یکی از ابعاد بسیار مهم در زندگی انسان که نقش بسیار مهمی در سرنوشت خود و دیگران دارد رعایت اخلاق، ادب و کرامت انسانی است، این حقیقت آنقدر مهم است که پیامبر گرامی اسلامی بعثت خود را برای اتمام آن بیان کرد و فرمود: إنما بعثت لاتمم مکارم الاخلاق (تفسیر نورالثقلین، ج۵، ص۳۹۲)
در روایات اسلامی به بحث اخلاق و حُسن خُلق بسیار سفارش شده است و در بسیاری از احادیث توجه به اخلاق پسندیده و الهی از نشانه های مؤمن شمرده شده است که در کتاب شریف اصول کافی (جلد دوم، کتاب ایمان و کفر) به روایات فراوانی پیرامون اخلاق اشاره شده است.
در حادثه کربلا جلوه های مختلف و متنوع از اخلاق زیبای اسلامی مشاهده می شود که بسیار آموزنده بوده و باید سرمشق زندگی ما باشد.
از جمله این موارد نیکی به دیگران حتی اگر دشمن است که در مقاتل آمده است لشگریان حرّ وقتی به کاروان امام حسین علیه السلام رسیدند تا در برابر ایشان بایستند، به علت عبور از بیابان گرم و نداشتن آب کافی، به شدت دجار عطش شده بودند به گونه ای هنگام رسیدن به کاروان امام دیگر هیچ تاب و توانی نداشتند، امام حسین علیه السلام دستور دادند به لشگریان حرّ و به اسب های آنها آب کافی نوشاندند و حتی شخص امام در امر آبرسانی حضور فعال داشتند.
رعایت ادب به ساحت بزرگان دین نوعی دیگری از اخلاق زیبای اسلامی است، وقتی گفتگوی امام حسین علیه السلام با حرّ به نتیجه نرسید و حرّ راه را بر امام بست، حضرت او را نکوهش کرد و گفت مادرت به عزایت بنشیند. (این جمله در زبان عربی نسبت به افراد شجاع یک سرزنش شدید محسوب می شود) حرّ که خود مرد جنگی و فرمانده بود هرچند بسیار ناراحت شد ولی نسبت به ساحت حضرت زهرا احترام گرفت و گفت: هر کس دیگری بود من نیز نام مادرش را را می گفتم، ولی چه کنم که مادر شما حضرت فاطمه زهرا (سلام الله علیها) است.
پذیرش عذر دیگران نیز از جلوه های متنوع اخلاق در کربلاست زمانی که صبح عاشورا حرّ از لشگر عمر سعد جدا شد و به سمت کاروان امام حسین علیه السلام حرکت کرد. وقتی در برابر امام قرار گرفت و عذر تقصیر آورد، امام با عطوفت و مهربانی کامل او را پذیرفت و از خطای او گذشت؛ حتی طبق برخی نقل ها حرّ به پشت خیام آمد و از اهل حرم به عنوان اولین کسی که راه را بر امام بست و امام را مجبور کرد در کربلا فرود آید معذرت خواهی کرد. اهل حرم نیز با تأسی از پیامبر و امام او را عفو کردند و در حق او دعا کردند.
در روایات اسلامی نسبت به رعایت اخلاق به ویژه قبول عذرخواهی و گذشت از خطای دیگران سفارش زیادی شده است، در روایتی از امام کاظم علیه السلام نقل شده است که فرمود: پدرم (امام صادق علیه السلام) دستم را گرفت و فرمود: پدرم (امام باقر علیه السلام) دستم را گرفت همین گونه که من دست تو را گرفتم و فرمود: پدرم (امام سجاد علیه السلام) دست من را گرفت و فرمود: پسرم! هر كس كه از تو درخواست خيرى كرد حاجتش را روا كن، اگر اهل آن بود بجا انجام دادهاى، و اگر اهل آن خير نبود تو خود كه اهل آنى، و اگر فردى از سمت راستت تو را دشنام گفت؛ بعد به سمت چپت رفته و از تو عذرخواهى كرد عذرش را بپذير. (کافی، ج۸، ص۱۵۲)
توجه به مکارم و محاسن اخلاقی یکی از ویژگی ها و وظابفی است که یک منتظر واقعی در زندگی دوران سخت عصر غیبت باید به آن پایبند باشد تا انشاءالله بتواند در گروه یاران و اصحاب امام زمان عجل الله تعالی فرجه الشریف قرار گیرد.
در روایتی ابو بصير از امام صادق عليه السّلام روايت كرده كه روزى آن حضرت فرمود: «آيا شما را از چيزى آگاه نكنم كه خداوند بدون آن هيچ عملى را از بندگان نمىپذيرد؟ عرض كردم: بفرمائيد، فرمود: گواهى دادن بر اينكه هيچ معبودى جز خدا نيست و اينكه محمّد صلّى اللَّه عليه و آله بنده [و فرستاده] او است، و اقرار به هر آنچه خداوند امر فرموده و ولايت براى ما و بيزارى از دشمنان ما- يعنى ما امامان بخصوص- و تسليم شدن به آنان و پرهيزگارى و كوشش و خويشتندارى و چشم به راه قائم عليه السّلام بودن؛ سپس فرمود: همانا ما را دولتى است كه هر گاه خداوند بخواهد آن را بر سر كار می آورد.
ادامه دارد ...
نویسنده: حجت الاسلام مهدی یوسفیان
در روایات اسلامی به بحث اخلاق و حُسن خُلق بسیار سفارش شده است و در بسیاری از احادیث توجه به اخلاق پسندیده و الهی از نشانه های مؤمن شمرده شده است که در کتاب شریف اصول کافی (جلد دوم، کتاب ایمان و کفر) به روایات فراوانی پیرامون اخلاق اشاره شده است.
در حادثه کربلا جلوه های مختلف و متنوع از اخلاق زیبای اسلامی مشاهده می شود که بسیار آموزنده بوده و باید سرمشق زندگی ما باشد.
از جمله این موارد نیکی به دیگران حتی اگر دشمن است که در مقاتل آمده است لشگریان حرّ وقتی به کاروان امام حسین علیه السلام رسیدند تا در برابر ایشان بایستند، به علت عبور از بیابان گرم و نداشتن آب کافی، به شدت دجار عطش شده بودند به گونه ای هنگام رسیدن به کاروان امام دیگر هیچ تاب و توانی نداشتند، امام حسین علیه السلام دستور دادند به لشگریان حرّ و به اسب های آنها آب کافی نوشاندند و حتی شخص امام در امر آبرسانی حضور فعال داشتند.
رعایت ادب به ساحت بزرگان دین نوعی دیگری از اخلاق زیبای اسلامی است، وقتی گفتگوی امام حسین علیه السلام با حرّ به نتیجه نرسید و حرّ راه را بر امام بست، حضرت او را نکوهش کرد و گفت مادرت به عزایت بنشیند. (این جمله در زبان عربی نسبت به افراد شجاع یک سرزنش شدید محسوب می شود) حرّ که خود مرد جنگی و فرمانده بود هرچند بسیار ناراحت شد ولی نسبت به ساحت حضرت زهرا احترام گرفت و گفت: هر کس دیگری بود من نیز نام مادرش را را می گفتم، ولی چه کنم که مادر شما حضرت فاطمه زهرا (سلام الله علیها) است.
پذیرش عذر دیگران نیز از جلوه های متنوع اخلاق در کربلاست زمانی که صبح عاشورا حرّ از لشگر عمر سعد جدا شد و به سمت کاروان امام حسین علیه السلام حرکت کرد. وقتی در برابر امام قرار گرفت و عذر تقصیر آورد، امام با عطوفت و مهربانی کامل او را پذیرفت و از خطای او گذشت؛ حتی طبق برخی نقل ها حرّ به پشت خیام آمد و از اهل حرم به عنوان اولین کسی که راه را بر امام بست و امام را مجبور کرد در کربلا فرود آید معذرت خواهی کرد. اهل حرم نیز با تأسی از پیامبر و امام او را عفو کردند و در حق او دعا کردند.
در روایات اسلامی نسبت به رعایت اخلاق به ویژه قبول عذرخواهی و گذشت از خطای دیگران سفارش زیادی شده است، در روایتی از امام کاظم علیه السلام نقل شده است که فرمود: پدرم (امام صادق علیه السلام) دستم را گرفت و فرمود: پدرم (امام باقر علیه السلام) دستم را گرفت همین گونه که من دست تو را گرفتم و فرمود: پدرم (امام سجاد علیه السلام) دست من را گرفت و فرمود: پسرم! هر كس كه از تو درخواست خيرى كرد حاجتش را روا كن، اگر اهل آن بود بجا انجام دادهاى، و اگر اهل آن خير نبود تو خود كه اهل آنى، و اگر فردى از سمت راستت تو را دشنام گفت؛ بعد به سمت چپت رفته و از تو عذرخواهى كرد عذرش را بپذير. (کافی، ج۸، ص۱۵۲)
توجه به مکارم و محاسن اخلاقی یکی از ویژگی ها و وظابفی است که یک منتظر واقعی در زندگی دوران سخت عصر غیبت باید به آن پایبند باشد تا انشاءالله بتواند در گروه یاران و اصحاب امام زمان عجل الله تعالی فرجه الشریف قرار گیرد.
در روایتی ابو بصير از امام صادق عليه السّلام روايت كرده كه روزى آن حضرت فرمود: «آيا شما را از چيزى آگاه نكنم كه خداوند بدون آن هيچ عملى را از بندگان نمىپذيرد؟ عرض كردم: بفرمائيد، فرمود: گواهى دادن بر اينكه هيچ معبودى جز خدا نيست و اينكه محمّد صلّى اللَّه عليه و آله بنده [و فرستاده] او است، و اقرار به هر آنچه خداوند امر فرموده و ولايت براى ما و بيزارى از دشمنان ما- يعنى ما امامان بخصوص- و تسليم شدن به آنان و پرهيزگارى و كوشش و خويشتندارى و چشم به راه قائم عليه السّلام بودن؛ سپس فرمود: همانا ما را دولتى است كه هر گاه خداوند بخواهد آن را بر سر كار می آورد.
ادامه دارد ...
نویسنده: حجت الاسلام مهدی یوسفیان
منبع : خبرگزاری صدای افغان(آوا) قم
