فساد میراثی؛ فساد ماندگار!

رئیس جمهور کشور؛ آقای محمد اشرف غنی در دیدار با اعضای بورد ویژه مشورتی نظارت و انسجام بروکسل در مورد افغانستان به نکاتی در مورد فساد اداری موجود در کشور و مبارزه با آن به نکاتی اشاره کرد هر کدام از آنها بواقع جای دقت و حرف دارد.
ایشان طبق معمول مدعی شد که فساد موجود در بدنه دولت فعلی، چیزی تازه نیست؛ بلکه این فساد ریشه در دولت قبلی داشته و میراثی است که از آن دولت پیشین به یادگار مانده است. به تعبیر شخص رئیس جمهور،" ما یک دولت فاسد را به میراث گرفتیم؛ اما اینک تلاش برای کنترول فساد اداری داریم و مطمئناً در این راه موفق خواهیم شد.
هدف اصلی دولت کنترول فساد اداری است و ما در تلاش هستیم تا نهاد های حساب ده ایجاد کنیم. مردم افغانستان خواهان تغییر هستند و این خواسته زمانی عملی می‏شود که دولت، فساد و نا امنی را از بین ببرد.
محو فساد اداری در کشور آغاز یک افغانستان نوین خواهد بود."
مثل معروفی وجود دارد که می گوید" بیایید کج بنشینیم و راست بگوئیم". اینکه رئیس جمهور مدعی می شود فساد موجود، میراثی است از دوره دولت قبلی، صد در صد درست و مطابق با واقع است؛ چرا که همه می دانیم دولت رئیس جمهور حامد کرزی در اوضاع و شرائطی روی کار آمد که کشور در حال گذار از دهه های جنگ و نابسامانی و درهم ریختگی همه جانبه به سمت و سوی دولتداری و قانون مداری و کشورداری بود.
یک چنین شرائط و اوضاعی برای بسیاری از کشورهایی که تا حدودی قانون و انتظام هم در آنها حاکم بوده، چندان هم سهل و آسان نیست؛ تا چه رسد به کشوری مانند افغانستان که حدود بیشتر از دو دهه را با بدترین اوضاع امنیتی و اقتصادی و فرهنگی پشت سر گذاشته و سیاه ترین روزگار را تجربه کرده است.
هیچ کس قائل به این نیست و معقول هم نیست تا معتقد باشد که رئیس جمهور پیشین کشور یعنی حامد کرزی، خود عامل پدید آمدن فساد اداری و غیر آن در کشور بود و یا انکه قائل شد که رئیس جمهور کرزی دوست داشت تا افغانستان با فساد همه جانبه اداری و غیر آن دست در گریبان باشد و از افغانستان عاری از فساد و چپاول خوشش نمیامد!
نه اینچنین نبود و حامد کرزی هم به عنوان یک زعیم و در واقع سرپرست و پدر معنوی افغانها قطعاً دوست می داشت تا مردم و کشورش در امنیت کامل جانی و مالی وناموسی، زندگی معقول و مرفهی را تجربه کنند؛ اما اوضاع موجود و یا همان حالت گذار یک چنین فرصت و مجالی را از سایر مسئولان به خصوص رئیس جمهور کشور سلب کرده بود.
می توان گفت که با برقراری نظام پساطالبانی، این حامد کرزی تنها نبود که به ارگ قدرت و حاکمیت راه پیدا کرد و بر کرسی ریاست جمهوری افغانستان تکیه زد؛ بلکه همراه و همگام با کرزی خیلی عظیمی از سران با اندیشه های سالم و فاسد نیز وارد ارگ قدرت و ریاست شدند و همین گونه از ارگ به پایین تا نازل ترین چوکی های دولتی در ادارات و نهادهای گسترده و فراگیر در سراسر افغانستان!
و به نظر می رسد پروسه سیاه و ویرانگر فساد و فاسد سالاری بجای صلاح و شایسته سالاری از همان زمان نه آنکه کلید خورده باشد؛ بلکه باید گفت که ادامه یافت؛ چرا که ریشه فساد در افغانستان به دهه ها و بلکه صده های دورتر از زمان کرزی و امثال آن بر می گردد و تا افغانها بیاد دارند کشور آنها همواره با فساد همه جانبه اقتصادی و فرهنگی قرین بوده و هیچ حاکم و پادشاهی هم در زمینه مهار فساد یا کاری نکرده و یا هم نتوانسته بکند.
در هر حال، بر فرض که بپذیریم فساد موجود در کشور میراثی است که از دولت پیشین به ارث رسیده؛ اولاً باید گفت که این میراث نه از پیشین که از پیشینیان برای ما به ارث رسیده و در ثانی این میراث تا چه زمانی باید ادامه داشته باشد و به عنوان یک میراث شومِ ماندگار همواره هویت و شخصیت ملی و میهنی ما را در سطح جهان مورد هجمه و حمله قرار دهد و لکه ننگی باشد بر پیشانی هر فردی که خود را افغان می داند و به افغانستان به عنوان زادگاه و وطن خویش عشق می ورزد و به تاریخ و تمدن چندین هزار ساله آن مباهات می کند؟!
با احترام به اظهارات رئیس محترم جمهور فعلی باید گوشزد کرد که این سیر نامیمون، ویرانگر و موجب شرمساری افغانها در سطح دنیا یعنی فساد همه جانبه در یک جا و یک دوره و نقطه ای باید متوقف و مهار شود و آن نقطه چه بهتر که دوره حاکمیت و ریاست سران دولت وحدت ملی به ریاست رئیس جمهور اشرف غنی باشد؛ تا مردم افغانستان و سایر ملل جهان، شاهد لااقل یک کار مثبت در کارنامه نه چندان درخشان سران حکومت وحدت ملی در طول این دو سال اخیر باشند.