نیکولاس هیسم؛ نماینده ویژه دبیرکل سازمان ملل برای افغانستان گفته که افغان‌ها نگران آینده خود هستند و این کشور نیازمند پشتیبانی مداوم جامعه بین‌المللی است.
آقای هیسم که روز پنجشنبه برای ارائه گزارش وضعیت افغانستان به شورای امنیت سازمان ملل رفته بود گفت که افغان‌ها تعهد و علاقه جامعه بین‌المللی به مورد افغانستان را زیر نظر دارند.
به باور او خروج شمار نسبتا زیادی از افغان‌ها در ماه‌های اخیر از کشورشان، بیانگر ناامیدی آنها نسبت به آینده است.
نماینده دبیرکل سازمان ملل گفته است که تجدید تعهد صریح از سوی جامعه بین‌الملل در قبال افغانستان می‌تواند فضای بی‌باوری به آینده را متحول سازد.
آقای هیسم همچنین گفته است که در جنگ‌های ۸ ماه اول سال جاری میلادی، آمار غیرنظامیان کشته‌شده نسبت به سال‌های گذشته بسیار بالاتر بوده است.
او از تعهد دولت افغانستان برای کاهش تلفات غیرنظامیان استقبال کرده است.
کارشناسان می گویند که محتوای سراسر هشدار گزارش نماینده ویژه دبیر کل سازمان ملل متحد در امور افغانستان به شورای امنیت این سازمان، نشان می دهد که وضعیت در افغانستان، نه تنها مطلوب نیست؛ بلکه احتمالا ناخواسته به سمت یک بحران فراگیر اجتماعی در حرکت هستیم.
هشدارهای او بیشتر متوجه کسانی بود که متعهد به ساختن افغانستانی آباد، آزاد، مترقی، دموکراتیک، آرام، صلح آمیز، عاری از تروریزم و خالی از خشونت و جنگ بودند؛ اما امروزه آن تعهدات دیگر رنگ باخته و پاک فراموش گشته است.
از آغاز سال میلادی ۲۰۱۵ کارشناسان و صاحب نظران می گویند که اوضاع به گونه ای است که گویی هیچ نیروی خارجی در افغانستان وجود ندارد.
تمامی مسؤولیت ها را به افغان ها واگذار کرده اند و خود به پایگاه ها و پناهگاه های امن خویش خزیده اند به گونه ای که تصور می شود همه چیز تمام شده است، تعهدات بالا بلندی که سپرده بودند، همه یک به یک اجرایی شدند و اینک افغانستان، کشوری نیست که آن را با دوره پیش از ۲۰۱۵ مقایسه کرد!
اما واقعیت های جاری در افغانستان که تصویری هرچند دور و تاریک و کوچک از آن در گزارش نماینده ویژه دبیر کل سازمان ملل در امور افغانستان نیز بازتاب یافته، غیر از آن چیزی است که مواضع انفعالی و نظاره گرانه قدرت های متعهد در برابر سیاست و امنیت و اقتصاد و رفاه و صلح و آزادی و دموکراسی در افغانستان، انعکاس می دهند.
وضعیت در افغانستان، آشکارا نشانگر یک بحران عمیق و فراگیر اجتماعی است.
جمعیت انبوهی پشت دروازه های سفارتخانه های خارجی و موانع مرزی کشورهای همسایه صف بسته اند، هزاران نفر دیگر نیز در مسیرهای پرخطر و غالبا مسدود سرزمین های اروپایی در جستجوی گوشه ای دنج و امن، در تکاپو و تقلا هستند.
کشتار غیر نظامیان نیز چنانچه در گزارش نماینده سازمان ملل در امور افغانستان بازتاب یافته، افزایش نگران کننده ای پیدا کرده و امید به آینده در مردم، به میزان غیر قابل تصوری، کاهش یافته است.
نماینده سازمان ملل در عین حال، هشدار داده که در ادامه سال جاری میلادی، خشونت ها در افغانستان، کماکان ادامه خواهد یافت و این در حالی است که رویکردهای صلح جویانه دولت، در پی رویدادهای مختلف داخلی و خارجی، به شکست انجامیده و دولت هم ظاهرا هیچ برنامه کوتاه مدت و زودبازدهی برای مدیریت بحران و بازگشت امید به آینده در نگاه و نظر مردم افغانستان ندارد.
با این حساب، هشدارهای آقای هیسم را بیش از هر زمان دیگری باید جدی گرفت.
آگاهان می گویند که سران حکومت وحدت ملی اگر نمی توانند هیچ کاری انجام دهند، دلایل ناتوانی و محدودیت ها و موانع موجود در این زمینه را صادقانه با مردم و جامعه بین المللی در میان بگذارند، از مردم و جامعه جهانی، برای عبور از این وضعیت، کمک بخواهند و مسؤولیت هایی را که احیانا مردم بر عهده دارند و نیز تعهدات صریح و ثبت شده کشورهای جهان در قبال اوضاع جاری در افغانستان را مستقیما و بدون پرده پوشی و ملاحظه کاری به آنها بازگو کنند، شاید به این ترتیب، شرایط تغییر کند، وضعیت بهبود یابد و مردم آرامش و امید خویش را دوباره به دست آورند.
به عقیده تحلیلگران، اجلاس مجمع عمومی سازمان ملل متحد و حواشی آن، فرصتی استثنایی و ارزشمند برای سران حکومت وحدت ملی است تا صدای مردم افغانستان را به گوش جهان برسانند و جامعه جهانی را به مسؤولیت پذیری بیشتر در قبال تعهدات خود به افغانستان فرابخوانند.
آقای هیسم که روز پنجشنبه برای ارائه گزارش وضعیت افغانستان به شورای امنیت سازمان ملل رفته بود گفت که افغان‌ها تعهد و علاقه جامعه بین‌المللی به مورد افغانستان را زیر نظر دارند.
به باور او خروج شمار نسبتا زیادی از افغان‌ها در ماه‌های اخیر از کشورشان، بیانگر ناامیدی آنها نسبت به آینده است.
نماینده دبیرکل سازمان ملل گفته است که تجدید تعهد صریح از سوی جامعه بین‌الملل در قبال افغانستان می‌تواند فضای بی‌باوری به آینده را متحول سازد.
آقای هیسم همچنین گفته است که در جنگ‌های ۸ ماه اول سال جاری میلادی، آمار غیرنظامیان کشته‌شده نسبت به سال‌های گذشته بسیار بالاتر بوده است.
او از تعهد دولت افغانستان برای کاهش تلفات غیرنظامیان استقبال کرده است.
کارشناسان می گویند که محتوای سراسر هشدار گزارش نماینده ویژه دبیر کل سازمان ملل متحد در امور افغانستان به شورای امنیت این سازمان، نشان می دهد که وضعیت در افغانستان، نه تنها مطلوب نیست؛ بلکه احتمالا ناخواسته به سمت یک بحران فراگیر اجتماعی در حرکت هستیم.
هشدارهای او بیشتر متوجه کسانی بود که متعهد به ساختن افغانستانی آباد، آزاد، مترقی، دموکراتیک، آرام، صلح آمیز، عاری از تروریزم و خالی از خشونت و جنگ بودند؛ اما امروزه آن تعهدات دیگر رنگ باخته و پاک فراموش گشته است.
از آغاز سال میلادی ۲۰۱۵ کارشناسان و صاحب نظران می گویند که اوضاع به گونه ای است که گویی هیچ نیروی خارجی در افغانستان وجود ندارد.
تمامی مسؤولیت ها را به افغان ها واگذار کرده اند و خود به پایگاه ها و پناهگاه های امن خویش خزیده اند به گونه ای که تصور می شود همه چیز تمام شده است، تعهدات بالا بلندی که سپرده بودند، همه یک به یک اجرایی شدند و اینک افغانستان، کشوری نیست که آن را با دوره پیش از ۲۰۱۵ مقایسه کرد!
اما واقعیت های جاری در افغانستان که تصویری هرچند دور و تاریک و کوچک از آن در گزارش نماینده ویژه دبیر کل سازمان ملل در امور افغانستان نیز بازتاب یافته، غیر از آن چیزی است که مواضع انفعالی و نظاره گرانه قدرت های متعهد در برابر سیاست و امنیت و اقتصاد و رفاه و صلح و آزادی و دموکراسی در افغانستان، انعکاس می دهند.
وضعیت در افغانستان، آشکارا نشانگر یک بحران عمیق و فراگیر اجتماعی است.
جمعیت انبوهی پشت دروازه های سفارتخانه های خارجی و موانع مرزی کشورهای همسایه صف بسته اند، هزاران نفر دیگر نیز در مسیرهای پرخطر و غالبا مسدود سرزمین های اروپایی در جستجوی گوشه ای دنج و امن، در تکاپو و تقلا هستند.
کشتار غیر نظامیان نیز چنانچه در گزارش نماینده سازمان ملل در امور افغانستان بازتاب یافته، افزایش نگران کننده ای پیدا کرده و امید به آینده در مردم، به میزان غیر قابل تصوری، کاهش یافته است.
نماینده سازمان ملل در عین حال، هشدار داده که در ادامه سال جاری میلادی، خشونت ها در افغانستان، کماکان ادامه خواهد یافت و این در حالی است که رویکردهای صلح جویانه دولت، در پی رویدادهای مختلف داخلی و خارجی، به شکست انجامیده و دولت هم ظاهرا هیچ برنامه کوتاه مدت و زودبازدهی برای مدیریت بحران و بازگشت امید به آینده در نگاه و نظر مردم افغانستان ندارد.
با این حساب، هشدارهای آقای هیسم را بیش از هر زمان دیگری باید جدی گرفت.
آگاهان می گویند که سران حکومت وحدت ملی اگر نمی توانند هیچ کاری انجام دهند، دلایل ناتوانی و محدودیت ها و موانع موجود در این زمینه را صادقانه با مردم و جامعه بین المللی در میان بگذارند، از مردم و جامعه جهانی، برای عبور از این وضعیت، کمک بخواهند و مسؤولیت هایی را که احیانا مردم بر عهده دارند و نیز تعهدات صریح و ثبت شده کشورهای جهان در قبال اوضاع جاری در افغانستان را مستقیما و بدون پرده پوشی و ملاحظه کاری به آنها بازگو کنند، شاید به این ترتیب، شرایط تغییر کند، وضعیت بهبود یابد و مردم آرامش و امید خویش را دوباره به دست آورند.
به عقیده تحلیلگران، اجلاس مجمع عمومی سازمان ملل متحد و حواشی آن، فرصتی استثنایی و ارزشمند برای سران حکومت وحدت ملی است تا صدای مردم افغانستان را به گوش جهان برسانند و جامعه جهانی را به مسؤولیت پذیری بیشتر در قبال تعهدات خود به افغانستان فرابخوانند.
