ملا عمر؛ پادشاه یا خاین؟

عبدالله عبدالله؛ رییس اجرایی به شدت نسبت به اظهارات حامد کرزی؛ رییس جمهوری پیشین که ملا عمر؛ رهبر پیشین طالبان را «پادشاه» خوانده بود، واکنش نشان داد.

داکتر عبدالله که در مراسم تجلیل از پانزدهمین سالگرد شهادت احمدشاه مسعود در کابل سخن می گفت، ملا عمر را یک «جنایتکار خاین» خواند.

وی تصریح کرد:"ملا عمر یک جنایتکار و خائن بود و یک جنایتکار و خائن را چطور می ‌توان پادشاه کشور دانست؟"

رییس اجرایی افزود:"الحمدلله این جنایتکار به این هدف شوم خود نرسید. طالبان مانند شرایط فعلی بر بخشی از وطن ما تسلط داشتند؛ ولی ملا عمر پادشاه افغانستان نبود و مردم افغانستان نیز او را به عنوان پادشاه خود قبول ندارند. در این مرحله شهید استاد برهان الدین ربانی و دولت اسلامی از افغانستان نمایندگی می ‌کرد".

گفتنی است که پس از مراسم خاکسپاری امیر حبیب الله کلکانی و یارانش در کابل، حامد کرزی در مراسمی گفته بود که ملا عمر نیز پادشاه افغانستان بود و باید مراسم اعزاز و خاکسپاری وی نیز برگزار شود.

کارشناسان می گویند که اظهارات آقای کرزی و واکنش تند و صریح داکتر عبدالله به آن، بخشی از تبعات زیانبار قهرمان سازی های موهوم قومی است.

این امر البته هرگز به آن معنا نیست که حبیب الله کلکانی به عنوان پادشاه افغانستان که در مقطعی از تاریخ افغانستان، مسیر یک تاریخ استبداد و خودکامگی و انحصارگرایی قومی را تغییر داد، سنت های سنگ شده سیاسی و معادلات نقدناپذیر قومی را به چالش کشید، با استبداد و خفقان و بیدادگری و انحراف، مبارزه کرد و بسیاری از تابوهای دولت داری را درهم شکست، شایسته تکریم و اعزاز و اکرام و بزرگداشت نیست و نباید از او تجلیل شود.

او کسی بود که بر نیمه سیاه و تاریک ملت افغانستان، نور افکند و نشان داد که به جز یک خاندان همیشه حاکم، طیف های بزرگ دیگری نیز در این کشور زندگی می کنند که به همان اندازه، شایسته بهره مندی از قدرت و دسترسی به مواهب زندگی مدنی اند.

با این حساب، به باور تحلیلگران، اعزاز او امری مشروع و در راستای خواست بسیاری از مردم افغانستان بود و هست؛ اما این امر، هرگز نباید به گونه ای انجام شود که با روح مبارزات حق خواهانه و عدالت جویانه امیر حبیب الله کلکانی و بخش عظیمی از مردم افغانستان، در تعارض قرار بگیرد.

از همان ابتدا زمانی که محل دفن او به بروز نزاعی جدید و عمیقا خطرناک میان دو قوم بزرگ افغانستان، منجر شد، این نگرانی وجود داشته است که مبادا اعزاز امیر حبیب الله به بهانه ای تازه برای فرصت طلبان تبدیل شود تا با قهرمان سازی های موهوم قومی، شکاف های اجتماعی میان اقوام افغانستان را تشدید کرده و از این رهگذر به منافع شوم خود برسند.

بی تردید اظهارات عجیب و غیر قابل پیش بینی حامد کرزی؛ رییس جمهوری پیشین هم در همین راستا قابل ارزیابی است. اظهاراتی که آشکارا بوی تعفن قوم پرستی می دهد و تلاشی است آگاهانه در راستای علم کردن قهرمانان موهوم و دروغین قومی.

این در حالی است که ملا عمر و کارنامه سیاه و تاریک او برای همه مردم افغانستان، کاملا روشن است. در این زمینه هیچ تفاوتی میان پشتون و تاجیک و هزاره و ازبک وجود ندارد. او پایه گذار یکی از مخوف ترین شبکه های تروریستی است که عامل اصلی کلیه جنایت های سهمگین ۲۰ سال اخیر افغانستان محسوب می شود.

همین اکنون نیز همه روزه ده ها نفر از هموطنان، نظامیان و غیر نظامیان افغانستان، در عملیات «عمری» عملیاتی که به نام ملا عمر، مسمی شده و از سوی سربازان و سرسپردگان کوردل و بی رحم او صورت می گیرد، جان های عزیز شان را از دست می دهند و خانواده های مظلوم و بی سرپناه شان به خاک ماتم می نشینند.

خبر رقت انگیز شهادت جنرال احمد سالنگی و به دنبال آن، سکته قلبی مادر آن شهید، تنها یکی از هزاران موردی است که جنایتکاران تابع فرامین و دستورالعمل های جنایتکارانه ملا عمر،‌ مرتکب شدند.

با توجه به این امر، آیا بازهم کسی مانند حامد کرزی که ۱۴ سال «پادشاه» افغانستان بوده و بر سرنوشت مردم افغانستان، سلطه داشته است، باید ملا عمر را یک «پادشاه» شایسته اعزاز و اکرام بخواند؟ آیا این اظهار نظر ناامیدکننده، جنایت های دیروز و امروز و فردای تروریست های پیرو مکتب سیاه ملا عمر و آموزه های مرگ آفرین او را توجیه و تشویق و تبرئه نمی کند؟

عقده های قومی یک فرد تا چه میزان باید نیرومند باشد که برای نفی اعزاز از یک پادشاه درگذشته، یک جنایتکار و تروریست بین المللی را علم کند؟!