حزب اسلامی به رهبری گلبدین حکمتیار به تازگی اعلام کرده که حاضر است در مذاکرات صلح دولت افغانستان شرکت کند.
این حزب با نشر اعلامیه ای از قول آقای حکمتیار گفته است که بر اساس دعوت محمد اشرف غنی؛ رییس جمهور حاضر است در مذاکرات صلح رو در رو با حکومت وحدت ملی شرکت کند و به ملت افغانستان و جهان نشان دهد که حزب اسلامی، صلح می خواهد.
حکمتیار گفته است که تنها ایالات متحده امریکا و گروه های وابسته به این کشور طرفدار جنگ در کشور هستند.
پیشتر رییس جمهور غنی از حزب اسلامی و طالبان افغانی خواست که از دیگر گروه های مسلح خارجی جدا شده و در مذاکرات صلح رو در رو با حکومت شرکت کنند.
این در حالی است که پس از گذشت چند روز از دعوت رییس جمهور غنی، امریکا دو تن از اعضای ارشد حزب اسلامی را شامل لیست سیاه کرد و برای دستگیری آنان جایزه میلیونی تعیین کرده است.
در همین حال حزب اسلامی گفته که امریکا پیش از این نیز هنگامی که هیأت این حزب با دولت افغانستان مذاکره می کرد، اعضای این حزب را در لیست سیاه قرار داده بود تا مانع پیشرفت گفتگوهای صلح شود.
کارشناسان می گویند که حزب اسلامی به رهبری گلبدین حکمتیار، از معدود تشکل های شبه نظامی است که هم در دولت و ادارات ملکی افغانستان حضور گسترده دارد، هم در قالب احزاب سیاسی به صورت فعالیت های حزبی و سازمانی، فعال است و هم از ابتدای حضور نیروهای خارجی و تشکیل دولت کنونی، با نیروهای امنیتی افغانستان در حال نبردهای خونین و مرگبار بوده است.
حزب اسلامی همچنین بر پایه یک ویژگی نادر با طالبان هم مشکلات فکری و سیاسی دارد و در زمان حاکمیت آن گروه بر افغانستان، یکی از طرف های درگیر با آن به حساب می آمد.
سخنرانی ها، پیام های ویدیویی و مصاحبه های رسانه ای گلبدین حکمتیار؛ رهبر این حزب نشان می دهد که دلیل اصلی مخالفت آن با دولت افغانستان را حضور نیروهای نظامی خارجی در کشور تشکیل می دهد؛ اما منتقدان می گویند که واقعیت های دیگری هم وجود دارد که از حزب اسلامی تصویری سازش ناپذیر و جنگ طلب ارائه می دهد و آن، سابقه درگیری های نظامی این حزب با همه دولت های پیشین افغانستان طی ۴۰ سال اخیر تاریخ معاصر کشور می باشد.
با اینهمه حزب اسلامی، در دولت پیشین و کنونی افغانستان نیز از نفوذ بالایی برخوردار است و شماری از وزارتخانه ها، ادارات مهم و حکومت های محلی در اختیار افراد و مهره های این حزب قرار داشته است.
آگاهان منتقد رویکردهای حزب اسلامی می گویند که اگر به سوابق جنگ جویی های حزب اسلامی و خصوصیات و مشی سیاسی رهبر این حزب، گلبدین حکمتیار نگاه شود، یکی از دلایل مشترک همه جنگ هایی طولانی که او با همه رژیم های حال و گذشته افغانستان انجام داده، نگاه انحصارطلبانه وی به نهاد قدرت بوده است.
به باور آنها حکمتیار به کمتر از ریاست جمهوری، راضی نیست و دولتی مشارکتی با حضور همه احزاب، قومیت ها و جریان های مختلف سیاسی، مذهبی و قومی، نمی توانسته در چارچوب نظرگاه های واقعی رهبران حزب اسلامی نسبت به نهاد قدرت و روند سیاست افغانستان، جایی داشته باشد. با این وصف، این حزب در مقاطعی تلاش کرده است تا با ارائه طرح های نسبتا جامع و فراگیر، خود را هوادار تشکیل دولتی با پایه های وسیع نشان دهد؛ اما رویه عملی آن با چنین طرح هایی در تضاد قرار دارد.
با این حال، کارشناسان می گویند که چراغ سبز این حزب به فراخوان صلح اشرف غنی، می تواند یک تحول مهم در رویکردهای آن محسوب شود؛ هرچند هنوز معلوم نیست که مطالبات اصلی این حزب در میز مذاکره با دولت، دقیقا چیست و به چه نتیجه ای منجر خواهد شد؛ اما صرف چراغ سبز نشان دادن این حزب به روند صلح، از دید آگاهان، مواضع گروه های جنگ طلب دیگر از جمله طالبان را در مخالفت با روند صلح تضعیف می کند و از اینسو نیز به دولت امکان می دهد تا با اطمینان و امید بیشتری این روند را ادامه دهد.
این حزب با نشر اعلامیه ای از قول آقای حکمتیار گفته است که بر اساس دعوت محمد اشرف غنی؛ رییس جمهور حاضر است در مذاکرات صلح رو در رو با حکومت وحدت ملی شرکت کند و به ملت افغانستان و جهان نشان دهد که حزب اسلامی، صلح می خواهد.
حکمتیار گفته است که تنها ایالات متحده امریکا و گروه های وابسته به این کشور طرفدار جنگ در کشور هستند.
پیشتر رییس جمهور غنی از حزب اسلامی و طالبان افغانی خواست که از دیگر گروه های مسلح خارجی جدا شده و در مذاکرات صلح رو در رو با حکومت شرکت کنند.
این در حالی است که پس از گذشت چند روز از دعوت رییس جمهور غنی، امریکا دو تن از اعضای ارشد حزب اسلامی را شامل لیست سیاه کرد و برای دستگیری آنان جایزه میلیونی تعیین کرده است.
در همین حال حزب اسلامی گفته که امریکا پیش از این نیز هنگامی که هیأت این حزب با دولت افغانستان مذاکره می کرد، اعضای این حزب را در لیست سیاه قرار داده بود تا مانع پیشرفت گفتگوهای صلح شود.
کارشناسان می گویند که حزب اسلامی به رهبری گلبدین حکمتیار، از معدود تشکل های شبه نظامی است که هم در دولت و ادارات ملکی افغانستان حضور گسترده دارد، هم در قالب احزاب سیاسی به صورت فعالیت های حزبی و سازمانی، فعال است و هم از ابتدای حضور نیروهای خارجی و تشکیل دولت کنونی، با نیروهای امنیتی افغانستان در حال نبردهای خونین و مرگبار بوده است.
حزب اسلامی همچنین بر پایه یک ویژگی نادر با طالبان هم مشکلات فکری و سیاسی دارد و در زمان حاکمیت آن گروه بر افغانستان، یکی از طرف های درگیر با آن به حساب می آمد.
سخنرانی ها، پیام های ویدیویی و مصاحبه های رسانه ای گلبدین حکمتیار؛ رهبر این حزب نشان می دهد که دلیل اصلی مخالفت آن با دولت افغانستان را حضور نیروهای نظامی خارجی در کشور تشکیل می دهد؛ اما منتقدان می گویند که واقعیت های دیگری هم وجود دارد که از حزب اسلامی تصویری سازش ناپذیر و جنگ طلب ارائه می دهد و آن، سابقه درگیری های نظامی این حزب با همه دولت های پیشین افغانستان طی ۴۰ سال اخیر تاریخ معاصر کشور می باشد.
با اینهمه حزب اسلامی، در دولت پیشین و کنونی افغانستان نیز از نفوذ بالایی برخوردار است و شماری از وزارتخانه ها، ادارات مهم و حکومت های محلی در اختیار افراد و مهره های این حزب قرار داشته است.
آگاهان منتقد رویکردهای حزب اسلامی می گویند که اگر به سوابق جنگ جویی های حزب اسلامی و خصوصیات و مشی سیاسی رهبر این حزب، گلبدین حکمتیار نگاه شود، یکی از دلایل مشترک همه جنگ هایی طولانی که او با همه رژیم های حال و گذشته افغانستان انجام داده، نگاه انحصارطلبانه وی به نهاد قدرت بوده است.
به باور آنها حکمتیار به کمتر از ریاست جمهوری، راضی نیست و دولتی مشارکتی با حضور همه احزاب، قومیت ها و جریان های مختلف سیاسی، مذهبی و قومی، نمی توانسته در چارچوب نظرگاه های واقعی رهبران حزب اسلامی نسبت به نهاد قدرت و روند سیاست افغانستان، جایی داشته باشد. با این وصف، این حزب در مقاطعی تلاش کرده است تا با ارائه طرح های نسبتا جامع و فراگیر، خود را هوادار تشکیل دولتی با پایه های وسیع نشان دهد؛ اما رویه عملی آن با چنین طرح هایی در تضاد قرار دارد.
با این حال، کارشناسان می گویند که چراغ سبز این حزب به فراخوان صلح اشرف غنی، می تواند یک تحول مهم در رویکردهای آن محسوب شود؛ هرچند هنوز معلوم نیست که مطالبات اصلی این حزب در میز مذاکره با دولت، دقیقا چیست و به چه نتیجه ای منجر خواهد شد؛ اما صرف چراغ سبز نشان دادن این حزب به روند صلح، از دید آگاهان، مواضع گروه های جنگ طلب دیگر از جمله طالبان را در مخالفت با روند صلح تضعیف می کند و از اینسو نیز به دولت امکان می دهد تا با اطمینان و امید بیشتری این روند را ادامه دهد.
