز به بحث چندانی ندارد ولی آن چه که قابل توجه است پیروزی اسلامگرایان یا به عبارتی اخوانی ها در انتخابات پارلمانی این کشور است. حزب النهضه به رهبری راشد الغنوشی توانست بیش از چهل و یک درصد آرا را از آن خود کند و عملا سکاندار هدایت تونس در دوران انتقالی باشد.
مصر هم تا چند وقت دیگر انتخابات پارلمانی خود را بعد از دوران حسنی مبارک برگزار خواهد کرد و در این مورد هم گمان می رود که اخوانی ها برگ برنده را داشته باشند. اخوانی های مصر در انتخابات های پارلمانی قبل در حالی که به شکل مستقل و آن هم در سایه بازداشت های گسترده شرکت می کردند، با آراء قابل ملاحظه ای وارد پارلمان می شدند و شرایط این دوره به گونه ای است که اخوانی های مصر دیگر موانع آن چنانی را برای مشارکت در انتخابات ندارند و قطعا ما شاهد حضور حداکثری از سوی اخوانی ها خواهیم بود.
اوضاع در دیگر کشورهای عربی هم تقریبا به همین منوال است. علی عبدالله صالح و هوادارنش در یمن هم اوضاع مساعدی ندارند و به احتمال زیاد در آینده ای نزدیک صالح رویه فعلی خود را تغییر خواهد داد و اخوانی های یمن قطعا نقش موثری را بر عهده خواهند گرفت.
برخی از تحلیل گران این دغدغه را دارند که پیروزی اخوانی ها در انتخابات های اخیر شمال آفریقا یک فاجعه خواهد بود، چرا که نوعی واپس گرایی تلقی می شود و می تواند فضای داخلی و مناسبات این کشورها را با دنیای خارج بر هم بزند. این دیدگاه بدبینانه عمدتا از سوی رسانه های سکولار و یا لائیک دنیای عرب منتشر می شود ولی آن چه که این دیدگاه را بی اعتبار می کند این است که اخوان المسلمین امروزی با اخوان المسلمین سال های دهه هفتاد و هشتاد قرن گذشته تفاوت های چشمگیری پیدا کرده است. اظهارات اخیر راشد الغنوشی رهبر شاخه اخوان المسلمین تونس مبنی بر اینکه حزب او به دموکراسی پایبند است و آزادی های سیاسی را در این کشور به رسمیت می شناسد، به خوبی مؤید این نکته است.
اخوانی ها در شرایطی خود را برای پیروزی های بیشتر آماده می کنند که رقیبان اخوان المسلمین از هیچ انسجام قابل قبولی برای شرکت در انتخابات های پیش رو برخوردار نیستند و همین مسئله باعث شده است که بسیاری از کشورهای غربی از هم اکنون اخوانی ها را حاکمان آینده کشورهای انقلاب کرده عرب ببینند و لذا به فکر ایجاد ارتباط با این گروه ها بیفتند. ملاقات هایی که اخیرا برخی مقامات آمریکایی با برخی چهره های اخوانی مصر داشتند به خوبی مؤید این نکته است که دیگر نمی توان اخوان المسلمین را در صحنه معادلات سیاسی- اجتماعی مصر نادیده گرفت.

نویسنده: سید محمد رضا موسوی