خطری که باید جدی گرفت

والی ولایت شمال شرقی قندوز گفته که تهدید طالبان در این ولایت کاهش یافته و اکنون آنان تهدیدی جدی را متوجه امنیت قندوز نمی‌‌کنند.
به گفته او نیروهای امنیتی توانسته‌اند، عملیات گسترده این نیروها را دفع و آنها به روستاهای دوردست فرار کرده‌اند.
در روزهای گذشته طالبان در قندوز با حمله گسترده به پایگاه‌های پولیس در ولسوالی های چاردره، دشت ارچی و حومه مرکز قندوز تعدادی از مراکز پولیس را به محاصره خود درآورده بودند.
با ادامه درگیری در این ولایت وزارت دفاع نیروهای کمکی اعزام کرد و روز پنجشنبه نیز جنرال بسم الله محمدی؛ وزیر دفاع به قندوز سفر کرد.
به دنبال این درگیری ها تعدادی از رسانه‌ها گزارش داده بودند که با حمله افراد گروه طالبان به این ولایت، شهر قندوز در آستانه سقوط قرار گرفته است.
به نوشته آنها، بسیاری از پایگاه های نیروهای امنیتی که برای بیشتر از دو هفته در محاصره نیروهای طالبان قرار داشتند با اتمام مواد غذایی و مهمات، در شرف سقوط احتمالی قرار گرفته‌ اند.
مقام های امنیتی قندوز اما این گزارش ها رد می کنند.
با اینهمه به باور کارشناسان مسایل نظامی، با عقب راندن طالبان به روستاهای دوردست، به نظر نمی رسد بتوان نتیجه گرفت که خطر ناامنی و سازمان دهی مجدد حمله گسترده اخیر آن گروه، به کلی مرتفع شده و امنیت و اطمینان به قندوز و ساکنان آن بازگشته است.
قندوز در شمال شرق افغانستان، از نظر نظامی، اهمیتی راهبردی و استراتژیک دارد و در صورتی که طالبان و دیگر گروه های تروریستی همدست این گروه بتوانند در این ولایت به موفقیتی دست یابند، بیم آن می رود که این ولایت کانون اصلی اشاعه ناامنی و تروریزم به دیگر ولایت های امن شمالی قرار گیرد و به این ترتیب، سد تسخیر ناپذیر امنیت صفحات شمال کشور، شکسته شود.
تحلیلگران مسایل امنیتی می گویند که یکی از اصلی ترین انگیزه های طالبان در سازمان دهی حمله سنگین اخیر در قندوز نیز تلاش آن گروه برای ورود به دیگر ولایت های شمالی بوده است.
براساس گزارش رسانه ها، طالبان در عملیات اخیر قندوز نیروهای خود از دیگر ولایت های همجوار را نیز فراخوانده بودند و مهم تر از همه اینکه به گفته مقام های امنیتی قندوز، نیروهای طالبان پاکستان و همچنین اعضای گروه تروریستی القاعده از تاجیکستان و ازبکستان نیز به طالبان افغانستانی پیوسته و به همین دلیل، حملات اخیر قندوز یکی از نیرومندترین حملات طالبان در سال های اخیر به حساب می آيد.
با این حساب، تصور می شود که هنوز خطر به صورت کامل برطرف نشده و تروریزم، ناامنی و بازگشت مجدد جنگجویان به جبهه های نبرد، همچنان به قوت خود باقی است.
بنابراین نباید با پایان جنگ های مسلحانه و عقب راندن تروریست ها به روستاهای دوردست، نسبت به آینده نیز اطمینان داشت و از جدیت خطری که در کمین است چشم پوشید.
اهمیت قندوز همچنان که اشاره شد، برای امنیت بخش های وسیعی از مناطق امن کشور، حیاتی و تعیین کننده است و به همین دلیل، از دید کارشناسان امنیتی، این امر نیازمند یک برنامه ریزی استراتژیک و بلندمدت است که در سایه آن بتوان، یک چتر امنیتی فراگیر را در ولایات شمالی کشور پدید آورد که قندوز نیز نه تنها باید تحت پوشش آن قرار گیرد؛ بلکه در اولویت و محوریت این برنامه باشد؛ زیرا قندوز دروازه ورود به شمال است و اگر این دروازه به وسیله تروریست ها منفجر شود، رخنه تروریزم به شمال، سهل تر خواهد شد و مهار آن نیز به همان میزان دشوار می شود.
همچنین این الگوی امنیتی برخورد با تروریزم برای حفظ امنیت ولایات شمالی را می توان در دیگر نقاط ناامن کشور نیز به اجرا درآورد.
به این معنا که نسبت به امنیت ولایت هایی که حیثیت دروازه ورودی به دیگر ولایات همجوار را دارند، توجه بیشتری مبذول شود؛ تا به این ترتیب، نه تنها امنیت یک ولایت تامین گردد؛ بلکه از ورود و گسترش تروریزم به ولایت های همجوار دیگر نیز پیشگیری به عمل آید.
به ویژه در مناطق مرزی با پاکستان که پناهگاه های اصلی تروریست هاست، این شیوه عمل بیشتر می تواند کاربرد داشته باشد و با تقویت استحکامات مرزی و اعمال کنترل و نظارت شدید و دقیق بر مرزها، تا حدود زیادی می توان با تروریزم مقابله کرد؛ کاری که متاسفانه طی این سال ها بنا به هر دلیلی انجام نشده است.
با راه اندازی چترهای امنیتی براساس زون ها و مناطق کشور با شرکت چند ولایت همجوار شاید به آسانی بتوان این الگو را عملی کرد و بر تروریزم و ناامنی های احتمالی غلبه نمود.