رمضان بشردوست، وکیل مردم کابل در ولسی جرگه، در واکنش به سخنان رییس جمهور اشرف غنی که در روز جشن دهقان ایراد کرده بود گفت: اگر افغانستان با سخنرانی و کنفرانس ساخته می شد، امروز از امریکا و جاپان پیشرفته تر بود.
به باور بشردوست، در طول تاریخ زمامداران افغانستان وقتی که سخنرانی کرده اند، ۹۰ درصد نمیفهمیده که چه می گویند؛ زیرا سخنرانی آنان اغلباً توسط کسی دیگر نوشته می شود و آنها فقط می خوانند.
علاوه بر آن به گفته این فعال سیاسی، آقای اشرف غنی موارد که برای دهاقین، اساسی و بنیادی بود، در روز جشن دهقان یاد آور نشد.
این در حالی است که به گفته بشردوست، افغانستان هفتاد میلیارد متر مکعب آب جاری دارد که تنها ۱۰ میلیارد آن در داخل استفاده می شود و۶۰ میلیارد دیگر در ایران و پاکستان و آسیای مرکزی سرازیر می شود.
به گفته بشر دوست در افغانستان، ۱۰ میلیون هکتار زمین قابل زرع وجود دارد و امروز تنها ۲ میلیون آنهم به شکل نیمه زرع می شود و به دلیل نبود آب ۸ میلیون هکتار دیگر تبدیل به وادی خار و خاشاک شده است.
او تاکید کرد: اگر قرار باشد مشکل زراعت افغانستان حل گردد، باید بنیادی حل شود و مردم افغانستان بجای اینکه گندم گدایی وارد کنند و با فقر بیکاری دست و پنجه نرم کنند در قدم اول باید سه یا چهار بند بزرگ ذخیره آب ساخته شود تا هم برق تولید شود وهم زمینها زیر آب شود.
آقای بشر دوست در واکنش به سخنان رییس جمهورغنی که گفت؛ آبها باید درست توزیع شود، گفت: درست است که آبهای افغانستان ضایع می شود، اما آب کم را هر چه درست توزیع کنیم دردی را دوا نمی کند.
وی تصریح کرد: امروز آب افغانستان ایران و پاکستان را سر سبز می کند، اما کشور ما همه ساله با خشکسالی رو برو است.
بشر دوست در پاسخ به اینکه چرا رییس جمهور در اولین روز جشن سال نو، بنیادی صحبت نکرده و به مسایل اساسی نپرداخته است گفت: اگر بر اساس کمتر از دو سال حکومت وحدت ملی ارزیابی شود، می توان گفت: دولت وحدت ملی در تمام عرصه ها به خصوص بخش زراعت ناکام بوده است.
به گفته وی، با وجود اینکه آوردن امنیت در اولویت کاری این حکومت بود و رییس جمهور گفته بود که من در شبانه روز ۱۳ ساعت خود را در راستای امنیت سپری می کنم، اما دیده می شود که وضعیت امنیتی به مراتب بدتر از گذشته ها شده است.
به گفته این وکیل مردم درمجلس نمایندگان، حکومت وحدت ملی نه تنها دربخش زراعت که در تمام عرصه ها ناکام بوده است، به طور نمونه، طبق گزارش سازمان ملل، خشونت ۴ درصد افزایش پیدا کرده است، ۷ هزار تن از نیروهای امنیتی کشته و ۱۲ هزار زخمی شده است و همچنین بیش از ۳ هزارغیر نظامی کشته و ۷ هزار دیگر زخمی شده است، با این وجود چگونه می تواند ادعا کرد که امنیت خوب است.
او گفت: برای اولین بار در زمان حکومت وحدت ملی، یک ولایت در دست گروه طالبان سقوط می کند و پرچم شان بلند می شود، با این وجود چگونه می توان گفت وضعیت امنیتی درکشور بهبود پیدا کرده است.
به عقیده بشر دوست، به هرچیزی که سران حکومت وحدت ملی دست زدند، اگر نیمه گل بود به خارتبدیل شد.
بشر دوست همچنین نسبت به گفته های رییس جهمور که اظهار داشت: تعرفه گمرکی را بالای وارد کنندگان میوه بالا می برد، گفت: اولاً که این گفته ها عملی نمیشود، زیرا قبله ی رهبران سیاسی، کشورهایی است که افغانستان را زباله دانی ساخته است وحتا اجناس تاریخ گذشته و میوه جات خود را وارد کشور می کنند، و برفرض اگر این برنامه عملی شود، بالا بردن مالیات راه حل نیست. زیرا پرداخت آن به دوش مردم است نه تاجر و یا کسان دیگر.
به گفته بشر دوست، افغانستان سالانه میوه جات زیادی تولید می کند، اما در داخل فقط درسه ماه تابستان قابل استفاده است، اگر در مدت مذکوراسفاده نشود، فاسد می شود زیرا سرد خانه وجود ندارد.
او همچنان گفت: به دلیل نبود سردخانه میوه افغانستان به قیمت کاه به پاکستان فروخته می شود و آنها با داشتن سرد خانه، اگر میوه را کیلوی ۱۰ افغانی خریده است، به ۵۰ افغانی می فروشند.
بشر دوست در پاسخ به اینکه چرا در بخش زراعت افغانستان به صورت بنیادی کار نشده است، گفت: رهبران افغانستان در طول تاریخ مسایل را درتمام ابعاد وارونه درک کرده اند.
او خاطر نشان کرد: وقت رهبرانی آمدند که مشروطه خواهی و یا دموکراسی را اعلام کنند مانند امان الله خان، که البته نیتش صاف بود، اما درکش از دموکراسی این بود که باید مردم افغانستان مانند پارس لباس بپوشند که این کار با درنظرداشت سنتی بودن جامعه افغانی جایگاه نداشت درحالی که با پوشیدن دریشی دموکراسی نیز در افغانستان نمی آمد.
یا به طور مثال وقتیکه ترکی و امین و کارمل روی کار آمدند، فکر می کردند که سوسیالیسم یعنی اینکه زمین یک عده را بگیرند و میان مردم تقسیم کنند که بدون شک این روند جوابگو نبود و جواب هم نداد.
به گفته او، رهبران فعلی افغانستان نیز از مسایل و به خصوص از بازار آزاد اقتصاد درک درست ندارند و فکر می کنند که بازار آزاد یعنی جنگل که در آنجا قانون حاکم نیست و هر کس هر چیزی که خواست میتواند وارد کند، درحالی که این درحقیقت اقتصاد آزاد نیست بلکه اقتصاد آزار است.
از طرف دیگر به گفته بشردوست رهبران فعلی، درآسمان چهارم زندگی می کنند و شکم خود و فامل شان سیر است و درغصه مردم عادی نیستند.
بشردوست عدم تقوی سیاسی، نداشتن شجاعت و کاردانی را از ضعفهای عمده دولت وحدت ملی میداند و میگوید: رهبران سیاسی افغانستان جرئت نمی کنند که به پاکستان و یا یک کشور دیگر بگوید که شما کشور ما را اشغال دانی درست کردید.
به عقیده او رهبران سیاسی و زمامداران کشور درطول تاریخ به همین منوال پیش آمده و هیچگاه هم منافع مردم را درنظر نمی گیرند.
آقای اشرف غنی در بیانیه خود در روز سال نو گفته بود که برای مهار کردن آبها و استفاده برای زراعت تا یکصدو بیست بند کوچک در افغانستان ساخته می شود، اما آقای بشردوست می گوید: طی ۱۵ سال یک بند در افغانستان ساخته نشد و تنها بند سلما بود که کارش تکمیل شده اما تا هنوز به بهره برداری سپرده نشده است.
افزون برآن به باور بشردوست برنامه ساختن یکصدو بیست بند کوچک اشتباه است، و باید بندهای بزرگ ساخته شود که هم برق تولید کند و هم زمینها را زیرکشت بگیرد.
با این حال به گفته بشردوست، مردم افغانستان امروز به مردم می ماند که نزدیک آب هستند، اما از تشنگی می میرند، بالای معدن طلا قرار دارند اما از گرسنگی دارند می میرند.
او تصریح کرد: از همه مسخره تر اینکه آقای غنی گفت: ما درسال آینده به اندازه ای برق تولید می کنیم که در صد سال گذشته نکردیم، درحالی که از این سخنها در افغانستان زیاد گفته شده است، اما یکی از آنها عملی نشده است.
او با اشاره به دوران تصدی اسماعیل خان در وزارت انرژی و آب گفت: او وعده داده بود که تا چهل روز برق کابل را تکمیل می کند، اما تا هنوز که چندین سال می گذرد، کابل هنوز با کمبود برق مواجه است.
به باور بشردوست، در طول تاریخ زمامداران افغانستان وقتی که سخنرانی کرده اند، ۹۰ درصد نمیفهمیده که چه می گویند؛ زیرا سخنرانی آنان اغلباً توسط کسی دیگر نوشته می شود و آنها فقط می خوانند.
علاوه بر آن به گفته این فعال سیاسی، آقای اشرف غنی موارد که برای دهاقین، اساسی و بنیادی بود، در روز جشن دهقان یاد آور نشد.
این در حالی است که به گفته بشردوست، افغانستان هفتاد میلیارد متر مکعب آب جاری دارد که تنها ۱۰ میلیارد آن در داخل استفاده می شود و۶۰ میلیارد دیگر در ایران و پاکستان و آسیای مرکزی سرازیر می شود.
به گفته بشر دوست در افغانستان، ۱۰ میلیون هکتار زمین قابل زرع وجود دارد و امروز تنها ۲ میلیون آنهم به شکل نیمه زرع می شود و به دلیل نبود آب ۸ میلیون هکتار دیگر تبدیل به وادی خار و خاشاک شده است.
او تاکید کرد: اگر قرار باشد مشکل زراعت افغانستان حل گردد، باید بنیادی حل شود و مردم افغانستان بجای اینکه گندم گدایی وارد کنند و با فقر بیکاری دست و پنجه نرم کنند در قدم اول باید سه یا چهار بند بزرگ ذخیره آب ساخته شود تا هم برق تولید شود وهم زمینها زیر آب شود.
آقای بشر دوست در واکنش به سخنان رییس جمهورغنی که گفت؛ آبها باید درست توزیع شود، گفت: درست است که آبهای افغانستان ضایع می شود، اما آب کم را هر چه درست توزیع کنیم دردی را دوا نمی کند.
وی تصریح کرد: امروز آب افغانستان ایران و پاکستان را سر سبز می کند، اما کشور ما همه ساله با خشکسالی رو برو است.
بشر دوست در پاسخ به اینکه چرا رییس جمهور در اولین روز جشن سال نو، بنیادی صحبت نکرده و به مسایل اساسی نپرداخته است گفت: اگر بر اساس کمتر از دو سال حکومت وحدت ملی ارزیابی شود، می توان گفت: دولت وحدت ملی در تمام عرصه ها به خصوص بخش زراعت ناکام بوده است.
به گفته وی، با وجود اینکه آوردن امنیت در اولویت کاری این حکومت بود و رییس جمهور گفته بود که من در شبانه روز ۱۳ ساعت خود را در راستای امنیت سپری می کنم، اما دیده می شود که وضعیت امنیتی به مراتب بدتر از گذشته ها شده است.
به گفته این وکیل مردم درمجلس نمایندگان، حکومت وحدت ملی نه تنها دربخش زراعت که در تمام عرصه ها ناکام بوده است، به طور نمونه، طبق گزارش سازمان ملل، خشونت ۴ درصد افزایش پیدا کرده است، ۷ هزار تن از نیروهای امنیتی کشته و ۱۲ هزار زخمی شده است و همچنین بیش از ۳ هزارغیر نظامی کشته و ۷ هزار دیگر زخمی شده است، با این وجود چگونه می تواند ادعا کرد که امنیت خوب است.
او گفت: برای اولین بار در زمان حکومت وحدت ملی، یک ولایت در دست گروه طالبان سقوط می کند و پرچم شان بلند می شود، با این وجود چگونه می توان گفت وضعیت امنیتی درکشور بهبود پیدا کرده است.
به عقیده بشر دوست، به هرچیزی که سران حکومت وحدت ملی دست زدند، اگر نیمه گل بود به خارتبدیل شد.
بشر دوست همچنین نسبت به گفته های رییس جهمور که اظهار داشت: تعرفه گمرکی را بالای وارد کنندگان میوه بالا می برد، گفت: اولاً که این گفته ها عملی نمیشود، زیرا قبله ی رهبران سیاسی، کشورهایی است که افغانستان را زباله دانی ساخته است وحتا اجناس تاریخ گذشته و میوه جات خود را وارد کشور می کنند، و برفرض اگر این برنامه عملی شود، بالا بردن مالیات راه حل نیست. زیرا پرداخت آن به دوش مردم است نه تاجر و یا کسان دیگر.
به گفته بشر دوست، افغانستان سالانه میوه جات زیادی تولید می کند، اما در داخل فقط درسه ماه تابستان قابل استفاده است، اگر در مدت مذکوراسفاده نشود، فاسد می شود زیرا سرد خانه وجود ندارد.
او همچنان گفت: به دلیل نبود سردخانه میوه افغانستان به قیمت کاه به پاکستان فروخته می شود و آنها با داشتن سرد خانه، اگر میوه را کیلوی ۱۰ افغانی خریده است، به ۵۰ افغانی می فروشند.
بشر دوست در پاسخ به اینکه چرا در بخش زراعت افغانستان به صورت بنیادی کار نشده است، گفت: رهبران افغانستان در طول تاریخ مسایل را درتمام ابعاد وارونه درک کرده اند.
او خاطر نشان کرد: وقت رهبرانی آمدند که مشروطه خواهی و یا دموکراسی را اعلام کنند مانند امان الله خان، که البته نیتش صاف بود، اما درکش از دموکراسی این بود که باید مردم افغانستان مانند پارس لباس بپوشند که این کار با درنظرداشت سنتی بودن جامعه افغانی جایگاه نداشت درحالی که با پوشیدن دریشی دموکراسی نیز در افغانستان نمی آمد.
یا به طور مثال وقتیکه ترکی و امین و کارمل روی کار آمدند، فکر می کردند که سوسیالیسم یعنی اینکه زمین یک عده را بگیرند و میان مردم تقسیم کنند که بدون شک این روند جوابگو نبود و جواب هم نداد.
به گفته او، رهبران فعلی افغانستان نیز از مسایل و به خصوص از بازار آزاد اقتصاد درک درست ندارند و فکر می کنند که بازار آزاد یعنی جنگل که در آنجا قانون حاکم نیست و هر کس هر چیزی که خواست میتواند وارد کند، درحالی که این درحقیقت اقتصاد آزاد نیست بلکه اقتصاد آزار است.
از طرف دیگر به گفته بشردوست رهبران فعلی، درآسمان چهارم زندگی می کنند و شکم خود و فامل شان سیر است و درغصه مردم عادی نیستند.
بشردوست عدم تقوی سیاسی، نداشتن شجاعت و کاردانی را از ضعفهای عمده دولت وحدت ملی میداند و میگوید: رهبران سیاسی افغانستان جرئت نمی کنند که به پاکستان و یا یک کشور دیگر بگوید که شما کشور ما را اشغال دانی درست کردید.
به عقیده او رهبران سیاسی و زمامداران کشور درطول تاریخ به همین منوال پیش آمده و هیچگاه هم منافع مردم را درنظر نمی گیرند.
آقای اشرف غنی در بیانیه خود در روز سال نو گفته بود که برای مهار کردن آبها و استفاده برای زراعت تا یکصدو بیست بند کوچک در افغانستان ساخته می شود، اما آقای بشردوست می گوید: طی ۱۵ سال یک بند در افغانستان ساخته نشد و تنها بند سلما بود که کارش تکمیل شده اما تا هنوز به بهره برداری سپرده نشده است.
افزون برآن به باور بشردوست برنامه ساختن یکصدو بیست بند کوچک اشتباه است، و باید بندهای بزرگ ساخته شود که هم برق تولید کند و هم زمینها را زیرکشت بگیرد.
با این حال به گفته بشردوست، مردم افغانستان امروز به مردم می ماند که نزدیک آب هستند، اما از تشنگی می میرند، بالای معدن طلا قرار دارند اما از گرسنگی دارند می میرند.
او تصریح کرد: از همه مسخره تر اینکه آقای غنی گفت: ما درسال آینده به اندازه ای برق تولید می کنیم که در صد سال گذشته نکردیم، درحالی که از این سخنها در افغانستان زیاد گفته شده است، اما یکی از آنها عملی نشده است.
او با اشاره به دوران تصدی اسماعیل خان در وزارت انرژی و آب گفت: او وعده داده بود که تا چهل روز برق کابل را تکمیل می کند، اما تا هنوز که چندین سال می گذرد، کابل هنوز با کمبود برق مواجه است.
