همیشه آرزو داشتم تا با هنری که دارم برای کودکان وطنم که سالیان سال شاهد جنگ بودهاند، انیمیشن بسازم تا بتوانم از این طریق برای مدت کوتاهی شادی را به دلهای کوچکشان هدیه کنم.
این مطلب را خانم "طاهره محمدی" نقاش برجسته در "تکنیک خودکار" در گفتگو با خبرگزاری صدای افغان(آوا) مطرح کرد.
به گزارش آوا، در گیر و دار برپایی نمایشگاههای کوچک و بزرگ در هرات آن هم از طریق مکاتب، سری به مکتب خصوصی آرمان ۳ در شهرک المهدی جبرئیل زدیم.
در این مکتب نمایشگاهی با غرفههای مختلف برگزار شده بود، اما در حاشیهی این نمایشگاه تابلوهای نقاشی جالبی به نمایش گذاشته شده بود.
تابلوهایی ترسیم شده با خودکار که چشم هر بینندهای را به خودش جلب میکرد. در این میان تابلویی با موضوع روزی حلال که توسط خانم "طاهره محمدی" ترسیم شده بود و در آن پیرمردی مشغول کار و فروش برخی از اقلام بود.
این نقاشی زیبا باعث شده تا گفتگویی کوتاه با خانم محمدی داشته باشیم و ایشان نیز از راههای پر پیچ و خم زندگی و تاثیر نقاشی بر آن برایمان بگویند.
آوا ـ لطفا خودتان را برای خوانندگان ما معرفی کنید.
با سلام و عرض خدا قوت خدمت شما و خوانندگان محترمتان. "طاهره محمدی" هستم ۲۲ ساله و لیسانس کمپیوتر ساینس از دانشگاه هرات و هم اکنون نیز در یکی از مکاتب خصوصی مشغول به تدریس مضمون زبان انگلیسی میباشم.
آوا ـ از چه زمانی نقاشی را شروع کردید؟
ـ اولین دوره طراحی مقدماتی را از صنف هشتم زیر نظر استاد "هادی رحیمی" در موسسه "هلپ" شروع کردم و مدت دو سال را با تکنیکهای مداد، سیاه قلم، کنته، زغال، مداد رنگی و رنگ روغن آشنا شدم.
پس از ختم این دوره مشغول درس و آمادگی کانکور شدم و برای مدت چهار سال به طور کامل از نقاشی دور ماندم.
آوا ـ چه شد که دوباره به نقاشی روی آوردید؟
ـ سال سوم دانشگاه بودم که بر اثر فشارها و استرسهای درسی و ذهنی دوباره به نقاشی روی آوردم و متوجه شدم که تکسین بخش خوبی است. پس از آن به مدت دو سال به صورت پراکنده و در اوقات بیکاری با خودکار نقاشی میکشیدم و در مسابقات محلی و محافل فرهنگی و مذهبی شرکت و مقام و رتبههای نیز کسب کردم، تا اینکه پس از فراغت از دانشگاه با تشویق خانواده و دوستان تمرکز بیشتری را روی نقاشی با خودکار کردم تا در سال ۱۳۹۴ توانستم در یک نمایشگاه محلی آثارم را به نمایش بگذارم.
آوا ـ دوران نوجوانی معمولاً پر از شور و امید به آینده است، شما در آن دوران چه آرزوها و خیالهایی داشتید که دلتان میخواست وقتی بزرگتر شدید به آنها جامه عمل بپوشانید؟
ـ طبیعتا دوران نوجوانی برای همگان دوران جالبی است، در این دوران انسان پر از امید و اشتیاق بوده و در کل میشود از این دوران به دوران سرمستی و شادی یاد نمود. در آن دوران همیشه آرزو داشتم تا با هنری که دارم برای کودکان وطنم که سالیان سال شاهد جنگ بودهاند، انیمیشن بسازم تا بتوانم از این طریق برای مدت کوتاهی شادی را به دلهای کوچکشان هدیه کنم و تاکنون این آرزو در دلم جاری و پایدار است.
همچنین آرزو داشتم روزی از نقاشیهایی که کشیدهام نمایشگاه در سطح کشوری و حتی بینالمللی برپا کنم.
آوا ـ فکر میکنید دوره نوجوانی، به خصوص برای دخترها، چه حساسیتهایی دارد و چگونه میتوان این احساسات را با منطق زندگی هماهنگ کرد؟
ـ دوران نوجوانی برای دختران دوران حساسی است. در این دوران خانواده باید توجه بیشتری به دختران داشته باشد. با صحبتهای دوستانه و نصیحتهای دلسوزانه به دختران بفهمانند تا در تصامیم خود همیشه پیرو تصمیمات قلبی خود نباشند و با مشورت و تفکر جلو بروند.
آوا ـ شما که فارغ رشتهی کمپیوتر ساینس هستید، چطور شد که به رشته نقاشی روی آوردید؟
ـ از دوران کودکی علاقه خاصی به نقاشی داشتم به طوری که در هنگام تماشای تلویزیون و برنامههای کودک، انیمیشنها را با دقت نگاه میکردم و سعی میکردم آنها را در دفتر نقاشی خود پیاده کنم.
آوا ـ بزرگترین مشوق و حامی شما چه کسی است؟
ـ مادرم. من استعدادم را مدیون مادرم هستم چون مادرم نیز در دوران جوانی، هنرمند و نقاش خوبی بوده که متاسفانه کسی پیدا نشد تا استعدادهایش را کشف کند. حال این استعداد به من منتقل شده است.
آوا ـ در کشیدن نقاشیهای خود پیرو کدام سبک نقاشی بودهاید و هستید؟
ـ هیچ وقت دوست نداشتم از سبک کسی تقلید و راهش را ادامه بدهم. همیشه دوست داشتم متفاوت باشم و برای همین هم سبکها را با هم تلفیق میدادم و میخواستم نقاشی و سبک جدید کار کنم.
آوا ـ برای خلق هر اثر چقدر زمان صرف کردهاید؟
ـ مدت هر تابلوی نقاشی نظر به سایز و محتوای آن متفاوت است. برای تابلوهایی با سایز بزرگ و پرمحتوا ۴ روز تا یک هفته و برای نقاشیهای سایز کوچک و کم محتوا ۱۲ ساعت تا دو روز وقت لازم است. البته در صورتیکه به صورت مداوم و بدون وقفه کار شود.
آوا ـ در این راه مشکلاتی وجود داشته که باعث دلسردی شما از کشیدن نقاشی شده باشد؟
ـ مسلما در هر راهی مشکلاتی وجود خواهد داشت اما نباید تسلیم این مشکلات شد. همیشه از طریق انترنت کارهای هنرمندان مشهور را دنبال میکردم و از نداشتن ابزار و امکانات خوب افسوس میخوردم.
آوا ـ هنر به چه شکلی میتواند در بلوغ انسان مؤثر واقع شود؟
ـ هنر تنها زبانی است که برای بیان و درک آن نیاز به یادگرفتن نیست، بلکه تنها با نگرش میتوان عمق احساسات و منظور را فهمید. وقتی انسان پا در عرصهی هنر میگذارد متوجه می شود که به چه دنیای زیبایی وارد شده است و با دیدن آثار خوب دید انسان نسبت به همه چیز فرق میکند و همین نگرش باعث رشد فکر و ذهن انسان میشود.
آوا ـ گرایش دختران نوجوان، بیشتر به کدام رشته میباشد و فکر میکنید چرا؟
اصولا دختران بیشتر طرفدار ظرافت و لطافت هستند و هنر نیز سراسر ظرافت و لطافت است، به همین دلیل فکر میکنم دختران به راحتی میتوانند با هنر نقاشی ارتباط برقرار کرده و خود وفق بدهند.
آوا ـ شما ـ در جایگاه یک هنرمند ـ چه توصیهای برای دختران دارید و آنها چگونه میتوانند در زندگی خود از تجلیات هنر بهرهمند شوند؟
توصیه من به دختران است که به هنر و دنیای آن روی بیاورند زیرا هنر میتواند تسکین بخش روح و احساسات لطیف دختران باشد.
در این راه نباید ناامید شوند و برای رسیدن به اهداف خود کوشا باشند و دست از تلاش بر نداشته و از کمترین امکانات و تجهیزات، بهترین کار و نتیجه را به نمایش بگذارند.
آوا ـ درخواستی از مسئولین یا مردم دارید که ما بتوانیم این درخواست شما را بازتاب دهیم؟
ـ تنها درخواست من از مردم و مسوولینی که کاری از آنان بر میآید این است که هنرمندان را تشویق و حمایت کنند تا جایگاه هنر در میان مردم رشد و توسعه یافته تا در سطح جهانی هنرِ هنرمندان افغانستانی مطرح شود و در پایان آرزو میکنم تا افغانستانی آباد، آزاد و سربلند داشته باشیم.