باراک اوباما؛ رئیس جمهور امریکا در سخنانی به مناسبت فرارسیدن روز اجرای توافق جامع اتمی با ایران، اظهار امیدواری کرد که ایران از فرصت همکاری با کشورهای جهان در جهت تقویت منافع مشترک و گسترش ثبات استفاده کند.
اوباما گفت که دست یافتن به توافق جامع با ایران از طریق دیپلماسی، باعث جلوگیری از بروز جنگی دیگر در منطقه خاورمیانه شد و نگرانی ها از برنامه اتمی ایران را برطرف کرد.
او گفت که دولت های دو کشور حالا باهم گفتگو می کنند و زمینه برای تعقیب "منافع مشترک" برای آنها فراهم شده است.
او در عین حال گفت که توافق اتمی و حل و فصل اختلافات دیگر میان ایران و امریکا به معنای این نیست که دولت او به سایر اقدامات ایران بی تفاوت باشد.
او به تحریم تازه علیه ۱۰ شخص و شرکت در ارتباط با برنامه موشکی ایران اشاره کرد که از دیروز اعمال شد.
کارشناسان هم این دیدگاه رییس جمهوری امریکا را تایید می کنند که آغاز اجرای توافق جامع اتمی میان ایران و قدرت های جهانی، یک فرصت استثنایی و بی بدیل را برای ایجاد شبکه ای از همکاری های بین المللی برای غلبه بر بحران های پیچیده دامنگیر کشورهای منطقه به وجود آورده است.
همچنین، بسیاری از ناظران، معتقد اند که این توافق، مانع از وقوع یک جنگ بزرگ دیگر در منطقه، به رهبری امریکا و فجایع ویرانگر جانبی آن شد؛ اما آنها در عین حال تاکید می کنند که فرصت ایجادشده در پرتو اجرایی شدن این توافق، یک فرصت بی سابقه دوجانبه برای ایران و امریکا و حتی دیگر قدرت های بین المللی و رژيم های منطقه است تا با تکیه بر تجاربی که به کمک دیپلماسی به دست آمد، دست از نظامی گری، تهدید، زورگویی، تخریب، توطئه، حمایت از تروریزم، تفرقه افکنی و نفاق پراکنی بردارند و اهداف و منافع خود را از مسیرهای مثبت و سازنده و دیپلماتیک و مشروع پیگیری کنند.
امریکا و رژيم های هم پیمان آن در منطقه به ویژه باید از این رویداد، درس بگیرند و از فرصتی که در پرتو این توافق تاریخی پدید آمده، به شیوه درست و منطقی، به نفع صلح، امنیت، همگرایی، ثبات و توسعه جهانی استفاده کنند.
امریکا باید این فرصت را مغتنم بشمارد و به رفتار خصمانه خود علیه ایران، پایان دهد. اینکه تنها یک روز پس از لغو تحریم های ضد ایرانی امریکا، رییس جمهوری آن کشور، یک بسته تحریمی تازه را علیه ده شخص و شرکت ایرانی به بهانه برنامه موشک های بالستیک ایران، وضع می کند، این به باور کارشناسان، نشانه خوبی نیست و بسیاری را در ایران به این باور می رساند که امریکا همچنان با ایران، رفتاری خصمانه دارد و این کشور نیز ناگزیر است با استفاده از حق دفاع مشروع، تدابیر متقابل را اتخاذ کند.
با این حساب، فرصتی که در پرتو توافق اتمی با ایران برای امریکا و ایران به وجود آمده، عملا تبدیل به تهدید می شود و آنچه اوباما از آن به عنوان فراهم شدن زمینه برای تعقیب "منافع مشترک" یاد می کند، از دست می رود و جای خود را به خصومت های پایدار و پرسابقه تاریخی می دهد.
به عقیده کارشناسان، انتظار نمی رود امریکا در قبال دیگر رفتارهای ایران، بی تفاوت باشد، همانگونه که ایران نمی تواند در برابر دیگر رفتارهای امریکا، بی تفاوتی اختیار کند؛ اما بحث اصلی این است که این عدم بی تفاوتی باید از مسیرهای مشروع و مجاز آن دنبال شود؛ مسیرهایی که لزوما به شیوه تهدید و جنگ و زورگویی و توطئه چینی و دسیسه سازی نباشد.
متاسفانه رفتارشناسی تاریخی ایالات متحده در قبال ایران، نشان می دهد که این کشور، کارنامه مثبت و امیدبخشی در این زمینه ندارد.
از سوی دیگر، پیوند دیرینه و مستحکم امریکا با رژیم های منحط و غیر دموکراتیک مسلط بر سرنوشت جمعی ملت های مسلمان و عرب در خاور میانه از یکسو و همکاری های راهبردی و استراتژيک امریکا با رژیم کودک کش و متجاوز و غاصب اسراییل از سوی دیگر، امیدها در خصوص بهره گیری مثبت و سازنده امریکا از فرصت ایجادشده را کمرنگ می سازد.
با این حال، انتظار می رود وضعیت و موقعیت آسیب پذیر و نامطلوب امریکا در معادلات جهانی، این کشور را به این نتیجه برساند که استمرار دشمنی با ایران، به نفع امریکا نیست و به این ترتیب، دوطرف، به نفع صلح و امنیت بین المللی، تغییر رویکرد و رابطه بدهند.
اوباما گفت که دست یافتن به توافق جامع با ایران از طریق دیپلماسی، باعث جلوگیری از بروز جنگی دیگر در منطقه خاورمیانه شد و نگرانی ها از برنامه اتمی ایران را برطرف کرد.
او گفت که دولت های دو کشور حالا باهم گفتگو می کنند و زمینه برای تعقیب "منافع مشترک" برای آنها فراهم شده است.
او در عین حال گفت که توافق اتمی و حل و فصل اختلافات دیگر میان ایران و امریکا به معنای این نیست که دولت او به سایر اقدامات ایران بی تفاوت باشد.
او به تحریم تازه علیه ۱۰ شخص و شرکت در ارتباط با برنامه موشکی ایران اشاره کرد که از دیروز اعمال شد.
کارشناسان هم این دیدگاه رییس جمهوری امریکا را تایید می کنند که آغاز اجرای توافق جامع اتمی میان ایران و قدرت های جهانی، یک فرصت استثنایی و بی بدیل را برای ایجاد شبکه ای از همکاری های بین المللی برای غلبه بر بحران های پیچیده دامنگیر کشورهای منطقه به وجود آورده است.
همچنین، بسیاری از ناظران، معتقد اند که این توافق، مانع از وقوع یک جنگ بزرگ دیگر در منطقه، به رهبری امریکا و فجایع ویرانگر جانبی آن شد؛ اما آنها در عین حال تاکید می کنند که فرصت ایجادشده در پرتو اجرایی شدن این توافق، یک فرصت بی سابقه دوجانبه برای ایران و امریکا و حتی دیگر قدرت های بین المللی و رژيم های منطقه است تا با تکیه بر تجاربی که به کمک دیپلماسی به دست آمد، دست از نظامی گری، تهدید، زورگویی، تخریب، توطئه، حمایت از تروریزم، تفرقه افکنی و نفاق پراکنی بردارند و اهداف و منافع خود را از مسیرهای مثبت و سازنده و دیپلماتیک و مشروع پیگیری کنند.
امریکا و رژيم های هم پیمان آن در منطقه به ویژه باید از این رویداد، درس بگیرند و از فرصتی که در پرتو این توافق تاریخی پدید آمده، به شیوه درست و منطقی، به نفع صلح، امنیت، همگرایی، ثبات و توسعه جهانی استفاده کنند.
امریکا باید این فرصت را مغتنم بشمارد و به رفتار خصمانه خود علیه ایران، پایان دهد. اینکه تنها یک روز پس از لغو تحریم های ضد ایرانی امریکا، رییس جمهوری آن کشور، یک بسته تحریمی تازه را علیه ده شخص و شرکت ایرانی به بهانه برنامه موشک های بالستیک ایران، وضع می کند، این به باور کارشناسان، نشانه خوبی نیست و بسیاری را در ایران به این باور می رساند که امریکا همچنان با ایران، رفتاری خصمانه دارد و این کشور نیز ناگزیر است با استفاده از حق دفاع مشروع، تدابیر متقابل را اتخاذ کند.
با این حساب، فرصتی که در پرتو توافق اتمی با ایران برای امریکا و ایران به وجود آمده، عملا تبدیل به تهدید می شود و آنچه اوباما از آن به عنوان فراهم شدن زمینه برای تعقیب "منافع مشترک" یاد می کند، از دست می رود و جای خود را به خصومت های پایدار و پرسابقه تاریخی می دهد.
به عقیده کارشناسان، انتظار نمی رود امریکا در قبال دیگر رفتارهای ایران، بی تفاوت باشد، همانگونه که ایران نمی تواند در برابر دیگر رفتارهای امریکا، بی تفاوتی اختیار کند؛ اما بحث اصلی این است که این عدم بی تفاوتی باید از مسیرهای مشروع و مجاز آن دنبال شود؛ مسیرهایی که لزوما به شیوه تهدید و جنگ و زورگویی و توطئه چینی و دسیسه سازی نباشد.
متاسفانه رفتارشناسی تاریخی ایالات متحده در قبال ایران، نشان می دهد که این کشور، کارنامه مثبت و امیدبخشی در این زمینه ندارد.
از سوی دیگر، پیوند دیرینه و مستحکم امریکا با رژیم های منحط و غیر دموکراتیک مسلط بر سرنوشت جمعی ملت های مسلمان و عرب در خاور میانه از یکسو و همکاری های راهبردی و استراتژيک امریکا با رژیم کودک کش و متجاوز و غاصب اسراییل از سوی دیگر، امیدها در خصوص بهره گیری مثبت و سازنده امریکا از فرصت ایجادشده را کمرنگ می سازد.
با این حال، انتظار می رود وضعیت و موقعیت آسیب پذیر و نامطلوب امریکا در معادلات جهانی، این کشور را به این نتیجه برساند که استمرار دشمنی با ایران، به نفع امریکا نیست و به این ترتیب، دوطرف، به نفع صلح و امنیت بین المللی، تغییر رویکرد و رابطه بدهند.
