رییس جمهوری امریکا به سربازان این کشور اجازه داده است که در عملیات های نظامی علیه تروریستان در کنار نیروهای دولتی افغانستان حضور یابند .

مجله‌ی فارین پالیسی به نقل از پنتاگون نوشته است: "پس از این صدها نظامی دیگر امریکایی، نیروهای امنیتی افغانستان را در ماموریت‌های زمینی کمک می‌کنند و در تنظیم و هماهنگی حمله‌های هوایی نیز سهم خواهند داشت".

آقای متیس گفته است: "ما میخواهیم مطمئن شویم که پس از این گروه‌های هراس‌افگن درهیچ جایی پناهگاه امن نداشته باشند. ما در این باره با مقام‌های پاکستانی در سطح‌های مختلف صحبت کرده‌ایم. همین اکنون تلاش‌های جامعه جهانی در این زمینه آغاز شده است و یک صف بندی قابل توجهی شکل گرفته است تا پاکستان را وادار کند که به روابطش با هراس افگنان خاتمه دهد."

به گفته‌ی او، راهبرد نظامی جدید امریکا برای افغانستان و جنوب آسیا به هدف "توافق ملی در افغانستان است" و امریکا در کنار فشارهای نظامی، "دروازه‌ی توافق سیاسی را به روی طالبان باز گذاشته است به شرط اینکه طالبان خود انتخاب کنند که دست از کشتار در افغانستان بردارند".

پس از یک توقف نسبتا بلند که به دلیل انتخابات ریاست جمهوری و انتقال قدرت از دموکراتها به ترامپ جمهوری خواه صورت گرفت، اینک ارسال دوباره سربازان امریکایی به افغانستان از سر گرفته می شود و این ارسال مجدد زیر عنوان راهبرد تازه دولت امریکا از آن یاد می شود؛ چیزی که به نظر صاحب نظران از اول هم مسجل بود و حتی اگر ترامپ جمهوری خواه هم در امریکا به قدرت نمی رسید و هر رئیس جمهور دیگری چه جمهوری خواه و چه دموکرات به کاخ سفید راه پیدا می کرد، همین راهبرد و یا چیزی شبیه آن را نسبت به افغانستان و منطقه دنبال می کرد.

چنانچه بارها یادآور شده ایم در ایالات متحده امریکا و در اساس در همه ی کشورهای پیشرفته و کارکشته ی دنیا، یک سیستم نظاممند و قوی و هدفمند قدرت را در دست دارد و در واقع حکومت می کند و نه شخص یا اشخاصی مانند رئیسان جمهوری که میایند و می روند و در واقع این رئیسان جمهور، دست پروردگان و دست نشاندگان سیستمی هستند که حتی پس از رفتن آنان از صحنه قدرت همچنان بر اریکه حاکمیت و قدرت باقی می ماند و همه ی تصامیم و فیصله های بزرگ و مهم در سطح داخل و خارج را نیز همین سیستم قوی و قدرتمند و هدفمند انجام می دهد. لذاست که با تغییر و رفتن رئیسان جمهور، خللی در اصل سیستم به وجود نمیاید و آن سیستم همچنان به کار خود ادامه می دهد.

از دید قاطبه آگاهان مسایل سیاسی، بر خلاف ادعاهای ظاهری و بسیار مقامات امریکایی مبنی بر تغییر راهبردهای قبلی ایالات متحده امریکا در قبال افغانستان و کشورهای منطقه، اما در اصل و اساس هیچ گونه تغییر و تحول قابل توجهی در سیاست کلی امریکا نسبت به کشورهای بیرونی به خصوص افغانستان و منطقه رونما نگردیده و به وجود نیامده است و این همه های و هوی سران کاخ سفید مبنی بر راهبرد بنیادین و جدید در قبال افغانستان و پاکستان و سایر کشورها، جز فریب افکار و اذهان عمومی و انحراف آنها از طرح و نقشه اصلی که امریکایی ها برای افغانستان و کشورهای منطقه دارند، چیز بیشتری نیست.

صاحب نظران مسائل سیاسی و نظامی بر این باوراند که امریکایی ها طبق پلان های از قبل تعیین شده شان، تصمیم دارند وارد مرحله جدیدی از جنگ در افغانستان شوند و در این به اصطلاح راهبرد تازه شان، شعار جنگ با طالبان را بیشتر از پیش سر داده و جنگ زرگری با متحد پاکستانی شان را به شدت تشدید کرده اند؛ حالانکه نشانه ها و قرائن حکایت از آن دارد که نه جنگ با طالبان می تواند امریکایی ها به اهداف شان در افغانستان و منطقه کمک کند و نه هم مبارزه با داعش در این کشور سود و ثمری برای آنان دارد.

از دید آگاهان، اینکه در راه برد جدید دولت ترامپ و نیز در اظهارات اخیر آقای متیس، نامی از داعش در افغانستان و مبارزه با آن برده نمی شود، به این دلیل است که اصل سرمایه گذاری امریکایی ها در راهبرد تازه شان، روی عناصر دهشت افکن داعش در افغانستان و منطقه بنا گذاشته شده است و امریکایی ها از دو جهت و مسیر نسبت به ادامه جنگ و بحران در افغانستان می کوشند.

مسیر نخست از راه نجنگیدن با طالبان در سراسر افغانستان است و ادامه نبرد زرگری با این گروه و حمایت گر اصلی آن یعنی پاکستانی ها به مراتب بهتر از صلح با آنها امریکایی ها را به اهداف از پیش تعیین شده شان در افغانستان و منطقه کمک می کند و در پرتو آن؛ یعنی با بازی موش و گربه با طالبان، به تجهیز و تمویل هر چه بیشتر عناصر داعش در افغانستان و منطقه خواهند کوشید؛ چرا که داعش نیز ثابت ساخته که ابزار بسیار مناسبی است در دستان استعمار غربی به خصوص امریکایی ها برای نیل به اهداف شان در منطقه و امریکایی ها نیز این واقعیت را به درستی درک کرده اند و سعی دارند تا برای مدتهای بیشتری از این برگ برنده ی اهریمنی سود ببرند.

بنابراین، اظهارات تازه آقای میتس در پیوند به راهبرد جدید دولت ترامپ، برای افغانستان و دولت و مردم آن چیز تازه و امید بخشی نیست تا جدی گرفته شده و به آن توجه شود.