تاریخ انتشار :جمعه ۳۰ سرطان ۱۳۹۶ ساعت ۱۵:۰۰
کد مطلب : 146751
کویت و سرانجام سقوط به دامن سعودی

دولت کویت فعالیت و شمار دیپلمات‌های سفارت ایران در آن کشور را کاهش داده و فعالیت کمیته مشترک دو کشور را به حال تعلیق درآورده است.

وزارت خارجه ایران هم در واکنش، کاردار کویت را برای ابلاغ اعتراض به این تصمیم احضار کرده است.

دولت کویت دستور داده تا دفاتر نظامی و فرهنگی سفارت جمهوری اسلامی ایران در آن کشور تعطیل شود و از سفارت ایران خواسته است تا شمار دیپلمات‌های خود را از ١٩ نفر به ٤ نفر کاهش دهد. به این دیپلمات‌ها ۴۵ روز مهلت داده شده تا خاک کویت را ترک کنند.

وزیر اطلاع‌رسانی کویت گفت که کشورش "در واکنش به حکم دادگاه در مورد شبکه جاسوسی تصمیم گرفته است در زمینه دیپلماتیک دست به اقدام بزند."

دستور دولت کویت پس از آن صادر شده که اعضای گروه موسوم به "هسته عبدلی" به دریافت آموزش نظامی در ایران و گردآوری و ارسال اطلاعات به جمهوری اسلامی و حزب‌الله لبنان متهم شدند.

اقدام کویت در کاهش سطح روابط خود با ایران در مقطع حساس کنونی، پیام ها و پیامدهای زیادی دارد.
اینکه کشوری مانند کویت که غالبا رابطه ای کم تنش و مبتنی بر حسن نیت و احترام متقابل با ایران داشته است، تصمیم می گیرد روابط خود را با ایران، کاهش دهد، بی تردید تلاشی سیاسی برای سرپوش گذاشتن روی ناکامی عربستان و محور رژيم های عرب دنباله رو ریاض در تنبیه قطر به حساب می آید.

پس از آنکه عربستان سعودی و هم پیمانانش قطر را تحت محاصره شدید اقتصادی قرار دادند و یکی از خواسته های شان در رفع این محاصره، کاهش روابط با ایران بود، افکار عمومی جهان عرب، هرگز از این موضع سعودی ها استقبال نکرد. دلیل آن نیز روشن بود: اعراب در شرایطی که «خطر» ایران برای رژیم های عربی روز به روز از سوی سعودی ها، صهیونیست ها و امریکایی ها، بزرگنمایی می شود، انتظار نداشتند که عربستان سعودی به این بهانه، میان کشورهای مهم عربی، شکاف و اختلاف ایجاد کند.

شاید به همین دلیل بود که عربستان سعودی و رژیم های عربی همسو با آن، بدون آنکه قطر نسبت به شروط ۱۳ گانه آنها از جمله کاهش رابطه با ایران و بستن پایگاه های نظامی ترکیه، موافقت کند، از مواضع خود نسبت به این کشور، عقب نشینی کردند و این عقب نشینی، صرف نظر از هر دلیل دیگری که ممکن است داشته باشد، یک دلیل عمده و مهم داشت و آن، امتناع و احتراز سعودی ها و دوستان شان از برانگیختن خشم و نفرت بیشتر جهان عرب علیه خود بود.

برای تحقق این هدف، آنها نیاز به یک پوشش رسانه ای و تبلیغاتی بزرگ داشتند؛ پوششی که بتواند افکار عمومی اعراب را از مسأله قطر به موضوع مهم تری معطوف کند و آن «مقابله با مداخلات ایران در امور کشورهای عربی» بود.

کویت برای این هدف، گزینه خوبی به حساب می آمد؛ زیرا در میان رژیم هایی که مستعد چنین اقدامی باشند، کویت کم هزینه ترین و کوتاه ترین مسیر شمرده می شود.

کویتی ها پیش از این روابط خود را با تهران، کاهش داده بودند. آنها این اقدام را در پی حمله به سفارت عربستان در تهران، انجام دادند؛ بنابراین، روابط سیاسی دو کشور، در سطحی نبود که کاهش بیشتر آن، هزینه جانبی ناخواسته و غیر قابل تحملی را روی دست هریک از دوطرف این رابطه بگذارد.

افزون بر این، از سوی دیگر، بهانه کردن یک پرونده واهی، بی بنیاد و پر ابهام برای تصمیم دولت کویت در کاهش رابطه با تهران، یک غوغای رسانه ای بزرگ را در دنیای عرب دامن می زند؛ غوغایی که هراس افکنی ایران هراسانه سعودی ها، صهیونیست ها و امریکایی ها در خاور میانه و جهان عرب را توجیه می کند و آن را در نزد افکار عمومی اعراب، معقول و به مورد، وانمود می سازد و این همان هدفی است که اشتباه راهبردی عربستان سعودی و دوستانش در تحریم و تنبیه قطر را لاپوشانی می کند و تحت الشعاع قرار می دهد.

در سایه این غوغاسالاری، رژيم های عرب به رهبری عربستان، به آسانی می توانند گام هایی را در راستای عادی سازی دوباره رابطه با قطر بردارند، بدون آنکه برای این عقب نشینی مفتضحانه، نیازی به توجیه و استدلال و اقناع افکار عمومی داشته باشند.

با این وجود، سقوط به دامن سعودی برای کویت، در درازمدت خالی از هزینه نیست. این سقوط به وابستگی یکجانبه کویت به عربستان منجر می شود، گزینه های آن را برای حفظ استقلال و بی طرفی، محدود می کند و ریاض را برای زیر سلطه درآوردن بیشتر کویت، تشجیع خواهد کرد؛ چیزی که می تواند روی رویکرد دیرینه دولت کویت در برگزیدن خطی میانه و معتدل در تنش های خاور میانه تأثیر منفی بگذارد و این میکروکشور کم توان عرب را ناخواسته درگیر بحران های بزرگ دامنگیر این منطقه پرآشوب سازد.

https://avapress.com/vdcbs0b88rhbazp.uiur.html
ارسال نظر
نام شما
آدرس ايميل شما